Η καλή θέληση του Ερντογάν

Της Ελίνας Γαληνού
Κάθε πολιτισμένος λαός, οφείλει να αναπτύσσει ευρύτητα στη σκέψη, να μην εγκλωβίζεται από τις προκαταλήψεις του παρελθόντος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα πρέπει να παρακάμπτει την Ιστορία του. Οταν λοιπόν η ελληνική πλευρά άκουσε την ιστορική αυτοκριτική του κ. Ερντογάν σχετικά με την εκδίωξη των αλλοεθνών και αλλοθρήσκων, ήταν απόλυτα φυσιολογικό να την δεχτεί θετικά, θεωρώντας την σαν ένδειξη προόδου στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Διότι μια τέτοια δήλωση εκ στόματος του Τούρκου πρωθυπουργού και μάλιστα την επομένη επεισοδίων που προκλήθηκαν στο κέντρο της Αθήνας από εξτρεμιστικά μουσουλμανικά στοιχεία, ενδεχομένως εμπεριείχε και ένα πνεύμα συγνώμης. Και οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι, όταν βλέπουν ότι ο άλλος προβαίνει σε μια σαφή κίνηση προσέγγισης, την εκλαμβάνουν ως θετικό δείγμα...

Πόσο όμως ουσιαστική μπορεί να αποδειχτεί αυτή η κίνηση καλής θέλησης εκ μέρους του Τούρκου πρωθυπουργού, ο οποίος δεν αποκλείεται να κατανόησε τις ιστορικές ευθύνες της δικής του χώρας προς την Ελλάδα, όπως και το γεγονός ότι η μεγάλη αδιαλλαξία απομακρύνει ολοένα την Τουρκία από τον ευρωπαικό δρόμο... Ηδη πληροφορηθήκαμε τις αντιδράσεις που ξεσήκωσε η δήλωσή του αυτή μέσα στη χώρα που κυβερνά, εκ μέρους μιας ομάδας πολιτικών του αντιπάλων. Συγκεκριμένα, ο αρχηγός του κόμματος Εθνικής Δράσης της Τουρκίας χαρακτήρισε την συμπεριφορά του τούρκου πρωθυπουργού "ανάρμοστη" και προειδοποίησε ότι αν δεν πάρει πίσω τα λόγια του, "το τουρκικό έθνος θα τον καταδικάσει ενώπιον της εθνικής συνείδησης, γιατί υιοθετεί ψευδείς ισχυρισμούς των Αρμενίων και των Ελλήνων"...Με ανάλογο πνεύμα εκφράστηκε και ο αντιπρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Λαικού Κόμματος, ο οποίος αρνείται να δεχτεί ότι έγιναν διώξεις στην Τουρκία για λόγους εθνικής καταγωγής...
Αυτά δηλώνουν ξεκάθαρα την κατάσταση που επικρατεί στην σημερινή Τουρκία, καταδεικνύοντας το έντονο κλίμα διχασμού που εμποδίζει την ανάδειξη προοδευτικής σκέψης στη γειτονική χώρα. Διότι όταν ένας πρωθυπουργός δέχεται τόσες πιέσεις από τους πολιτικούς του αντιπάλους επειδή τόλμησε να παραδεχτεί ανοιχτά, σφάλματα που βαρύνουν το ιστορικό παρελθόν της χώρας του, πόση αισιοδοξία μπορεί να εμπνέει η καλή του θέληση; Με ποιές προυποθέσεις η καλή αυτή θέληση μπορεί να αποκτήσει έναν χαρακτήρα εφαρμόσιμο και χρήσιμο για το μέλλον της δικής του χώρας, πρώτα-πρώτα;