Κουβέντα να γίνεται

του Σενέρ Λεβέντ
Αυτές τις μέρες δημοσιεύονται πάρα πολλά άρθρα αναφορικά με την Κύπρο στο διεθνή Τύπο. Ειδικά στον Τύπο της Τουρκίας και της Ευρώπης. Παλιά με ενδιέφεραν πολύ αυτά τα άρθρα. Έπαιρνα αποσπάσματα από αυτά και τα δημοσίευα στην εφημερίδα. Τώρα δεν έχω μια τέτοια επιθυμία. Διότι ούτε σε αυτά τα άρθρα υπάρχει κάτι χρήσιμο. Είναι πολύ επιφανειακά. Και όλα είναι πράγματα γνωστά. Οι ανταποκριτές που πηγαινοέρχονται δεν αντιλαμβάνονται και πολύ τι συμβαίνει εδώ. Δεν μπορούν να μυριστούν το κλίμα. Δεν ερευνούν το θέμα σε βάθος. Γράφουν πράγματα που μόνο ένας τουρίστας θα μπορούσε να γράψει. Στο κάτω-κάτω, αυτό το πρόβλημα δεν είναι δικό τους. Δικό μας είναι. Δεν μπορούν να δουν τα γεγονότα όπως τα βλέπουμε εμείς. Δηλαδή, μόνο όποιος υποφέρει ξέρει, όχι όποιος βλέπει. Ειδικά οι αρθρογράφοι από την Τουρκία έχουν αποτύχει παταγωδώς. Ούτως ή άλλως, δεν είχε υπάρξει κανείς από αυτούς μέχρι τώρα που να έχει γράψει κάποιο σωστό άρθρο για εμάς. Ούτε τώρα υπάρχει. Μήπως είναι δυνατόν να προβούν σε ορθές αναλύσεις σε σχέση με την Κύπρο όσοι απορρίπτουν ότι η Τουρκία είναι κατοχική δύναμη στο νησί;


Κοιτάξτε να δούμε αν υπάρχει έστω και ένας ανάμεσά τους που παραδέχεται αυτή την πραγματικότητα. Επιπλέον, η Aριστερά υπερισχύει της Δεξιάς πάνω σε αυτό το θέμα. Είναι πιο εθνικιστές. Από αυτούς ακούγεται πιο πολύ η φωνασκία ότι «ξεπουλιέται η Κύπρος». Οι δε κριτικές όσων βλέπουν τα πράγματα με λίγο πιο κριτικό μάτι δεν πηγαίνουν πέρα από το παράπονο ότι «μεταφέραμε στη θυγατέρα πατρίδα όλες τις ασθένειες που είχαμε». Είναι ακόμη η πλειοψηφία όσοι μας θεωρούν τεμπέληδες, παράσιτα και χαραμοφάηδες.
Ουσιαστικά, όμως, δεν είναι αυτό το σημερινό μου θέμα. Αλλά απορροφήθηκα σε αυτό και μακρηγόρησα λιγάκι. Γι΄ άλλο πράγμα ήθελα να γράψω ουσιαστικά. Απέμειναν τρεις μήνες μέχρι τις εκλογές μας. Ας πούμε ότι κερδίζει ο Ντερβίς Έρογλου. Και θα καθίσει αυτός στο τραπέζι των συνομιλιών από ΄δω και μπρος στη θέση του Ταλάτ. Θα του δοθεί η ευκαιρία να υλοποιήσει τα όνειρά του, δηλαδή. Τι έχει δηλώσει; «Η καλύτερη λύση είναι η συμφωνημένη διχοτόμηση». Ας πούμε ότι τραβάει μια γραμμή και διαγράφει όλα τα θέματα στα οποία επιτεύχθηκε συμφωνία και όλα στα οποία δεν κατέστη δυνατή η επίτευξη συμφωνίας και πάει στον Χριστόφια με ένα εντελώς νέο, συνολικό πακέτο προτάσεων. Του λέει το εξής: «Ιδού οι προτάσεις μας. Σκεφτείτε τις και απαντήστε μας». Ας πούμε ότι χοντρά-χοντρά οι προτάσεις λένε το εξής:
- Δύο ξεχωριστά ανεξάρτητα και κυρίαρχα κράτη.
- Η Μόρφου και το Βαρώσι θα δοθεί στους Ελληνοκύπριους. Επιπλέον, στο ελληνοκυπριακό κράτος θα δοθεί και ένα καντόνι στην Καρπασία.
- Όλοι οι Κύπριοι θα έχουν το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης, εγκατάστασης και απόκτησης περιουσίας στο νησί. Όμως, όλοι θα θεωρούνται πολίτες του κράτους στο οποίο διαμένουν.
- Στο περιουσιακό τον πρώτο λόγο θα έχει ο πρώτος ιδιοκτήτης της περιουσίας.
- Θα διαλυθεί η συνθήκη εγγυήσεων. Τα δύο κράτη στην Κύπρο θα γίνουν δεχτά ξεχωριστά στην ΕΕ, η οποία θα είναι ο μοναδικός εγγυητής και των δύο αυτών κρατών.
- Όλοι οι ξένοι στρατοί θα αποχωρήσουν από το νησί.
- Θα καταργηθεί η στρατιωτική θητεία και στα δύο κράτη. Μόνο αστυνομική δύναμη θα υπάρχει στο νησί.
Τι λέτε; Τι θα κάνει η ελληνοκυπριακή πλευρά μόλις δει αυτές τις προτάσεις; Θα προκληθεί αμέσως σύγχυση, έτσι δεν είναι; Είμαι βέβαιος ότι έστω και αν η ελληνοκυπριακή ηγεσία δεν αποδεχτεί τις προτάσεις αυτές, η ελληνοκυπριακή κοινωνία θα τις αρπάξει αμέσως. Και στο τέλος ίσως τις αποδεχτεί και η ηγεσία. Καλά, μπορεί να υποβάλει τέτοιες προτάσεις ο Έρογλου; Φυσικά, εγώ ξεκινώ από την υπόθεση ότι θα μπορούσε να τις υποβάλει ανεξάρτητα από την Τουρκία. Δηλαδή, αυτή είναι μια εικασία. Όπως λέτε και εσείς, αποδεχόμαστε ότι είναι σωστό το γεγονός ότι έρχεται σε σύγκρουση με την Τουρκία. Μπορεί να υποβάλει τέτοιες προτάσεις; Όχι, δεν μπορεί. Διότι εκείνος θέλει συμφωνημένη διχοτόμηση, ξεχωριστό κράτος, αλλά ούτε τη Μόρφου θα δώσει για αντάλλαγμα, ούτε τη διάλυση των εγγυήσεων θα αποδεχτεί, ούτε την απόσυρση όλων των ξένων στρατευμάτων, ούτε να έχει ο πρώτος ιδιοκτήτης τον πρώτο λόγο στο περιουσιακό, ούτε και την ελευθερία διακίνησης, εγκατάστασης και απόκτησης περιουσίας.
Ουσιαστικά, και ο Ταλάτ δεν πρόκειται να δεχτεί κανένα από αυτά. Ειδικά δε η Τουρκία ουδέποτε θα τα δεχτεί. Τότε γιατί έγραψα αυτό το άρθρο; Νά, έτσι. Κουβέντα να γίνεται!
ΠΟΛΙΤΗΣ

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/01/blog-post_4231.html#ixzz0dAyS79GN