Ο τουρκικός στρατός ξηράς του χθες και του σήμερα

Του Χρήστου Μηνάγια
Με την εγκαθίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας από τον Κεμάλ Ατατούρκ οι χερσαίες δυνάμεις της χώρας αποτελούντο από 3 στρατιές, οι οποίες υπαγόταν απευθείας στο Γενικό Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων. Οι εν λόγω στρατιές διέθεταν συνολικά 3 μεραρχίες ιππικού και 9 σώματα στρατού των 2 μεραρχιών έκαστο. Το 1949 συγκροτήθηκε το Γενικό Επιτελείο Στρατού το οποίο υπήχθη στο Γενικό Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων και ανέλαβε τη διοίκηση των χερσαίων δυνάμεων της χώρας (3 στρατιές).

Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και τη μείωση των στρατιωτικών δυνάμεων, η Τουρκία, όπως τα περισσότερα κράτη, ακολούθησε τις εξελίξεις και αποφάσισε να αλλάξει το δόγμα της συγκρότησης των χερσαίων δυνάμεών της. Συγκεκριμένα, η αλυσίδα συγκρότησης σύνταγμα-μεραρχία-σώμα στρατού αντικαταστάθηκε από τη νέα δομή τάγμα-ταξιαρχία-σώμα
στρατού, η οποία αύξησε τις επιχειρησιακές δυνατότητες των μονάδων δεδομένου ότι το κύριο χαρακτηριστικό της ήταν η συγκρότηση μηχανοκίνητων και τεθωρακισμένων ταξιαρχιών.
Η υπάρχουσα δομή του τουρκικού στρατού ξηράς είναι η ακόλουθη:
· Γενικό Επιτελείο Στρατού με έδρα στην Άγκυρα.
· 1η Στρατιά: Εδρεύει στην Κωνσταντινούπολη και έχει τομέα ευθύνης
στην ανατολική Θράκη.
· 2η Στρατιά: Εδρεύει στη Μαλάτια και έχει τομέα ευθύνης στην
νοτιοανατολική Τουρκία.
· 3η Στρατιά: Εδρεύει στο Eρζιντζάν και έχει τομέα ευθύνης στην
ανατολική Τουρκία.
· Στρατιά Αιγαίου (πρώην 4η Στρατιά): Εδρεύει στη Σμύρνη και έχει
τομέα ευθύνης στα παράλια της Μικράς Ασίας.
· Διοίκηση Εκπαιδεύσεως και Δόγματος με έδρα στην Άγκυρα.
· Διοίκηση Διοικητικής Μέριμνας με έδρα στην Άγκυρα.
· 4ο Σώμα Στρατού με έδρα στην Άγκυρα.
· Διοίκηση Τουρκικών «Ειρηνευτικών» Δυνάμεων Κύπρου με έδρα στην
Κερύνεια (πρώην 11ο Σώμα Στρατού).

Από το 2003 οι τουρκικές χερσαίες δυνάμεις βρίσκονται υπό αναδιοργάνωση που πρόκειται να ολοκληρωθεί το 2014 και της οποίας οι κύριοι άξονες που ακολουθούν αποσκοπούν στην αντιμετώπιση των επιχειρησιακών αναγκών ενός σύγχρονου συμβατικού πολέμου καθώς επίσης και των ασύμμετρων απειλών:

· Ο πολεμικός εξοπλισμός να προέρχεται ως επί το πλείστον από την εγχώρια αγορά.
· Μείωση του αριθμού των ταξιαρχιών.
· Μείωση των μονάδων ελιγμού των ταξιαρχιών από 4 σε 3 με
παράλληλη όμως αύξηση της ισχύος πυρός τους με σύγχρονα οπλικά συστήματα.
· Επαγγελματοποίηση των ταξιαρχιών καταδρομών (5 ταξιαρχίες του στρατού ξηράς και 1 ταξιαρχία στρατοχωροφυλακής).
· Δυνατότητα μεταφοράς μίας ταξιαρχίας με ελικόπτερα σε μία διαδρομή, ημέρα και νύκτα.
· Δυνατότητα άμεσης οδικής μεταφοράς μίας μηχανοκίνητης ή τεθωρακισμένης ταξιαρχίας από το ένα άκρο της Τουρκίας στο άλλο.
· Απόκτηση ισχύος πυρός με σύγχρονα οπλικά συστήματα τα οποία θα έχουν δυνατότητα προσβολής στόχων μέχρι την απόσταση των 150 χλμ.
· Απόκτηση συστημάτων επικοινωνιών και ηλεκτρονικού πολέμου τα οποία θα υποστηρίζουν τις επιχειρησιακές απαιτήσεις ενός σύγχρονου πεδίου επιχειρήσεων.
· Επαύξηση των δυνατοτήτων αναγνώρισης, επιτήρησης και εντοπισμού στόχων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
· Εκσυγχρονισμός του συστήματος διοικητικής μερίμνης και λογιστικής υποστήριξης.

Εκτιμάται ότι όλα τα παραπάνω θα πρέπει να προβληματίσουν ιδιαίτερα την ελληνική πλευρά διότι η αύξηση της τουρκικής μαχητικής ισχύος ειδικά στην περιοχή της Θράκης, του Αιγαίου και της Κύπρου αποσκοπεί στην ανατροπή των ισορροπιών δυνάμεων υπέρ της Τουρκίας σε όλες τις διαστάσεις του μελλοντικού πεδίου αντιπαράθεσης.

Πηγές: Τουρκικό Γενικό Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων (Συνέντευξη του αρχηγού των
τουρκικών χερσαίων δυνάμεων στρατηγού Isik Kosaner)