Η πραγματική διεθνής θέση της Τουρκίας.

Ποια είναι σήμερα η πραγματική κατάσταση του Τουρκικού κράτους στα διεθνή δρώμενα; Διάφορες φωνές ακούγονται περί επικείμενης διάλυσής του λόγω των μειονοτήτων, περί απαξίωσής του λόγω του ότι έπαψε να αποτελεί το προπύργιο των ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία κλπ. Όπου όμως ακούμε μεγάλα λόγια θα πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι. Η πραγματικότητα κατά τη γνώμη μου έχει ως εξής:
Ως εθνότητα, οι Τούρκοι κυριαρχούν στο κράτος τους αλλά και αισθάνονται σιγουριά όσον αφορά στις ισορροπίες της ευρύτερης γεωγραφικής τους περιοχής.

Τόσο οι Πέρσες όσο και οι Άραβες έπαψαν να παίζουν τον οποιοδήποτε ρόλο στην περιοχή που σήμερα χαρακτηρίζεται ως Τουρκία. Οι δε Αρμένιοι είχαν την τύχη που όλοι γνωρίζουμε και που συνήθως αποσιωπάται. Η μόνη εθνότητα που παραμένει και ίσως να αποτελεί κάποια απειλή (περισσότερο δημογραφική) για τους Τούρκους είναι οι Κούρδοι.. Αν και οι Τούρκοι επιδεικνύουν δείκτες γεννητικότητας ανάλογες με άλλες αναπτυσσόμενες χώρες, δηλαδή μειωμένες γεννήσεις και αυξημένες ηλικίες στον πληθυσμό, εν τούτοις δεν φαίνεται να υπάρχει σημαντική διαφορά με τον αριθμό γεννήσεων των Κούρδων οπότε η σημερινή πληθυσμιακή αναλογία (80% Τούρκοι) θα συνεχίσει μάλλον να υφίσταται και στο εγγύς μέλλον. Έτσι λοιπόν, αν και οι Κούρδοι θα συνεχίσουν να αποτελούν εστία τριβής στον πολιτικό τομέα, εν τούτοις η όποια απειλή δεν θα είναι ανάλογη αυτής που υπέστη η ΕΣΣΔ στο παρελθόν (λόγω εθνικών μειονοτήτων) η αυτής που θα υποστεί η Ρωσία στο μέλλον για τους ίδιους λόγους.
Τα προβλήματα και οι απειλές που δεχόταν η Τουρκία κατά το πρόσφατο παρελθόν σήμερα δεν υπάρχουν. Κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου η χώρα ήταν πλήρως ενταγμένη στο ΝΑΤΟ καθώς αναζητούσε προστασία κυρίως από την Σοβιετική Ένωση. Τώρα όμως που η απειλή της ΕΣΣΔ δεν υφίσταται το κέντρο βάρος της Τουρκίας μπορεί εύκολα μπορεί να πέσει στον Καύκασο αλλά και στα Βαλκάνια που κάποτε αποτελούσαν μέρος της πάλαι ποτέ Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι Άραβες δεν απειλούν την Τουρκία εδώ και αιώνες ενώ οι και Πέρσες από τη πλευρά τους δεν αποτελούν καμία πλέον σοβαρή απειλή για αυτούς. Οι Άραβες μάλιστα, αν και η Τουρκία θεωρείται Αμερικανοτραφής, την θεωρούν πολύ πιο κοντινή σύμμαχο και την εμπιστεύονται περισσότερο από το Ιράν το οποίο για αυτούς είναι θρησκευτικά αιρετικό και πολιτικά επαναστατικό.
Με τις παλιές απειλές να έχουν εξαφανισθεί, πολλά από αυτά που απασχολούσαν την Τουρκία έχουν γίνει ασήμαντα για την Άγκυρα. Η Σοβιετική απειλή όχι μόνο δεν υπάρχει αλλά πρακτικά ανοίγουν νέες αγορές και σφαίρες επιρροής για την Τουρκία στα γειτονικά κράτη της πρώην ΕΣΣΔ. Ως αποτέλεσμα αυτού του ανοίγματος, ακόμη και η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. δεν αποτελεί πλέον προτεραιότητα. Η Τουρκία πλέον δεν έχει δεσμούς και υποχρεώσεις με κανέναν σχεδόν σύμμαχο ή άλλη χώρα. Είναι ελεύθερη να διεκδικεί ότι αυτή νομίζει συμφέρον για αυτήν διαπραγματευόμενη τα διάφορα ατού της. Αρχίζει μάλιστα να διαφαίνεται και ένα υποφώσκον φλέρτ με την θεωρία της ανασύστασης της κραταιάς Οθωμανικής αυτοκρατορίας (όσο περίεργο και να ακούγεται κάτι τέτοιο).
Ως αποτέλεσμα λοιπόν, βλέπουμε ότι και πάλι, για μια ακόμη φορά η Τουρκία κάνει το θαύμα της και βγαίνει μέσα από όλες τις διεθνείς συγκυρίες όχι μόνο αλώβητη αλλά και δυνατή και μάλιστα με μπόλικες επιλογές αναφορικά με τα διεθνή και στρατηγικά της συμφέροντα. Ημείς;

Strange Attractor