ΒΑΡΙΟΠΟΥΛΑ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ

Σε εμάς για χρόνια πολλά ο στρατός φέρθηκε σαν δικτάτορας. Ένας φορέας και όχι ένα άτομο ήταν κάτοχος της εξουσίας, και θεωρούσε πολύ φυσικό να συνεχίζει αυτήν την κτηθείσα με την ισχύ των όπλων εξουσία του. Οι στρατηγοί ασύστολα ταπείνωναν και τον λαό και το εκλεγμένο με τις ψήφους του λαού κοινοβούλιο. Θυμάμαι το πραξικόπημα της 28η Φεβρουαρίου. Ακόμα είναι μπροστά στα μάτια μου οι περίσσειες αρμοδιότητες –πολύ περισσότερες της θέσης του- που είχε ο δεύτερος αρχηγός του Γενικού Επιτελείου. Με ένα τηλεφώνημα του έτρεμαν τα αφεντικά των εφημερίδων. Συγκέντρωναν όλους τους γραφειοκράτες του κράτους και έκαναν ενημερώσεις στο Γενικό Επιτελείο. Ένας αρχηγός του Γενικού Επιτελείου μπορούσε να πει πως ¨Η 28η Φεβρουαρίου θα διαρκέσει 1000 χρόνια¨. Προήγαγαν στρατηγό ο οποίος μπροστά στους δημοσιογράφους αποκαλούσε τον εκλεγμένο πρωθυπουργό ¨νταβατζή¨. Δεν έβαζαν κανέναν να ερευνήσει τις δολοφονίες αγνώστων δραστών. Με τους απατεώνες των τραπεζών τα πήγαιναν καλά. Πίστευαν πως το ν κάνουνε πραξικόπημα δεν ενείχε κάποιο κίνδυνο, μάλιστα πίστευαν πως οι προετοιμασίες για πραξικόπημα είναι ανάμεσα στα βασικά καθήκοντα των στρατηγών. Συνέχισαν αυτά τα πιστεύω τους και τις συνήθειες τους και μετά τον ερχομό του κόμματος ΑΚΠ στην εξουσία. Καθώς δεν υπολόγιζαν την κοινωνία, αδυνατούσαν να αντιληφθούνε τις αλλαγές μέσα της. Δεν έβλεπαν διόλου τον κόσμο.

Μόνο την Αμερική ήξεραν, και πίστευαν πως η Αμερική που στήριζε τον στρατό στην Τουρκία στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου και άναβε το πράσινο φως στα πραξικοπήματα, δεν θα άλλαζε και πίστευαν απόλυτα πως θα έμενε πάντα ίδια. Με αυτή την τυφλή πίστη συνέχιζαν πάντα τις προετοιμασίες για πραξικόπημα. Δεν υπήρχε κάτι να φοβούνται, ποιός θα τολμούσε να συλλάβει ή να δικάσει ένα στρατηγό που ετοίμαζε πραξικόπημα ; Για την ανατροπή του ΑΚΠ τους έφτανε ως λόγος ότι οι γυναίκες των διοικούντων φορούσαν μαντίλα, καθώς όμως αυτό δεν μπορούσαν να το πούνε ανοιχτά, ήθελαν να έχουνε έτοιμα σχέδια δημιουργίας χάους, που θα διαμόρφωναν ένα υπόστρωμα πραξικοπήματος. Τα σχέδια που ετοίμασαν ήταν ανηλεώς άγρια. Δολοφονίες, βομβιστικές επιθέσεις, συνωμοσίες…Ήταν τόσο σίγουροι για την δύναμη και την ασυλία τους που μπορούσαν να συμπεριφέρονται με θράσος όχι μόνο στους πολίτες, αλλά και στους ανωτέρους τους που δεν μετείχαν στις προετοιμασίες για πραξικόπημα. Ποτέ δεν ξέχασα ποτέ την ομιλία στην τηλεόραση ενός κατηγορούμενου στρατηγού. Περιέγραφε πως όταν ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου τον ρώτησε « Ετοιμάζεις πραξικόπημα ;» αυτός ανέφερε περήφανα πως του είχε απαντήσει με ¨λίγη ασέβεια¨.

Ο λόγος για αυτήν την ασύστολη , απτόητη και θρασεία συμπεριφορά ήταν ή πίστη που είχαν στην ασυλία τους, και το ότι μέχρι σήμερα δεν είχε δικαστεί ούτε ένας πραξικοπηματίας. Λόγω ακριβώς αυτής της πίστης μέχρι πρόσφατα δεν σταμάτησαν να κάνουν προετοιμασίες και σχέδια για πραξικόπημα. Έκαναν λίστες θανάτου. Είχαν εγκλωβιστεί τόσο στην υστερία για πραξικόπημα που δεν μπορούσαν να αντιληφθούνε πως η Τουρκία, η Αμερική και ο κόσμος είχε αλλάξει. Δεν περνούσε καθόλου από το μυαλό τους, να σηκώσουν το κεφάλι από τα σχέδια πραξικοπήματος και να κοιτάξουν γύρω τους. Την ώρα που αυτοί έκαναν σχέδια για πραξικόπημα, έστηναν παράνομες οργανώσεις, έθαβαν όπλα εδώ και εκεί, και ετοίμαζαν λίστες θανάτου, η ζωή πέρασε από δίπλα τους και έφυγε. Δεν άλλαξε μόνο η Τουρκία, αλλά και ο ίδιος ο στρατός. Διαμορφώθηκε μέσα στον στρατό μια αντίληψη που δεν της άρεζαν αυτά τα σχέδια πραξικοπήματος, η δημιουργία χάους και οι δολοφονικές επιθέσεις, δεν επιθυμούσαν να κυλίσει η Τουρκία στο χάος, και δεν ήθελαν λόγω των επινοήσεων 1-2 στρατηγών να βυθιστεί στον βούρκο η πατρίδα. Οι κάτοχοι αυτών των αντιλήψεων, έθεσαν ενώπιον της κοινής γνώμης αυτά τα σχέδια. Όλοι μαζί διαβάσαμε με φρίκη τα έγγραφα. Τώρα για πρώτη φορά δικάζονται πραξικοπηματίες. Συλλαμβάνονται συνταξιούχοι διοικητές όπλων και υπηρετούντες αντιστράτηγοι. Η δίκη της Βαριοπούλας δείχνει με τρανταχτό τρόπο στους εθισμένους των πραξικοπημάτων πως αυτή η εποχή έκλεισε, και πως πρέπει να ξεχάσουν τα πραξικοπήματα και τις σκέψεις για σιδερένια χέρια.

Μη αντιλαμβανόμενοι πως οι ψήφοι που πήρε το κόμμα ΑΚΠ στις 22 Ιουλίου μετά το τελεσίγραφο της 27ης Απριλίου, και το 58% του ¨Ναι¨ στο δημοψήφισμα ήταν μια μορφή ¨λαϊκής εξέγερσης στις κάλπες¨, πληρώνουν σήμερα το τίμημα για το ότι δεν είδαν το μέλλον .

Μακάρι να μην προσπαθούσαν πραξικόπημα και να μην αντίκριζαν τη φυλακή σε αυτή την ηλικία. Είναι ανάγκη όμως να τελειώσει αυτή η συνήθεια των πραξικοπημάτων στην Τουρκία, να περατωθεί η στρατιωτική επιτήρηση, να αρχίσει μια νέα εποχή, και σε μια εποχή που εξεγείρεται ο κόσμος στην Αίγυπτο νε εγκατασταθεί αληθινή δημοκρατία στη χώρα.

Ελπίζω να είναι το τελευταίο, ελπίζω να αντιληφθούνε πως δεν μπορούν να γίνονται ¨τίγρεις¨ με τα πραξικοπήματα και να καταλάβουν πως το πλέον τιμημένο για έναν στρατιωτικό είναι να κάνει την δουλειά του.

Μακάρι να μην διαβάσουμε ξανά γεμάτοι οργή λίστες θανάτου, ούτε να βλέπουμε ηλικιωμένους ανθρώπους να οδηγούνται στη φυλακή.