Ο μύθος με τις «δύο Τουρκίες»

Γράφει ο Γιώργος Αδαλής

Στην χερσαία Ελλάδα, έχουν μάθει να σκέφτονται τους νησιώτες, όποτε τους το επιτρέπει η … νόσος της «θερινής ραστώνης»! Τις υπόλοιπες μέρες η «ασθένεια της παρατεταμένης λήθης», δεν επιτρέπει σε κανέναν να σκεφτεί τα προβλήματα των ακριτών που φυλάσσουν αιώνες τώρα τα βράχια του Αιγαίου! Κάθε πραγματικό πρόβλημα των νησιωτών αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας για τις Ελληνικές Κυβερνήσεις που αδυνατούν να καταλάβουν ότι η Ελλάδα αναπτύχθηκε λόγο της πολυνησίας!

Αδυνατούν να καταλάβουν ότι το Αρχιπέλαγος αποτελεί εργαλείο ανάπτυξης και όχι μοχλό ανάσχεσης του αναπτυξιακού ρυθμού της χώρας μας! Η Ελλάδα, ως χώρα εισπράττει διεθνώς δύο «ενοίκια» από το εξωτερικό σε σκληρό συνάλλαγμα! Ένα από τον Τουρισμό και ένα από τη Ναυτιλία!

Το μεγαλύτερο ποσοστό των εσόδων από τα «ενοίκια» της χώρας μας το δημιουργούν οι νησιώτες είτε με τα ξενοδοχεία και τον τουρισμό που προσελκύουν είτε ως Καραβοκυραίοι είτε ως ναυτικοί που εργάζονται στην Ποντοπόρα ναυτιλία!

Αλήθεια, οι Ελληνικές Κυβερνήσεις είδαν ποτέ με την δέουσα σημασία που αναλογεί στον πληθυσμό αυτόν και την συνεισφορά του στην αθρόα εισροή ξένου συναλλάγματος στη χώρα μας;
Είναι αλήθεια ότι περισσότερες ώρες έχει ξοδέψει ο Ερντογάν για την διαχείριση του «προβλήματος του Αιγαίου» απ’ ότι όλοι οι Έλληνες πολιτικοί μαζί μετά το 1974;

Σήμερα δεν θα σας απαντήσω ευθέως σε αυτό το ερώτημα ! Αυτό θα επιχειρήσω να το κάνω σε επόμενα άρθρα μου.
Σκοπός μου είναι, προηγουμένως, όχι απλά να ξαναμοιράσω την τράπουλα όπως αυτή την γνωρίζουν τα κόμματα και οι επιτελείς τους!
Σκοπός μου είναι να δώσω στους κατοίκους της Χερσαίας Ελλάδας, να καταλάβουν ΠΩΣ βλέπουμε εμείς οι ακρίτες-νησιώτες την πραγματικότητα και πως αντικρίζουμε τα γεγονότα που καθημερινά τοποθετούνται κάτω από το χαλί.
Σήμερα θα ξεκινήσω από έναν μύθο που πρέπει στην Ελλάδα να καταρριφθεί ΑΜΕΣΑ!
Διότι, στην Ελλάδα, έχουμε πλέον εθιστεί με τον «μύθο» της ύπαρξης Δύο Τουρκιών -
την Τουρκία των καλών πολιτικών και την Τουρκία των «γερακιών» του Στρατού.

Ο μύθος αυτός, ίσως μας βόλευε σε μια μικρής διάρκειας δεδομένη χρονική στιγμή για να βοηθηθεί ο Ερντογάν στην εκλογή του, αλλά σε βάθος χρόνου αρχίζει να αποτελεί κόλαφο για την Ελληνική Εξωτερική πολιτική καθώς και για την ίδια την Ελληνική Επικράτεια.

Ο «μύθος» της ύπαρξης δύο αντίρροπων (ως προς την Ελληνοτουρκική Φιλία) δυνάμεων στην Τουρκία καλλιεργήθηκε αρχικά από την εποχή του διδύμου Παπανδρέου-Ρόντος (ως Υπουργού Εξωτερικών του ΠΑΣΟΚ και πρέσβη επί τιμή αντίστοιχα), αλλά φαίνεται ότι υιοθετήθηκε και από την Κυβέρνηση Καραμανλή (με εξαίρεση τον Π. Μολυβιάτη).

Για να είμαστε ακριβείς, η Τουρκία ως κράτος διαθέτει ένα σύνταγμα, το οποίο οικοδομήθηκε από τον Κεμάλ το 1923 με σκοπό την συνοχή του Τουρκικού κράτους και την αποφυγή διασπαστικών κινήσεων από Εθνότητες ή θρησκευτικές ομάδες.
Ο λόγος ύπαρξης του Τουρκικού αυτού Συντάγματος υπάρχει ως τις μέρες μας. Στο σύνταγμα προβλέπεται ρητά ότι ο Στρατός αποτελεί στη χώρα αυτή το θεματοφύλακα της Ασφάλειας και της Συνοχής της.
Μπορεί τότε Κεμάλ να οικοδόμησε ένα κράτος Στρατιωτικοποιημένο , αλλά είχε κάθε λόγο να το κάνει αφού υπήρχαν πέντε Εθνότητες στο εσωτερικό της χώρας που ήθελαν να ιδρύσουν ανεξάρτητα κράτη σε εδάφη της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Παράλληλα, με εγγυητή τον Στρατό, ακόμη και οι θρησκευτικές αντιπαραθέσεις μεταξύ των Σιϊτών και Σουνιτών Μουσουλμάνων, έμπαιναν στο περιθώριο ή τέλος πάντων δεν θα αποτελούσαν σημείο έξαρσης εθνοφυλετικών διαφορών όπως συμβαίνει σε άλλες Μουσουλμανικές χώρες.

Επί της ουσίας, ουδέποτε υπήρξε στην Τουρκία διαφωνία μεταξύ πολιτικών και Στρατιωτικών για την χάραξη της Εξωτερικής πολιτικής (σε σχέση με την Ελλάδα) πολύ απλά διότι το πολιτικό κατεστημένο της Τουρκίας μετά το 1922 δημιουργήθηκε από πρώην Στρατιωτικούς όπως ο Σαμπαντζί κ.α. .
Οι όποιες διαφωνίες και διαμάχες, μπορεί να κατέληξαν σε πραξικοπήματα, αλλά δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με τον τρόπο που ασκεί η χώρα αυτή την εξωτερική της πολιτική έναντι της χώρας μας.
Πάντοτε , πολιτικοί και στρατιωτικοί ακολουθούν μια ενιαία γραμμή πλεύσης σε ότι αφορά τις σχέσεις τους με γειτονικές χώρες.
Ειδικότερα για την Ελλάδα, η στάση της Τουρκίας από το 1923 μέχρι και σήμερα , ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΒΛΗΘΕΙ αλλά σε γενικές γραμμές έχει σκληρύνει, αυξάνοντας υπέρμετρα τις διεκδικήσεις τους τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά.

Όταν τα τουρκικά F-16 πετούν πάνω από τα κεφάλια μας, και όλοι εσείς δεν τα βλέπετε, θα πρέπει να λάβετε σοβαρά υπ όψιν ότι οι παραβιάσεις αυτές δεν γίνονται από κάποιον Τούρκο Στρατηγό ο οποίος έχει καταληφθεί από Εθνικιστικό αμόκ και δίνει σωρηδόν παράνομες διαταγές στους τούρκους πιλότους.
Γίνονται διότι τις έχει ψηφίσει η Τουρκική Εθνοσυνέλευση η οποία αποτελείται από πολιτικούς !
Και η Εθνοσυνέλευση, με απόφασή της επιβάλλει στον Στρατό να πετά … «ελεύθερα» πάνω από το Αιγαίο που το θεωρεί «δικό της Εναέριο χώρο».

Αυτά τα γράφω εδώ και 15 χρόνια και είχα προειδοποιήσει(σε άρθρο μου το 2003 στην εφημερίδα η ΧΩΡΑ» και το 2002 στους Aegean Times) ότι με την πολιτική αυτή, πολύ σύντομα και εσείς οι Αθηναίοι, θα φτάσετε στο σημείο να βλέπετε Τουρκικές Φρεγάτες στο στενό της Σαλαμίνας!!!
Σήμερα έχουν φτάσει μέχρι το Σούνιο και δυστυχώς για εσάς επιβεβαιώθηκαν οι προβλέψεις μου μιας και η διαδρομή Ναύσταθμος Ακσάζ – Μύκονος – Σούνιο αποτελεί πλέον μια απολαυστική βόλτα για τους τούρκους ναύτες!!!

Το casus belli στο Αιγαίο και οι προκλήσεις των γειτόνων μας, δεν αποτελεί όπως αρκετοί Έλληνες νομίζουν, απόφαση των «κακών στρατηγών» Καρανταγί , Κιβρίκογλου, Οζκιόκ που διοίκησαν τελευταία τον Τουρκικό Στρατό.
Η «αιτία πολέμου» ενεργοποιείται Συνταγματικά, εάν η Ελλάδα αυξήσει τα ναυτικά μίλια από 6 σε 12 (όπως γίνεται σε ολόκληρο τον πλανήτη και έχει κάνει πράξη η Τουρκία στις Βόρειες και Νότιες ακτές της ).
Έτσι η Τουρκία δίνει στον … εαυτό της το δικαίωμα να «εισβάλει στην Ελλάδα» με προειλημμένη Συνταγματική απόφαση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης και όχι με κάποιο πραξικόπημα των Τούρκων στρατηγών όπως αναφέρουν ορισμένοι στη χώρα μας!!!
Και ο λόγος είναι ότι το μεγαλύτερο πετρελαϊκό κοίτασμα στο Αιγαίο βρίσκεται στην θέση «Μπάμπουρας» ΔΕΚΑ μίλια νοτιοανατολικά της Θάσου!

Με απλά λόγια, στην Τουρκία υπάρχει ENA κράτος και MIA εξωτερική πολιτική.

Αν τώρα, πολιτικοοικονομικά σκάνδαλα τύπου «Σουσουρλούκ» φέρνουν σε ρήξη πολλές φορές το πολιτικό με το στρατιωτικό κατεστημένο, αυτό δεν επηρεάζει ουδόλως την σταθερότητας της Τουρκικής Εξωτερικής πολιτικής έναντι της Ελλάδος. Ούτε καν με το νέο ένδυμα του δόγματος «Νταβούτογλου».

Αρκεί να σκεφτεί κανείς το παρακάτω σπουδαίο Τουρκικό παράδοξο της Κεντρικής τους πολιτικής σκηνής.

Οι ιδρυτές του Κοσμικού χαρακτήρα του Κράτους, οι Κεμαλιστές, μάχονται τους ισλαμιστές που κύριο εκφραστή τους θεωρούν τον προσφάτως συγχωρεμένο Νετζμετίν Ερμπακάν , δίπλα στον οποίο θήτευσε ο σημερινός Πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν !
Και ναι μεν οι Ισλαμιστές μάχονται για την μαντίλα και την διατήρηση του θρησκευτικού χαρακτήρα του Κράτους ενώ οι Κεμαλιστές δεν θέλουν να ακούσουν για τέτοια ζητήματα, αλλά είναι οι Ισλαμιστές του Ερντογάν που επιθυμούν την ένταξή τους στο Χριστιανικό Κλαμπ που ονομάζεται … Ευρωπαϊκή Ενωση !
Και ενώ υποτίθεται ότι στην Ελλάδα οι πολίτες φοβόντουσαν τον «Ισλαμικό Φονταμενταλισμό» και ειδικά τον Ερμπακάν, τον οποίο μας τον παρουσίαζαν κάτι σαν «μπαμπούλα», ξαφνικά το 1996 η «επίθεση» στα Ίμια έγινε από την Τσιλέρ με υπουργό Εξωτερικών τον Ντενίζ Μπαϊκάλ που υποτίθεται ότι είναι αυτοί που θα συνέχιζαν τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους όπως επιβάλει το κόμμα τους, το CHP που είναι το αρχαιότερο κόμμα στην Τουρκία με ιδρυτή τον ίδιο τον Κεμάλ Αττατούρκ !

Η δε πολιτική διάταξη του Τουρκικού Κοινοβουλίου μπερδεύει μονίμως τους Έλληνες αναλυτές (αλλά δυστυχώς και τους διπλωμάτες της Α4 Διεύθυνσης του Ελληνικού Υπ.Εξ.) οι οποίοι θεωρούν ως … Δεξιά την Αριστερά της Τουρκικής πολιτικής σκηνής.
Δηλαδή, ο επίσης συγχωρεμένος Μπουλέντ Ετσεβίτ ήταν αυτός που ως πρωθυπουργός εισέβαλε στην Κύπρο. Στην Ελλάδα τον αποκαλούν «δεξιό» για την πράξη του αυτή ενώ η αλήθεια είναι ότι πολιτικά το κόμμα του Ετζεβίτ στην Τουρκία τοποθετείται στην αριστερή πτέρυγα της βουλής!

Μπορεί την προηγούμενη δεκαετία του ‘90 , ο «μύθος της κακής και της καλής Τουρκίας», να βοηθούσε προσωπικά τον Γ. Παπανδρέου, τις προσωπικές του φιλοδοξίες για την ανέλιξή του στο ΠΑΣΟΚ και κάποιες πολιτικές φατρίες στην Ελλάδα, μπορεί να βοηθούσε ακόμα-ακόμα και την ίδια την Τουρκία, μπορεί να βοηθούσε τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή, εν τούτοις μετά το 2000 , «το επικοινωνιακό τρυκ» αυτό έχει πάψει να βοηθά ακόμη και όσους ωφελήθηκαν από την χρησιμοποίηση του ως «κόλπο» εξευμενισμού των μαζών στις δύο πλευρές του Αιγαίου για τις υπέρμετρες εξοπλιστικές δαπάνες !

Δεν υπάρχει μετριοπαθής ισλαμισμός όπως πολύ συχνά ακούγεται στην Ελληνική Τηλεόραση. Και φυσικά ο Ερντογάν ΔΕΝ είναι ένας «μετριοπαθής ισλαμιστής», πολύ απλά διότι δεν υπάρχει τέτοια έννοια!
Ο Ισλαμισμός είναι ένας και απόλυτος κανόνας είναι το Κοράνι. Φανταστείτε λοιπόν να λέγανε οι Τούρκοι για μας, «Μετριοπαθείς Χριστιανοί»!
Πως θα σας φαινόταν αν άραγε , ακούγατε αύριο στο CNN Turk τον Μεχμέτ Αλί Μπιράντ, να αποκαλεί τον Κώστα Καραμανλή , «μετριοπαθή Χριστιανό» ;
Δηλαδή ένας «μετριοπαθής Χριστιανός» μπορεί να πουλήσει την πίστη του και τις αξίες του χάριν της Ελληνοτουρκικής Φιλίας ;
Άρα, τι υποδηλώνει άραγε ο όρος «μετριοπαθής Ισλαμιστής» και ποια η σκοπιμότητα της χρήσης ενός (τουλάχιστον) αδόκιμου όρου από την πλευρά μας;

Επί της Ουσίας , ο Ερντογάν αποτελεί την μεγαλύτερη πολιτική φυσιογνωμία στην Τουρκία μετά τον Αττατούρκ διότι παρέλαβε μια κατεστραμμένη οικονομικά χώρα και την οδήγησε στην ανάπτυξη.
Τον τίτλο φυσικά αυτόν δεν τον κέρδισε γιατί είναι Φιλέλληνας ή γιατί θέλει να φέρει τους δύο λαούς πιο κοντά.

Ο Ερντογάν, δεν είναι ένας «μετριοπαθής Ισλαμιστής». Είναι Ισλαμιστής !

Κατάφερε όμως να ανακάμψει όλους τους οικονομικούς δείκτες στην χώρα του και να ασκήσει μια δικαιότερη οικονομική πολιτική.
Διατηρώντας κάποιες παραδοσιακές Τουρκικές αξίες, συγκέντρωσε ένα απίστευτα μεγάλο ποσοστό (για τα δεδομένα της Τουρκίας) της τάξης του 47% περίπου.

Δεν τον ψήφισαν όλοι οι Ισλαμιστές . Αυτό είναι γεγονός! Ψηφίστηκε όμως από μεγάλες λαϊκές μάζες που ανεξάρτητα από τα θρησκευτικά τους πιστεύω, είδαν στο πρόσωπο του Ερντογάν έναν τίμιο συνομιλητή .

Στον αντίποδα, ο Ερντογάν υποσχέθηκε επενδύσεις τους Τούρκους Κεφαλαιοκράτες και το έπραξε.
Ετσι μια μεγάλη μάζα Τούρκων επιχειρηματιών ενίσχυσε τον Ερντογάν σε αυτές τις εκλογές.
Για παράδειγμα σήμερα, ο ισχυρότερος όμιλος στην Τουρκία , είναι ο όμιλος Σαμπαντζί, που ως οικονομικό μέγεθος είναι τεράστιο και αποτελεί το 5% του ΑΕΠ της Τουρκίας.
Σε απόλυτα μεγέθη, ο όμιλος Σαμπαντζί είναι 100πλάσιος από τον όμιλο Κόκκαλη στην Ελλάδα !

Η επιτυχία του Ερντογάν, είναι ότι ξέφυγε από την Αριστερά ή την Δεξιά πτέρυγα της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης και δημιούργησε το πρώτο ίσως πραγματικά Κεντρώο κόμμα στην γειτονική χώρα.
Ένα Κεντρώο κόμμα που σήμερα λείπει από την Ελλάδα μιας και όλοι ανεξαιρέτως (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ) συνωστίζονται προς τα δεξιά με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κεντρώο κόμμα στην χώρα μας!

Για εμάς εδώ στην Ελλάδα, ο Ερντογάν έχει αποκτήσει από τα ΜΜΕ μια πολύ καλή εικόνα και είναι ο πλέον συμπαθής από όλους τους Τούρκους πολιτικούς. Το περίεργο όμως είναι – και αυτό αξίζει να το συγκρατήσετε- ότι στα απέναντι παράλια της Μικράς Ασίας, υπάρχουν τρείς Νομοί (επαρχίες) .

Από τις Τουρκικές ακτές της Καλλίπολης (Επαρχία Ανατολικής Θράκης) μέχρι τις νότιες τουρκικές ακτές απέναντι στο Ανατολικό Αιγαίο (επαρχία Μουγλών, Σμύρνης, Νταλαμάν κτλ), ο Ερντογάν καταποντίστηκε με ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά στη Σμύρνη. Γιατί άραγε;

Αν υποθέσουμε ότι οι δυο λαοί πραγματοποιούν «Ελληνοτουρκική Φιλία» μέσω του Εμπορίου και του Τουρισμού, αυτό συμβαίνει στις ακτές της Ιωνίας.

Γιατί εκεί οι Τούρκοι καταψήφισαν τον Ερντογάν;

Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Ή ο Ερντογάν δεν αποτελεί τον κύριο εκφραστή της Ελληνοτουρκικής Φιλίας στην Τουρκία , ή είναι πράγματι ο εκφραστής της αλλά οι κάτοικοι των Μικρασιατικών παραλίων δεν την επιθυμούν !

Αλλά αυτό είναι ένα κορυφαίο ζήτημα των Τουρκικών Εκλογών και δεν αναλύθηκε από κανένα ΜΜΕ στην χώρα μας.

Είναι γεγονός ότι όλα αυτά σας τα γράφω πολύ απλά διότι καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες της υλοποίησης ενός σχεδίου που «δένει» τα νησιά μας πάνω στο άρμα της Τουρκικής Οικονομίας! Παραδείγματα θα δείτε πολλά στους επόμενους μήνες!

Και όλα αυτά δεν σας τα έγραψα για να εξυμνήσω τον Ερντογάν αλλά για να παραδειγματιστούν από αυτόν οι δικοί μας ηγέτες!
Από την φυλακή ως Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης σε μια χώρα καταχρεωμένη βρέθηκε στο ζενίθ της εξουσίας και της δημοφιλίας και οδηγεί την Τουρκία στην Ανάπτυξη!

Στον αντίποδα, το δικό μας πολιτικό σύστημα ψάχνεται ακόμη ποιοι έκλεψαν , αν θα πρέπει να μπει φυλακή κάποιος και όλα αυτά την στιγμή που από την Ανάπτυξη βρεθήκαμε στην Πτώχευση και στον Οικονομικό μαρασμό.

Σας λέει τίποτε αυτός ο τελευταίος συσχετισμός την δεδομένη χρονική στιγμή; Έχετε υπ όψιν μήπως ποιοι θα πληρώσουν ΠΡΩΤΟΙ τα οικτρά λάθη τακτικής έναντι των Τούρκων όλα αυτά τα χρόνια;

Κατανοείτε ότι οι Αιγαιοπελαγίτες αναζητούν περισσότερο από όλους , τον δικό τους ηγέτη που θα ανακόψει το κύμα του επεκτατισμού του Ερντογάν στο Αιγαίο;

http://nationalpride.wordpress.com/