ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΡΓΚΕΝΕΚΟΝ
Πλούσια η αρθρογραφία του τουρκικού Τύπου, σε ό,τι αφορά τις τελευταίες εξελίξεις στην υπόθεση Εργκενεκόν, χαρακτηρίζεται από την παραδοχή εκ μέρους των σχολιαστών, ακόμη και των πλέον δύσπιστων, των αδιάσειστων στοιχείων που έρχονται στην επιφάνεια, ειδικότερα μετά την ανεύρεση όπλων σε διάφορα σημεία της τουρκικής πρωτεύουσας, στα οποία οδήγησαν τις Αρχές ευρήματα σε σπίτια υπόπτων αξιωματικών τόσο εν ενεργεία όσο και εν αποστρατεία. Η πλειοψηφία των αρθρογράφων ζητεί τη σοβαρή διερεύνηση της «τρομακτικής και επικίνδυνης» αυτής πραγματικότητας, επισημαίνοντας προς το κυβερνητικό στρατόπεδο να παραμείνει προσηλωμένο στην εξιχνίαση του παρακρατικού αυτού δικτύου και να μη χρησιμοποιήσει την όλη υπόθεση για να πλήξει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Κυρίως δε, να μην επαναληφθούν τα λάθη που είχαν σημειωθεί στην υπόθεση Σουσουρλούκ, τη διερεύνηση της ο-ποίας ακολούθησαν η προστασία των ενόχων και η ατιμωρησία.
1 σχόλια:
Στο ανωτέρω πλαίσιο κινούνται δύο άρθρα γνώμης της σημερινής Hürriyet, των Enis Berberoğlu και Mehmet Yılmaz, ενώ η Zaman σε άρθρο του İhsan Dağı προσπαθεί να διερευνήσει τη διεθνή διάσταση, στο παρελθόν και το παρόν, της υπόθεσης Εργκενεκόν.
1. H Hürriyet φιλοξενεί άρθρο γνώμης του διευθυντή της εφημερίδας στην Άγκυρα Enis Berberoğlu με τίτλο «Στρατιωτικό ή πολιτικό πραξικόπημα;», στο οποίο αναφέρονται τα εξής:
Γίνεται φανερό ότι η οργάνωση Εργκενεκόν έχει μείνει σαν ένα εγκαταλελειμμένο παιδί. Ας υποθέσουμε ότι η οργάνωση θέλει να δολοφονήσει δέκα ανθρώπους… Αμέσως, πιάνει χαρτί και μολύβι και απαριθμεί διάφορα ονόματα. Όμως, τα αφήνει ξεκρέμαστα, λες και είναι σημειώματα παραγγελίας προς τον παντοπώλη. Μάλιστα, προκειμένου να μην ξεχασθούν και τα πολεμοφόδια, τα οποία πρόκειται να τινάξουν την Άγκυρα στον αέρα, αλλά και προκειμένου η Αστυνομία να τα βρει εύκολα, ετοιμάζει και τα σχετικά σχεδιαγράμματα!
Όμως, όπως και να έχει η κατάσταση, χθες ανακαλύφθηκαν και άλλα πολεμοφόδια. Τώρα, εάν τα όπλα αυτά δεν αποτελούν μέρος εφοδίων, τα οποία θα χρησιμοποιούνταν από τις δυνάμεις αντίστασης σε περίπτωση μιας κατοχής της Τουρκίας, τότε ομολογώ ότι εγώ, προσωπικά, φοβήθηκα για πρώτη φορά μετά από τη διερεύνηση μιας υπόθεσης που συνεχίζεται εδώ και ενάμιση χρόνο. Διότι αυτές οι βόμβες του χάους αρκούν για να τινάξουν στον αέρα την Τουρκική Δημοκρατία.
Για το λόγο αυτό, εάν οι ιδιοκτήτες των όπλων αυτών είναι οι ένστολοι πραξικοπηματίες, τότε δίχως αναβολή πρέπει να τους πιάσουν από το πέτο. Όμως, αρκεί οι ιθύνοντες να μην καταφύγουν και πάλι σε διάφορα μέτρα γελοιοποίησης. Δηλαδή, με την πρόφαση της παρεμπόδισης ενός πραξικοπήματος, να μην αποπειραθούν να καταπτοήσουν τους αντιπολιτευόμενους.
Την εναλλακτική λύση ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος, δεν μπορεί να αποτελέσει ένα πολιτικό πραξικόπημα.
****
2. Στην ίδια εφημερίδα, σε άρθρο με τίτλο «Φαίνεται ότι υπάρχουν δυο οργανώσεις», ο Mehmet Yılmaz μεταξύ άλλων αναφέρει και τα εξής:
Οι τελευταίες συλλήψεις και τα στοιχεία, τα οποία ήρθαν στην επιφάνεια, με κάνουν να σκέφτομαι ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με δύο ξεχωριστές οργανώσεις.
1 – Μια οργάνωση, η οποία σχεδίαζε να ανατρέψει το καθεστώς του ΑΚΡ, εάν απαιτηθεί ακόμη και με ένα πραξικόπημα.
2 – Μια δεύτερη οργάνωση, η οποία ήρθε στην επιφάνεια με το τροχαίο ατύχημα του Σουσουρλούκ και της οποίας οι υπεύθυνοι τη γλίτωσαν είτε λόγω μιας ελλιπούς διερεύνησης, είτε λόγω πολιτικών παρεμβάσεων.
Η πρώτη οργάνωση φαίνεται ότι έχει χρησιμοποιήσει τη δεύτερη, η οποία είχε ήδη χάσει την πολιτική της υποστήριξη, προκειμένου να δημιουργήσει αναταραχές πριν από ένα στρατιωτικό πραξικόπημα.
Βέβαια, μια άλλη πιθανότητα είναι ορισμένα άτομα να έχουν δραστηριοποιηθεί και στις δυο οργανώσεις. Κάτι τέτοιο μας το θυμίζει η στάση του ε.α. στρατηγού Veli Küçük, ο οποίος κατά το στάδιο της διερεύνησης της υπόθεσης Σουσουρλούκ είχε προστατευθεί από την τότε πολιτική ηγεσία και το Γενικό Επιτελείο.
Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίο εγώ ο ίδιος επικρίνω το κατηγορητήριο της Εργκενεκόν. Σε αυτό έχουν περιληφθεί άχρηστες λεπτομέρειες, κουτσομπολιά, αλλά και ήσσονος σημασίας κατηγορούμενοι, με συνέπεια να μας κάνει να χάνουμε την πραγματική φωτογραφία.
Αυτό, ακριβώς, με κάνει να σκέπτομαι – αναφέρει ο αρθρογράφος – ότι ο πραγματικός σκοπός δεν είναι να τιμωρηθεί μια μυστική παρακρατική οργάνωση, η οποία έχει διαπράξει δολοφονίες με αγνώστους δράστες και έχει καταστεί το επίκεντρο της τρομοκρατικής δραστηριότητας και όλων των έκνομων ενεργειών. Νομίζω ότι η εξουσία προσπαθεί να επωφεληθεί από το γεγονός αυτό, ώστε να τιμωρήσει την κοσμική αντιπολίτευση.
Μετά την πρόσφατη σύλληψη του πρώην επικεφαλής της Διεύθυνσης Ειδικών Επιχειρήσεων İbrahim Şahin, στο πλαίσιο της διερεύνησης της υπόθεσης Εργκενεκόν, ήρθαν στην επιφάνεια διάφορα όπλα και εκρηκτικά. Κάτι το οποίο μας δείχνει ότι τουλάχιστον το ένα τμήμα της παρουσιαζόμενης συνολικά ως Εργκενεκόν οργάνωσης έχει να κάνει με τη σκοτεινή συμμορία του Σουσουρλούκ.
Έτσι έχουμε στα χέρια μας μια ακόμη ευκαιρία, ώστε να διαλευκανθούν και όλες οι δολοφονίες που έ-χουν πραγματοποιηθεί, αλλά και το λαθρεμπόριο των ναρκωτικών, που από τους «κακούς Κούρδους» τώρα έχει περάσει στους «κρατικιστές Κούρδους». Άλλωστε, η προηγούμενη ευκαιρία [Σουσουρλούκ] χάθηκε τόσο από την προστασία των ενόχων από την τότε πολιτική εξουσία, όσο και από την απροθυμία των δικαστικών Αρχών. Εδώ, έχουμε και τον πρώην υπουργό Εσωτερικών, Μεχμέτ Αγάρ, ο οποίος τον προσεχή Φεβρουάριο πρόκειται να δικαστεί με την κατηγορία διασύνδεσής του με τη συμμορία του Σουσουρλούκ.
Υπάρχει ακόμη και το ιατρικό πιστοποιητικό του İbrahim Şahin, το οποίο τον γλίτωσε από εξαετή φυλάκιση, αναφέροντας ότι πάσχει από έλλειψη ακοής, έχει προβλήματα με τον εγκέφαλό του, αλλά και δια-ταραγμένη ψυχολογική κατάσταση. Τώρα, όλοι αναρωτιόμαστε πώς συντάχθηκε το πιστοποιητικό αυτό.
Εάν τον παρατηρήσουμε σήμερα, δόξα τω Θεώ, το μυαλό του είναι μια χαρά! Μάλιστα, στον υπολογιστή του καταστρώνει και διάφορα κωδικοποιημένα σχέδια, ενώ συλλέγει και διάφορες πληροφορίες, τις ο-ποίες αποστέλλει στις υπηρεσίες πληροφοριών.
Άραγε, το πιστοποιητικό υγείας του ποιο Τμήμα της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας το συνέταξε; Αυτοί, οι οποίοι υπηρετούν στο Τμήμα αυτό, έχουν κάποια σχέση με τους σημερινούς κατηγορούμενους της υπόθεσης Εργκενεκόν;
Ελπίζω ότι η Εισαγγελία θα διερευνήσει και το θέμα αυτό.
****
3. H Zaman καταχωρεί άρθρο γνώμης του İhsan Dağı με τίτλο «Φιλορωσικό πραξικόπημα και Εργκενεκόν», στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρονται τα εξής:
Η Εργκενεκόν δεν αποτελεί μόνο πρόβλημα της Τουρκίας. Ενδιαφέρει σχεδόν όλες τις χώρες, οι οποίες έχουν σχέση με την Τουρκία. Κυρίως δε, τις χώρες εκείνες, οι οποίες μπορούν να επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά την τουρκική στρατηγική εξωτερική πολιτική.
Η Εργκενεκόν είναι μια επίσημη δομή μέσα στο κράτος, η οποία σήμερα έχει παραμορφωθεί. Οι δε ρίζες της είναι γνωστές: Η Διεύθυνση Ειδικών Επιχειρήσεων. Μετά την ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, όπως ακριβώς συνέβη στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες της Συμμαχίας, έτσι και εδώ, οργανώθηκε. Οι πηγές χρηματοδότησης και τα εφόδιά της εξασφαλίσθηκαν από το ΝΑΤΟ. Σκοπός να οργανώσει η χώ-ρα, κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, την «πολιτική αντίσταση» σε μια ενδεχόμενη σοβιετική κατάληψη ή σε μια εσωτερική επανάσταση των κομμουνιστών.
Οι οργανώσεις αυτές, οι οποίες θα έπρεπε εν καιρώ ειρήνης να βρίσκονται σε κατάσταση «ύπνωσης», δεν έμειναν αδρανείς. Αναμείχθηκαν στην πολιτική, στη βία και στα υλικά κέρδη. Με τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου, το ΝΑΤΟ, όταν τις οργανώσεις αυτές, οι οποίες είχαν αναμειχθεί και σε διάφορα εγκλήματα, δεν τις χρειαζόταν, τις διέλυσε.
Μια παρόμοια περίοδο ζούμε σήμερα και στην Τουρκία. Πλέον οι Τούρκοι μονομάχοι, οι οποίοι έχουν βγει εκτός του σκοπού τους κι έχουν περάσει στον έλεγχο μιας «ρωσικής» κλίκας, δεν φυλάσσονται. Ο λόγος είναι προφανής: Η ένταση Ρωσίας – Δύσης, η οποία έχει ακόμη περισσότερο κλιμακωθεί λόγω της Γεωργίας, αλλά και του φυσικού αερίου, έχει καταστήσει και πάλι την Τουρκία ένα «μέτωπο» που δεν μπορεί να εγκαταλειφθεί.
Όμως, σε μια τέτοια χώρα, της οποίας ο στρατός εδώ και 50 χρόνια βρίσκεται ενταγμένος στο δυτικό σύστημα ασφάλειας, μπορεί κανείς να μείνει απλός παρατηρητής, όταν αυτός [ο στρατός] γίνεται ρωσόφιλος και αντιτίθεται στο ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ και στη συνεργασία με την Ε.Ε., περνώντας μάλιστα και στα χέρια μιας «ρωσικής» κλίκας;
Το υλικό βρίσκεται έτοιμο, η ρωσική ομάδα έχει ενδυναμώσει, ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατός του ΝΑΤΟ άφησε τις ΗΠΑ και τη συνεργασία με την Ε.Ε. και έβγαλε ένα Γενικό Γραμματέα του ΣΕΑ, ο οποίος λέει «να ιδρύσουμε μια συμμαχία με τη Ρωσία και το Ιράν».
Ο Tuncer Kılınç συνελήφθη με το 7ο κύμα συλλήψεων της Εργκενεκόν. Ουδείς, βέβαια, μπορεί να σκεφθεί ότι ένας στρατιωτικός αυτού του επιπέδου, ο οποίος είχε δείξει και το δρόμο «για μια τέτοια νέα στρα-τηγική δόμηση», θα καθόταν στη θέση του σκυθρωπός. Ο Kılınç σίγουρα θα είχε εμπλακεί σε κάποιες διεργασίες, προκειμένου να υλοποιήσει το «στρατηγικό του όραμα».
Επιπλέον, ο Şener Eruygur, άλλος υπόδικος της υπόθεσης Εργκενεκόν, έχει χρηματίσει στη χώρα αυτή διοικητής της Στρατοχωροφυλακής, ο Hurşit Tolon, επίσης υπόδικος, χρημάτισε Διοικητής της 1ης Στρατιάς (τουρκικής) Έφτασε σχεδόν σε σημείο που μπορούσε να αναλάβει και την ηγεσία του Γενικού Επιτελείου. Δεν είναι διόλου αστεία υπόθεση. Η ομάδα αυτή είχε ανακηρύξει το ΝΑΤΟ ως μια μεγάλη απειλή για την Τουρκία. Είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση, η οποία «παρακολουθείται με ανησυχία» από όλα τα μέλη της Ατλαντικής Συμμαχίας.
Επιπλέον, η κλίκα αυτή δεν είχε ανέλθει μόνο μέσα στο στρατό, αλλά προσπάθησε, όπως αναφέρεται και στα ημερολόγια του Özden Örnek, να βάλει στο χέρι τη διοίκηση της χώρας με ένα πραξικόπημα. Όμως, δεν τα κατάφερε, δεν δόθηκε θεώρηση σε ένα «ρωσικού» τύπου χτύπημα! Απ’ όλα αυτά δεν μπορούμε να εξάγουμε και το συμπέρασμα ότι στη διερεύνηση της υπόθεσης Εργκενεκόν υπάρχει και ο δάκτυλος ΗΠΑ/ΝΑΤΟ; Την αποδόμηση της Εργκενεκόν τη διενεργεί η δικαστική εξουσία, η οργάνωση όμως που αποδομείται, είναι μια προέκταση ενός επίσημου φορέα. Κατά συνέπεια, εκείνο το οποίο έχει σημασία, είναι στην αποδόμηση αυτή ποια θα είναι η στάση των δυνάμεων που βρίσκονται πίσω από την οργάνωση.
Ποια είναι τώρα η στάση αυτή; Η σιωπή. Η σιωπή του στρατού και, πάνω από αυτή, η σιωπή των Η-ΠΑ/ΝΑΤΟ. Η ανώτατη διοίκηση των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων δίνει την άδειά της για μια τέτοια διερεύνηση και, παράλληλα, καταβάλλει προσπάθειες, προκειμένου να εντάξει «εκ νέου» τον εαυτό της στη Δυτική Συμμαχία. Από την άλλη πλευρά, η ηγεσία των ΤΕΔ «κινητοποιείται στην Άγκυρα» σε μια προσπάθεια να μαλακώσει την ομάδα αυτή, η οποία ακόμη βρίσκεται μέσα στο στρατό και η οποία δια-θέτει μια ισχυρή δύναμη κρούσης.
Όμως, η στάση αυτή δεν σημαίνει και κατ` ανάγκην ότι ο στρατός έχει εγκαταλείψει τελείως τη σκέψη του για ένα «χτύπημα»…
Δημοσίευση σχολίου