ΤΟΥΡΚΙΑ / ΗΠΑ / ΑΡΜΕΝΙΚΟ

Η σημερινή αγγλόγλωσση Τοday’s Zaman φιλοξενεί, στην 14η σελίδα της, ολοσέλιδο άρθρο γνώμης του αναλυτή διεθνών σχέσεων και συγγραφέα Mehmet Kalyoncu, με τίτλο «Τhe winners and losers with the so-called Armenian genocide resolutions».

O συγγραφέας υπενθυμίζει τι ακριβώς ορίζεται ως «γενοκτονία» σύμφωνα με το Άρθρο 2 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και σημειώνει ότι στην περίπτωση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Οθωμανούς τα μόνα στοιχεία που μπορεί να χρησιμοποιηθούν, για να στηριχθεί μια τέτοια υπόθεση, είναι τα αντιφατικά τηλεγραφήματα του τότε Υπουργού Εσωτερικών, Ταλάτ Πασά, η γνησιότητα των οποίων πρέπει να αποδειχθεί.

Συνεχίζοντας, ο αρθρογράφος επισημαίνει τα ακόλουθα:
1. Η αρμενική διασπορά θεωρεί ότι, συνεχίζοντας να ζητά ένα ψήφισμα για τη γενοκτονία, δεν έχει να χάσει τίποτε, αφού:
I. Σε περίπτωση που το ψήφισμα ΗR 106 δεν υιοθετηθεί και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν εκφραστεί με τη λέξη «γενοκτονία», το γεγονός αυτό θα χρεωθεί στις τουρκικές πιέσεις και η Τουρκία θα συνεχίσει να παρουσιάζεται ως μία μη δημοκρατική χώρα, που αδυνατεί να αντιμετωπίσει την ιστορία της, ενώ ένας ακόμη χρόνος θα έχει περάσει με έντονη πολιτική εκστρατεία, η οποία ενδυναμώνει την αλληλεγγύη των Αρμενίων της διασποράς και δημιουργεί επωφελείς ευκαιρίες για lobbying.
II. Σε περίπτωση που το ψήφισμα ΗR 106 υπερψηφιστεί από το Κογκρέσο, τότε η όλη ιστορία γίνεται διεθνής επιχείρηση. Το ζήτημα θα φθάσει στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ICC στη Χάγη. Αν και το ICC δεν μπορεί να αποφασίσει καταβολή αποζημιώσεων από την Τουρκία, διότι η Τουρκία δεν έχει συνυπογράψει το Καταστατικό της Ρώμης, η αρμενική διασπορά πιστεύει πως, αφ΄ εαυτής, η παραπομπή του θέματος στο ΙCC θα βλάψει σημαντικά την εικόνα της Τουρκίας. Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της δίκης, η Τουρκία σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της αρμενικής διασποράς θα αναγκαστεί να προβεί σε παραχωρήσεις προς τους Αρμένιους, και όχι αναγκαστικά, κατ΄ αποκλειστικότητα, μόνο σε αυτούς.

2. Φαίνεται ότι οι συνεχείς αλλαγές στάσης κάποιων αμερικανο-ισραηλινών οργανώσεων έναντι της Τουρκίας και εμμέσως μέσω αυτών και του Ισραήλ ενδεχομένως να ωθήσουν μερικούς να τις χαρακτηρίσουν ως «εβραϊκό οπορτουνισμό», κάτι που εάν διογκωθεί, θα είναι καταστρεπτικό για τη γενική ευμάρεια των Εβραίων.

3. Δεν πρέπει να λησμονείται ότι σε τυχόν υποθετικό μελλοντικό σενάριο, σύμφωνα με το οποίο οι ΗΠΑ θα ψυχρανθούν έναντι των Εβραίων και του Ισραήλ, οι Τούρκοι θα είναι μάλλον οι πιθανότεροι αν όχι οι μόνοι των οποίων τη βοήθεια θα ζητήσουν οι Ισραηλινοί και πιθανόν να λάβουν. Θα ήταν λοιπόν καλύτερα εάν οι ισραηλιτικές οργανώσεις στη Δύση, η εβραϊκή διασπορά παγκοσμίως και το Ισραήλ γενικά, απέφευγαν τις βραχύπνοες τακτικές και πολιτικές, οι οποίες μακροπρόθεσμα μπορεί να αποξενώσουν τους Τούρκους.

4. Σύμφωνα με τον Kalyoncu, η Τουρκία πρέπει:
I. Να κάνει σαφές προς τις ΗΠΑ πόσο σημαντική χώρα είναι, τι σημαίνει το αρμενικό ζήτημα για τον τουρκικό λαό και τη βλάβη που μπορεί να επιφέρει στις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις.
II. Με καταχωρήσεις στις μεγάλες ημερήσιες αμερικανικές εφημερίδες, η Άγκυρα πρέπει να κάνει γνωστό στους Αμερικανούς, δηλώνοντας το σεβασμό της στα δικαιώματα των Αμερικανών και στην ψήφο του Κογκρέσου, ότι η υιοθέτηση ενός ψηφίσματος, που θα αναγνωρίζει τη γενοκτονία των Αρμενίων, δεν θα είναι ούτε καλό, ούτε λογικό, ούτε θα εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ.
III. Οπωσδήποτε, όμως, πρέπει να γίνει σαφές ότι η Τουρκία θα σεβαστεί το ψήφισμα, ανεξάρτητα από το πόσο λάθος, παράλογο και καταστρεπτικό για τα συμφέροντα των ΗΠΑ μπορεί να είναι.
IV. Επιπλέον, το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ πρέπει να δηλώσει πως εγγυάται ότι θα πράξει ό,τι καλύτερο μπορεί την επαύριο της υιοθέτησης ενός τέτοιου ψηφίσματος ώστε να κάμψει τη δυσαρέσκεια των Τούρκων έναντι των ΗΠΑ, διότι η Τουρκία είναι δεσμευμένη στην αμερικανο-τουρκική εταιρική σχέση.
V. Παράλληλα, όμως, το ΑΚΡ πρέπει να διασαφηνίσει ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί πως η Τουρκία θα μπορεί να έχει το ίδιο επίπεδο ανταπόκρισης στη συνεργασία της με τις ΗΠΑ.