ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΡΑΓΔΑΙΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ ΣΕ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΠΓΔΜ

Πεντάμηνο απότομης επιτάχυνσης των εξελίξεων στα δύο μείζονα θέματα που απασχολούν την ελληνική διπλωματία θα είναι αυτό που ξεκινάει τον Ιούλιο και λήγει τον Δεκέμβριο του τρέχοντος έτους σύμφωνα με πηγές του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών. Το πρώτο θέμα στο οποίο αναμένονται εξελίξεις είναι το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Η Αθήνα εκτιμά ότι τον Σεπτέμβρη θα υπάρξει επανεκκίνηση της διαδικασίας με δυναμική λύσης. Το δεύτερο θέμα είναι το Κυπριακό και σημείο σταθμός είναι ο κρίσιμος για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, μήνας Δεκέμβριος. Παρότι δεν αναμένεται να διακοπούν όλο αυτό το διάστημα οι συνομιλίες, τότε ακριβώς αναμένεται πως θα εκδηλωθεί πρωτοβουλία επίλυσης που κι αυτή θα έχει «δυναμική λύσης». Επίσης, η ελληνική διπλωματία, στη βάση της σημαντικής αναθεώρησης της στάσης της Ουάσινγκτον απέναντι στο Ιράν και τη Συρία, σκέφτεται σοβαρά να αναθερμάνει τις σχέσεις της με τις δύο χώρες…

Στη βάση της παραπάνω «πύκνωσης» των διπλωματικών εξελίξεων συνάγονται τα εξής… καθόλου ευχάριστα συμπεράσματα για την ελληνική εξωτερική πολιτική. Πρώτον, η επικείμενη πρωτοβουλία επίλυσης του Κυπριακού δεν θα αναληφθεί με γνώμονα την εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ και ευρύτερα το διεθνές δίκαιο, αλλά μόνον και μόνον για να διευκολυνθεί η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Το Κυπριακό, διαφορετικά ειπωμένο, επιλύεται γιατί αντιμετωπίζεται ως εμπόδιο στα σχέδια των ΗΠΑ να φέρουν πιο κοντά την Τουρκία στην ΕΕ. Σχέδια που εκτέθηκαν με τον πιο ωμό τρόπο από τον αμερικανό πρόεδρο, κατά τη διάρκεια της Συνάντησης Κορυφής ΗΠΑ – ΕΕ στην Πράγα, την Κυριακή 5 Απρίλη. Πρόκειται για ένα πλαίσιο επίλυσης που είναι περισσότερο από πιθανό πως θα καθορίσει και το περιεχόμενο της λύσης, συντείνοντας στην επαναφορά μιας νέας εκδοχής του σχεδίου Ανάν που έχει απορριφθεί από τον λαό της Κύπρου, με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο.

Κατά δεύτερον τρέχοντας τώρα, τελευταία και καταϊδρωμένη η ελληνική διπλωματία να προλάβει να αναθερμάνει στις σχέσεις της με τη Συρία και το Ιράν, αποδεικνύεται περίτρανα ότι όλο το προηγούμενο διάστημα όταν ήταν βασιλικότερη του βασιλέως βάζοντας κι αυτή το λιθαράκι της στην απομόνωση των δύο παραπάνω χωρών, απλώς κλάδευε το κλαδί στο οποίο καθόταν. Θυσιάζοντας έτσι σχέσεις χρόνων στα κοντόφθαλμα σχέδια της Ουάσινγκτον το μόνο που κατάφερε ήταν να αποκοπεί από μια σειρά χώρες φυσικούς συμμάχους της, αφήνοντας την Τουρκία κυριολεκτικά να αλωνίζει.

Θα προλάβει αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα να καλύψει το χαμένο έδαφος;