Ο Ντενκτάς προαναγγέλλει την κυπριακή Αλεξανδρέττα

ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ιστορία πρέπει να διδάσκει, όχι να παραπλανά ούτε να διαστρεβλώνει. Ποιος, όμως, διδάσκεται; Όχι, πάντως, οι ηγέτες μας. Πριν από αρκετές ημέρες, ο κατοχικός Ντενκτάς, σε διάλεξή του στο πανεπιστήμιο Μαρμαρά της Κωνσταντινούπολης, με θέμα «Οι σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση και νέες επιλογές», υποστήριξε ότι, αν ζούσε ο Ατατούρκ, θα ακολουθούσε την ίδια πολιτική στην Κύπρο με αυτήν που ακολούθησε στην Αλεξανδρέττα. Ποια ήταν εκείνη η πολιτική; Μετά την υπογραφή της γαλλο-τουρκικής συμφωνίας της Άγκυρας (20/12/1921), η Τουρκία αναγνώρισε πως η επαρχία Hatay, που είχε πρωτεύουσα την Αλεξανδρέττα, αποτελούσε έδαφος της Συρίας, κάτω από γαλλική διοίκηση.

Οι όροι της συμφωνίας επικυρώθηκαν με απόφαση του Συμβουλίου της Κοινωνίας των Εθνών (24/7/1922). Όταν το 1936 η Συρία επρόκειτο να αποκτήσει την ανεξαρτησία της, η Τουρκία απαίτησε, παραβιάζοντας διεθνείς της υποχρεώσεις, την ανακήρυξη της Hatay σε ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Η πληθυσμιακή αναλογία της επαρχίας ήταν τότε 60% Άραβες και 40% Τούρκοι.
Η τουρκική απαίτηση απορρίφθηκε από τη Γαλλία, γιατί η ανακήρυξη ανεξαρτησίας δεν προβλεπόταν από τις Συμφωνίες και το ειδικό καθεστώς αυτοδιοίκησης. Επίσης, μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγούσε στο διαμελισμό της Συρίας κατά παράβαση ρητής απόφασης της Κοινωνίας των Εθνών. Η Τουρκία υπέθαλψε, τότε, αιματηρές ταραχές και δολοφονίες, που της έδωσαν το πρόσχημα ώστε να απαιτήσει και η Γαλλία να αποδεχτεί τη συμμετοχή τουρκικών στρατευμάτων για τη διαφύλαξη της ειρήνης, καθιστώντας τα εγγυητές της αυτονομίας της επαρχίας τον Ιούλιο του 1938. Τον επόμενο μήνα, υπό την επίβλεψη Τούρκων στρατιωτικών, στη Hatay διεξήχθησαν εκλογές, που έδωσαν μια οριακή πλειοψηφία στο τουρκικό στοιχείο της επαρχίας. Αμέσως μετά, ενασκώντας το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, οι Τούρκοι της Hatay ανακήρυξαν την επαρχία σε ανεξάρτητο κράτος, επωφελούμενοι των διεθνών συγκυριών και του καταρρέοντος Οργανισμού της Διεθνούς Κοινωνίας.
Σε λιγότερο από έναν χρόνο, στις 29 Ιουνίου 1939, οι Τούρκοι της Hatay προχώρησαν στην ένωση με την Τουρκία και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, Αρμένιοι και Άραβες, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να μεταναστεύσουν. Η Τουρκία, περιφρονώντας για μιαν ακόμη φορά το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συμφωνίες, που η ίδια είχε υπογράψει, προσάρτησε ξένα εδάφη. Από το 1975, έξι μόλις μήνες μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, οι επίγονοι του Ατατούρκ άρχισαν την εφαρμογή της ίδιας ακριβώς πολιτικής που άσκησαν στην τραγική περίπτωση του συριακού Σαντζακίου: Μαζικός εποικισμός των κατεχομένων, δολοφονίες εγκλωβισμένων μας, τρόμος και τυραννία, εκβιασμοί, απειλές και διαρπαγή της περιουσίας Ελλήνων, με αποτέλεσμα τη μαζική φυγή τους. Από τις 20.000 και πλέον Ελλήνων, που διαβιούσαν στην Καρπασία λίγο μετά την τουρκική εισβολή, σήμερα απέμειναν μόνο μερικές εκατοντάδες.
Το σχέδιο Ανάν ήταν η συντεταγμένη προσπάθεια των Βρετανών όπως οι Τούρκοι εφαρμόσουν και στα κατεχόμενα εδάφη μας την ίδια πολιτική, που ο Ελληνοκτόνος Ατατούρκ εφάρμοσε σε βάρος του Hatay. Πριν από μερικά χρόνια, η Συρία, πιεζόμενη ή και εκβιαζόμενη, αναγνώρισε ότι έχασε οριστικά την επαρχία της, που η Τουρκία υφήρπασε το 1939. Η ίδια ακριβώς τουρκική πρακτική ασκείται και στην Κύπρο, με εμπροσθοφυλακή το ψευδοκράτος. Και δεν ακούσαμε κανέναν ηγέτη του Ελληνισμού να διακηρύξει, και να το εννοεί, ότι θα ματαιώσουμε με κάθε τρόπο και θυσία, μια κυπριακή Αλεξανδρέττα. Αντίθετα, επιχειρείται γελοιωδώς και ηλιθιωδώς εξημέρωση του τουρκικού θηρίου...
SHMERINH