Για το ενδεχόμενο κατασκευής τείχους μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας – Άρθρο γνώμης

Με τίτλο «Το μεγάλο ελληνικό τείχος», η εβδομαδιαία εφ. «ΜΠΑΝΚΕΡ» γράφει ότι «η Ελλάδα πήρε κρίσιμη απόφαση. Στον ποταμό Έβρο θα κατασκευαστεί τείχος παρόμοιο αυτού που υπάρχει μεταξύ Μεξικού και ΗΠΑ. Αν δια ξηράς υπάρχει ανάγκη από τείχος, μπορούμε να υποθέσουμε ότι τα μέτρα ασφαλείας θα ενισχυθούν και στο θαλάσσιο χώρο και κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να μην κλιμακώσει την ανεπιθύμητη ένταση στο Αιγαίο.

Δεν είναι μυστικό το ότι η ιστορία των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας δεν είναι διήγημα καλών γειτονικών σχέσεων. Παρόλα αυτά, διαφαίνονταν η ωρίμανση μιας νέας εποχής. Υιοθετήθηκαν αρκετά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση και τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι η Αθήνα δεν είναι ανάμεσα στα βασικά εμπόδια στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Κάτι περισσότερο μάλιστα – η Ελλάδα ανακοίνωσε πολλαπλώς ότι υποστηρίζει τις προσπάθειες της γειτονικής της χώρας για ένταξη στην ΕΕ. Τα δύο κράτη αποφάσισαν να μην συνδέσουν το κυπριακό στις διμερείς σχέσεις με την προενταξιακή διαδικασία. Χάρη σ’ αυτό το πνεύμα, στο Αιγαίο έλαβαν χώρα νέες πρωτοβουλίες συνεργασίας, ενώ η Αθήνα και η Άγκυρα σταμάτησαν επιτέλους να αντιμετωπίζουν ως στρατιωτική απειλή η μία την άλλη. Η ατμόσφαιρα φαινόταν αισιόδοξη. Οι τελευταίες ειδήσεις, όμως, ενδέχεται να θέσουν τέρμα σ’ αυτές τις θετικές διαθέσεις και μάλιστα μια για πάντα.

Η FRONTEX εγκατέστησε άνδρες της μεταξύ των δύο χωρών προκειμένου ν’ αντιμετωπιστεί η παράνομη μετανάστευση. Είναι αμφίβολο το αν η Ελλάδα αποτελεί πολύ ελκυστικό προορισμό για τους μετανάστες ή το αν η κοινωνική δομή της απειλείται λόγω της εισροής ανθρώπων από την ανατολή. Το πρόβλημα δεν συνίσταται στο ότι αυτοί οι μετανάστες θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα, αλλά στο γεγονός ότι διέρχονται από τη χώρα καθ’ οδόν για τη Δυτική Ευρώπη.

Ανεξάρτητα από την εικόνα που δημιουργούν αυτά τα μέτρα, η Τουρκία δεν είναι η βασική διαδρομή για τους παράνομους μετανάστες που αναζητούν μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη. Παρόλα αυτά υπάρχει ένα σημαντικό στοιχείο – η ΕΕ επιμένει στην υπογραφή συμφωνίας επαναπροώθησης των μεταναστών στην Τουρκία, ενώ η Άγκυρα δεν βιάζεται, επειδή δεν έχει υπογράψει παρόμοια συμφωνία με τις χώρες από τις οποίες προέρχονται οι μετανάστες. Αν υπογράψει τέτοια συμφωνία με τις Βρυξέλλες, η Τουρκία θα υποχρεωθεί να δέχεται τους μετανάστες που διήλθαν από το έδαφός της δίχως να έχει τη δυνατότητα να τους κατευθύνει στη χώρα από την οποία ήρθαν.

Δεν είναι σαφές αν η ΕΕ θα προστατευθεί από τη μετανάστευση ως αποτέλεσμα του ελληνικού τείχους. Στην σημερινή εποχή, που οι Αλβανοί δεν χρειάζονται βίζες για να ταξιδεύουν στις χώρες Σέγκεν, η Αθήνα πιθανόν θα πράξει ό,τι καλύτερο κατασκευάζοντας ένα μακρύ τείχος που να περιλαμβάνει όλο το μήκος των συνόρων της. Αυτό θα την φέρει πιο κοντά με το Ισραήλ, που περιφράχθηκε σαν φυλακή προσπαθώντας να προστατεύσει τα σύνορά του.

Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, αυτός ο τείχος αποτελεί μία μη συμβολική, αλλά κανονική δήλωση ότι η Τουρκία είναι εκτός της Ευρώπης. Ίσως οι εταίροι που στήριξαν οικονομικά την Ελλάδα, παρακάλεσαν γι’ αυτή την χάρη. Με άλλα λόγια, πιθανόν οι άνθρωποι που εξασφάλισαν τους πόρους, ζήτησαν τον αποκλεισμό της Άγκυρας από την Ευρώπη. Η Ελλάδα, όμως, δεν πρέπει να ξεχνά, ότι συνήθως τρίτα κράτη ευνοούνται από την ύπαρξη έντασης της με την Τουρκία. Το τείχος κατά πάσα πιθανότητα δεν θα σταματήσει τη μετανάστευση, αλλά σίγουρα θα εξαφανίσει οριστικά την εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών».


εφ. ΜΠΑΝΚΕΡ