Η αλαζονεία της τουρκικής δύναμης και ο τρεμαλέος Ελληνισμός

Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Η υπεροψία της δύναμης και η αλαζονεία της ατιμωρησίας. Έτσι μπορεί να ερμηνευτεί, μεταξύ άλλων, η συνέντευξη του Τούρκου υπουργού Επικρατείας, αρμόδιου για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις Τουρκίας-ΕΕ, Εγκεμέν Μπαγίς στην κυριακάτικη «Σ».

Οι λόγοι της τουρκικής υπεροψίας μπορεί να αναζητηθούν:

Πρώτον, στη σημαντική γεωπολιτική και στρατηγική θέση της Τουρκίας.

Δεύτερον, είναι κέντρο διέλευσης του 70% της ενέργειας από την Ασία προς ευρωπαϊκές χώρες, τις ΗΠΑ, την Ινδία, την Ιαπωνία.

ρίτον, είναι χρήσιμη για πολλές δυνάμεις, επειδή η γεωγραφική θέση της την αναδεικνύει ως σημαντικό εταίρο και σύμμαχο, σε μιαν από τις πιο ασταθείς περιοχές του κόσμου.

Τέταρτον, η Τουρκία εμφανίζεται ως κοσμική μουσουλμανική χώρα, που, τάχα, ενστερνίζεται ευρωπαϊκές αρχές και αξίες.

Πέμπτον, συγκρούστηκε με το Ισραήλ, σε μια καταφανή προσπάθεια να ηγηθεί του αραβικού και μουσουλμανικού κόσμου και να υπερασπίσει, δήθεν, τα δίκαια του παλαιστινιακού λαού.

Η πληθυσμιακή αναλογία της, η στρατιωτική και οικονομική ισχύς της, η σταδιακή απεξάρτησή της από τις ΗΠΑ και τη Δύση, και η υιοθέτηση μιας ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής, επιτρέπουν στην Τουρκία να παίζει πολιτικά και διπλωματικά παιγνίδια που, σύμφωνα με ξένους αναλυτές, μάλλον δεν μπορεί να υλοποιήσει. Ο ιθύνων νους της νέας εξωτερικής πολιτικής είναι ο νυν υπουργός Εξωτερικών Νταβούτογλου, που προβάλλει τη θέση περί «μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονες. Αυτή η πολιτική δεν προσπόρισε παρά εντυπωσιοθηρικά κέρδη στην Τουρκία.

Η Ρωσία είναι μεγάλος εμπορικός και ενεργειακός εταίρος της, αλλά δεν εμπιστεύεται τα μεγαλοϊδεατικά και νεο-οθωμανικά σχέδιά της. Με το Ισραήλ τα έσπασε, για να κερδίσει τις αραβικές και μουσουλμανικές μάζες. Με την Αρμενία τα πράγματα είναι σε αδιέξοδο. Η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας καρκινοβατεί, εξαιτίας της άρνησης ή και της αδυναμίας της να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις της. Οι σχέσεις με τις ΗΠΑ δεν είναι στην καλύτερη φάση τους. Και το Κουρδικό είναι το αιχμηρότερο αγκάθι στα πλευρά της.

Γιατί, συνεπώς, ο Μπαγίς εμφανίστηκε τόσο αλαζόνας; Διότι η Τουρκία είναι ξεκάθαρη: Αν έχει να επιλέξει μεταξύ ΕΕ και Κύπρου, θα προτιμήσει την Κύπρο, όχι επειδή θέλει, δήθεν, λύση, αλλά γιατί το νησί είναι στρατηγικά, ενεργειακά και γεωπολιτικά πολύτιμο για τους τουρκικούς σχεδιασμούς. Γιατί ο Μπαγίς προκαλεί την ΕΕ; Διότι γνωρίζει ότι η ΕΕ την έχει ανάγκη, ενεργειακά, δημογραφικά και οικονομικά. Και γιατί η Τουρκία δεν εφαρμόζει τις δεσμεύσεις της έναντι της ΕΕ και της Κύπρου; Επειδή κανείς δεν της ζητά λογαριασμό. Ακόμα προχθές, στην «International Herald Tribune», οι υπουργοί Εξωτερικών της Σουηδίας, της Βρετανίας, της Ιταλίας και της Φινλανδίας ζητούσαν περαιτέρω διεύρυνση της ΕΕ, με τάχιστη ένταξη και της Τουρκίας, που θεωρούν πολύτιμη επειδή, τάχα, θα της προσδώσει νέο αναπτυξιακό δυναμισμό.

Πώς αντέδρασαν κυβέρνηση και κόμματα στη συνέντευξη Μπαγίς στη «Σ»; Με ανέξοδες, φλύαρες δηλώσεις. Ο Montaigne είπε: «Τι πιο μεγάλη νίκη περιμένετε, από το να πληροφορήσετε τον εχθρό σας ότι δεν μπορεί να σας νικήσει»; Η Τουρκία θεωρεί ήδη την Ελλάδα ως… φιλικό δορυφόρο. Την Κύπρο δεν την υπολογίζει καν, αφού κατέχει τη μισή και απαιτεί να ελέγξει την υπόλοιπη. Τρεμαλέος και έμφοβος, ο Ελληνισμός δεν μπορεί να διαμηνύσει στον αλαζόνα και υπερόπτη Τούρκο ότι δεν μπορεί να μας νικήσει ούτε και να μας δουλώσει. Απλώς προσπαθεί κωμικά να εξημερώσει το τουρκικό θηρίο, που οσημέραι αποθρασύνεται και αποθηριώνεται.

SIGMALIVE.COM