Οι ρωσικές ενεργειακές συμφωνίες έχουν μεγάλο κόστος για την Τουρκία

Συμφωνίες που ενίσχυσαν τις ενεργειακές σχέσεις Ρωσίας και Τουρκίας μπορεί να παραδώσουν τον έλεγχο της διακίνησης πετρελαίου και φυσικού αερίου στα χέρια της Αγκυρας, πλήττοντας παράλληλα τα συμφέροντα των Δυτικών πελατών.

Ο Ρώσος πρωθυπουργός Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Τούρκος ομόλογός του Ταγίπ Ερντογάν έδωσαν πέρσι τα χέρια, υπογράφοντας σειρά ενεργειακών συμφωνιών, με στόχο την εξασφάλιση της τουρκικής στήριξης για την κατασκευή αγωγού, που προτιμά η Μόσχα. Οι συμφωνίες αυτές θα βοηθήσουν την Τουρκία να εκμεταλλευθεί τη στρατηγική της θέση, μεταξύ των αποθεμάτων καυσίμων της Κασπίας και της Ευρώπης.


Η συμφωνία εξασφάλισε έτσι τουρκική στήριξη για την κατασκευή του ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου Σάουθ Στριμ, που θα τροφοδοτεί τις ευρωπαϊκές αγορές, αλλά και τη στήριξη της Μόσχας στο σχέδιο κατασκευής του αγωγού Σαμσούντα-Τσεϊχάν, που θα μεταφέρει πετρέλαιο από τα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας στη Μεσόγειο. Η επιλογή συγκεκριμένων ρωσικών και τουρκικών εταιριών από την Αγκυρα για την κατασκευή του έργου, αλλά και τα σημάδια ότι η Τουρκία θα επιλέξει ρωσικό όμιλο για την κατασκευή του πρώτου της πυρηνικού εργοστασίου, δημιουργούν ανησυχίες.

«Ορισμένες επιχειρήσεις, με πρόσβαση στην κυβέρνηση, εξασφαλίζουν ειδικά συμβόλαια και προνόμια. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να πληγεί η αγορά και ο ανταγωνισμός», λέει ο αναλυτής της ενεργειακής βιομηχανίας Νετσέτ Παμίρ.

Η διαρκώς διογκούμενη ενεργειακή βιομηχανία της Τουρκίας, που πρόκειται να απελευθερωθεί, έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον πολλών επενδυτών. Πέρσι, η αυστριακή OMV ανακοίνωσε ότι θέλει να κάνει την Τουρκία τον τρίτο της στρατηγικό εταίρο, μετά την Αυστρία και τη Ρουμανία. Το θέμα του ανταγωνισμού απειλεί, όμως, να αποτελέσει σοβαρό πρόσκομμα, εφόσον η Αγκυρα συνεχίσει να ευνοεί τουρκικές εταιρίες, όπως τον όμιλο Calik, του οποίου ο διευθύνων σύμβουλος είναι γαμπρός του πρωθυπουργού Ερντογάν.

Αυτή την εβδομάδα ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αγκυρα είχε συνάντηση με τον Τούρκο υπουργό Ενέργειας Τανέρ Γιλντίζ, για να εκφράσει την επιθυμία της Ουάσιγκτον για συμμετοχή αμερικανικών εταιριών στην κατασκευή του πρώτου τουρκικού πυρηνικού εργοστασίου παραγωγής ενέργειας. Κυβερνητικές πηγές ανέφεραν ότι το συμβόλαιο κατασκευής της μονάδας μπορεί να δοθεί με ανάθεση σε ρωσικό κατασκευαστικό όμιλο, που προμηθεύει ήδη το 60% των αναγκών της Τουρκίας σε φυσικό αέριο.

Μία τέτοια κίνηση, όμως, θα ενισχύσει τις ανησυχίες της Δύσης για σταδιακή απομάκρυνση της Τουρκίας. «Οι Δυτικοί σύμμαχοι της Αγκυρας δεν θα χαίρονταν αν η κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου ανατεθεί χωρίς διαγωνισμό», λέει ο αναλυτής της Eurasia Group Ιρμάκ Μπαντεμλί.

Η φιλοδοξία της Τουρκίας να καταστεί κόμβος διακίνησης ενέργειας έχει προκαλέσει και στο παρελθόν τη δυσφορία των εταίρων της, εξαιτίας των προσπαθειών της Αγκυρας να κυριαρχεί σε κάθε ενεργειακή συμφωνία, όπως έγινε και στην περίπτωση του αγωγού Ναμπούκο.

Ο Ναμπούκο θα διοχετεύει 31 δισ. κυβικά μέτρα αερίου στην Ευρώπη, περιορίζοντας την εξάρτηση της ηπείρου μας από το ρωσικό φυσικό αέριο. Πέρσι, η Τουρκία απαίτησε ειδικά δικαιώματα δέσμευσης συγκεκριμένου όγκου αερίου από τον αγωγό, με στόχο τη μεταπώλησή του. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλεί στη διεθνή αγορά το μέλλον των αδειών εισαγωγής 34 δισ. κυβικών μέτρων αερίου, που κατέχει η κρατική τουρκική εταιρία Botas, και σκόπευε να θέσει σε πλειστηριασμό το Δεκέμβριο που μας πέρασε.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από Reuters

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/02/blog-post_2915.html#ixzz0esduaODf