Η ατζέντα του Φθινοπώρου

Hürriyet Daily News
(11/6/2009)

Του Yusuf Kanlı

Η Ευρωπαϊκή Ένωση άρχισε την αποστολή κάποιων ισχυρών μηνυμάτων προς την Άγκυρα, ότι η Έκθεση Αξιολόγησης του τέλους του έτους ενδεχομένως να περιλαμβάνει δυσάρεστες προτάσεις και ότι η Τουρκία έχει περιορισμένο χρόνο να πραγματοποιήσει «συγκεκριμένα μεταρρυθμιστικά βήματα», ώστε να βελτιώσει την κατάσταση.

Παρά την όχι τόσο γεμάτη υποσχέσεις στάση κάποιων χωρών της Ε.Ε., με επικεφαλής Γερμανία και Γαλλία, η Τουρκία διαθέτει την Ιταλία, τη Βρετανία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Σουηδία, τη Φινλανδία, την Τσεχία, την Πολωνία και πολλούς άλλους, ως «φίλους» εντός της Ε.Ε., που δεν θα ασπαστούν μια τέτοια δραστική εξέλιξη.

Η ηγεσία των Ελληνοκυπρίων μιλούσε αρχικά για τη χρήση του δικαιώματός της του veto εναντίον της Τουρκίας, εάν η Άγκυρα δεν συμμορφωνόταν με την, από το 2006, δέσμευσή της να ανοίξει λιμάνια και αεροδρόμια στη “νότια Κύπρο” – μια κίνηση που θα σήμαινε αναγνώριση του κράτους των Ελληνοκυπρίων, εκ μέρους της Άγκυρας, ως της «μόνης νόμιμης κυβέρνησης» της νήσου, εγκαταλείποντας έτσι το τουρκοκυπριακό “κράτος” και τους ανθρώπους του.


Σήμερα, η κυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια ισχυρίζεται ότι δεν θα χρησιμοποιήσει την ισχύ του veto, αλλά αναμένει οι σύμμαχοί της εντός της Ε.Ε. να χρησιμοποιήσουν την πειθώ τους, ώστε να ασκήσουν πιέσεις στην Άγκυρα να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις της.

Δυστυχώς, η υπόθεση συμπερίληψης του Κυπριακού στη διαδικασία ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. είναι ένα άμεσο προϊόν της υποκριτικής πολιτικής νοοτροπίας του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ.

Παρότι η κυβέρνηση γνώριζε ότι μια τέτοια δέσμευση δεν θα μπορούσε να μακροημερεύσει, εν τούτοις δεσμεύθηκε προς την Ε.Ε. ότι θα μπορούσε να υπογράψει και να θέσει σε ισχύ ένα πρόσθετο πρωτόκολλο, στη Συμφωνία Σύνδεσης του 1964 – ενισχύοντας κατ’ αυτό τον τρόπο το στόχο της Συμφωνίας για την Τελωνειακή Ένωση, κατά τρόπο που να καλύπτει όλα τα νέα μέλη της Ε.Ε., των Ελληνοκυπρίων συμπεριλαμβανομένων – προκειμένου να λάβει ημερομηνία έναρξης των διαπραγματεύσεων.

Σήμερα, δεν αποτελεί δικαιολογία η επίκληση της Τουρκίας πως, αφού η Ε.Ε. δεν ήρε την “απομόνωση” των Τουρκοκυπρίων σε αντίθεση με τις δεσμεύσεις της κατά το 2004, ή αφού απέτυχε να τεθούν σε ισχύ η Πράσινη Γραμμή της 29ης Απριλίου 2004, η οικονομική βοήθεια και οι ρυθμίσεις του απευθείας εμπορίου, η Τουρκία θα μπορούσε να μην συμφωνήσει να ανοίξει λιμάνια και αεροδρόμια στους Ελληνοκύπριους.

Παρότι εκτιμώ πάρα πολύ – αναφέρει ο Kanlı – το ότι δεν έχουν ανοίξει τα τουρκικά λιμάνια στους Ελληνοκύπριους, είναι προφανές πως η κυβέρνηση του ΑΚΡ εξαπάτησε την Ε.Ε..

Επιπλέον, στο έγγραφο του πλαισίου των διαπραγματεύσεων, που απεδέχθη η Τουρκία, υπογραμμίζεται η ανάγκη «ομαλοποίησης» των σχέσεών της με όλες τις χώρες της Ε.Ε.. Αφού η Τουρκία δεν διαθέτει «κανονικές σχέσεις» αποκλειστικά και μόνο με την Κυπριακή Δημοκρατία, που «διοικείται» από τους Ελληνοκύπριους, η υποχρέωση που ανέλαβε αποδεχόμενη το διαπραγματευτικό πλαίσιο είναι προφανής.

«Έχει η Τουρκία τη δυνατότητα να αναλάβει μια τέτοια πρωτοβουλία, μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, προτού οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών ολοκληρώσουν τη σύνταξη της Έκθεσης Αξιολόγησης για την Τουρκία;», διερωτάται ο κ. Kanlı.