Δημοσκόπηση:τι σκέφτονται στα Κατεχόμενα για τη Τουρκία;

Τις αλλαγές στον τρόπο σκέψης και τις κοινωνικοπολιτικές ζυμώσεις που έχουν επέλθει, κυρίως από το 2004 και μετά, στα κατεχόμενα, έβγαλε στην επιφάνεια ο πρόσφατος “ξεσηκωμός” της τουρκοκυπριακής κοινότητας και η όξυνση στις σχέσεις Άγκυρας με το καθεστώς της λεγομένης “Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου (ΤΔΒΚ)”.

Μια από τις κυρίαρχες διαφοροποιήσεις που εντοπίζονται από σειρά δημοσκοπήσεων είναι η σύγκλιση απόψεων και τάσεων που παρατηρείται μεταξύ ψηφοφόρων που προέρχονται από εντελώς διαφορετικές κομματικές αφετηρίες, με τους υποστηρικτές του αριστερού Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος (ΡΤΚ) να προβάλουν αιτήματα που χαίρουν στήριξης από μεγάλη μερίδα υποστηρικτών του δεξιού Κόμματος Εθνικής Ενότητας.

Με λίγα λόγια, σύμφωνα με ανάλυση του δημοσιογράφου Βαγγέλη Βασιλείου, ο οποίος γνωρίζει την τουρκική γλώσσα, στην εφημερίδα “Πολίτης”, οι ψηφοφόροι που στις τελευταίες “βουλευτικές” και “προεδρικές εκλογές” βρέθηκαν αντίπαλοι να υποστηρίζουν διαφορετικές πολιτικές και στοχεύσεις, ένωσαν στις 28 Ιανουαρίου τη φωνή τους σε μεγάλο βαθμό με αφορμή τις επιπτώσεις από τις οικονομικές περικοπές.
Το “πάντρεμα” αυτό εκτιμάται ότι θα είναι μεγαλύτερης κλίμακας στο συλλαλητήριο που προγραμματίζεται για την ερχόμενη Τετάρτη.

Τουρκοκύπριοι πολιτικοί αναλυτές επεσήμαναν, με αφορμή το συλλαλητήριο της 28ης Ιανουαρίου, ότι για πρώτη ίσως φορά ψηφοφόροι και δυνάμεις της δεξιάς παραβρέθηκαν σε κινητοποίηση που πραγματοποιείται στην πλατεία Ινονού, που θεωρείται ως το κατ’ εξοχήν πεδίο λαϊκών αγώνων της Αριστεράς (η πλατεία στο Σαράι παραδοσιακά είναι το πεδίο κινητοποιήσεων της Δεξιάς).

Οι διαφοροποιήσεις αυτές βέβαια δεν έχουν αφήσει ανεπηρέαστες και τις ισορροπίες στις συμπεριφορές των εποίκων “πολιτών”, ομάδες των οποίων (ειδικά αυτοί που διαμένουν για δεκαετίες στα κατεχόμενα ή τα παιδιά τους που έχουν γεννηθεί στην Κύπρο) δείχνουν να ταυτίζονται σε αρκετά σημεία με τα αιτήματα των Τουρκοκυπρίων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αλλαγής (“κυπροποίησης” των εποίκων) είναι ότι μεγάλη μερίδα εποίκων “πολιτών” αντιτίθενται στην ανεξέλεγκτη κάθοδο και εγκατάσταση (που δημιουργεί προϋποθέσεις “πολιτογράφησης”) στα κατεχόμενα συμπατριωτών τους εργατών.

Βασική αιτία για τη σύγκλιση απόψεων ετερόκλητων συνόλων των κατεχομένων είναι, σύμφωνα με τον ίδιο δημοσιογράφο, “η, σε πολύ μεγάλο βαθμό, πολιτική αφομοίωσης και ελέγχου που επιχειρείται από την τουρκική κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν, η οποία ενοχλεί δεξιούς (που διακατέχονται από το όραμα της “μητέρας πατρίδας“ αλλά και εποίκους”.
Βέβαια, το κύριο όχημα συνένωσης και συνεκτικό στοιχείο απόψεων των ετερόκλητων αυτών ομάδων δεν είναι άλλο από τις άθλιες οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στα κατεχόμενα και οι οποίες γιγαντώνουν το αίσθημα ανασφάλειας και αβεβαιότητας για το μέλλον.

Δημοσκόπηση, που διενήργησε το τουρκοκυπριακό κέντρο ερευνών “ΚΑΝΤΕΜ” και η οποία δημοσιεύθηκε τμηματικά από τη “Γενί Ντουζέν” την περασμένη εβδομάδα, αποτυπώνει αρκετές από αυτές τις καινοφανείς τάσεις στην “ΤΔΒΚ” , τις οποίες τα δύο μεγάλα τουρκοκυπριακά κόμματα (ΡΤΚ και ΚΕΕ) αδυνατούσαν να αντιληφθούν μέχρι πριν την κρίση που ξέσπασε με την κυβέρνηση Ερντογάν.

Από τη δημοσκόπηση λοιπόν αυτή (με δείγμα 549 “πολίτες” Τουρκοκύπριους και έποικους κατά αναλογία), προκύπτει πως το 77% των ερωτηθέντων δηλώνουν ενοχλημένοι από τις όσες απαξιωτικές αναφορές εκστόμισαν κατά του ψευδοκράτους το τελευταίο διάστημα ο Ταγίπ Ερντογάν και εκπρόσωποι της κυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης της Τουρκίας.
Όπως φαίνεται το 70,8% των ψηφοφόρων του δεξιού “κυβερνώντος” Κόμματος Εθνικής Ενότητας (ΚΕΕ) χαρακτήρισε τη συμπεριφορά των Τούρκων αξιωματούχων ως αρνητική με το ποσοστό αυτό να πλησιάζει τα αντίστοιχα ποσοστά του δεξιού Δημοκρατικού Κόμματος (87%) και των κομμάτων του κεντροαριστερού χώρου -ΡΤΚ (91,4%) και Κόμματος Κοινοτικής Δημοκρατίας (88%).
Το συγκεκριμένο ποσοστό του ΚΕΕ σίγουρα θα ήταν μεγαλύτερο αν η ηγεσία του κόμματος δεν τηρούσε δημοσίως συγκρατημένη στάση λόγω του ρόλου της ως “κυβέρνησης”.

Η κατάσταση πάντως δείχνει ότι η κυριαρχία του ΚΕΕ (στις τελευταίες “βουλευτικές” και “προεδρικές”) αποδεικνύεται βραχύβια, καθώς το 80,4% των ερωτηθέντων χαρακτηρίζουν αρνητική τη στάση της “κυβέρνησης” κατά την κρίση (οι ψηφοφόροι του ΚΕΕ με 69,7%), στοιχείο που προοιωνίζεται, αν μη τι άλλο, αλλαγές σε επίπεδο “κυβέρνησης”.

Άλλο ενδιαφέρον στοιχείο που προκύπτει από τη δημοσκόπηση είναι ότι το 60,8% των ερωτηθέντων (το 48% των ψηφοφόρων του ΚΕΕ) θεωρούν πως οι σχέσεις Τουρκίας – “ΤΔΒΚ” παρουσίαζαν προβλήματα αρκετά πριν το συλλαλητήριο και το ξέσπασμα της έντασης, ενώ το 56,1% των ερωτηθέντων δήλωσαν πως η εκτράχυνση των σχέσεων μπορεί να αποδειχθεί θετική για το μέλλον του ψευδοκράτους.

Σε ερώτηση τι θα πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα όσον αφορά το πλέγμα σχέσεων Τουρκίας – “ΤΔΒΚ”, ποσοστό 37,4% απάντησαν ότι θέλουν οι σχέσεις αυτές να βασίζονται σε βάση ισότητας σε αντίθεση με το 13,5% που υπέδειξαν ότι η Τουρκία πρέπει να αυξήσει την επιρροή της.
Το 29,5% τάχθηκε υπέρ της αποκατάστασης των σχέσεων στο επίπεδο που ήταν πριν (δεν διευκρινίζεται περαιτέρω) ενώ το 18,5% υποστήριξε ότι Τουρκία και ψευδοκράτος θα πρέπει να τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του.

Σε εξειδικευμένη κατηγοριοποίηση -μεταξύ Τουρκοκύπριων ερωτηθέντων και εποίκων ερωτηθέντων- των προαναφερόμενων απαντήσεων (για το μέλλον των σχέσεων Τουρκίας – “ΤΔΒΚ” προκύπτει ότι το ποσοστό (37,4%) υπέρ σχέσεων σε ισότιμη βάση απαρτίζεται από το 35,4% των Τουρκοκυπρίων ερωτηθέντων και από το 37,4% των εποίκων. Στα ίδια σχεδόν επίπεδα είναι η ανταπόκριση Τουρκοκυπρίων και εποίκων στην επιλογή “αποκατάσταση σχέσεων στο προηγούμενο επίπεδο” (το 29,9% των Τουρκοκυπρίων και το 32,7% των εποίκων).
Υπέρ της αύξησης της επιρροής της Τουρκίας τάχθηκε το 11,8% των Τουρκοκύπριων ερωτηθέντων και το 19,6% των εποίκων ερωτηθέντων ενώ η επιλογή “η κάθε πλευρά να τραβήξει το δρόμο της” προτιμήθηκε από το 8,4% των εποίκων και το 21,4% των Τουρκοκυπρίων.

Ο βαθμός σύγκλισης στις απόψεις Τουρκοκυπρίων και εποίκων “πολιτών” είναι εμφανής στην ιεράρχηση των προβλημάτων και των ενδεχομένων που ενοχλούν ή θα ενοχλούσαν τους “πολίτες” του ψευδοκράτους. Το 92,1% των ερωτηθέντων (δηλαδή τόσο οι Τουρκοκύπριοι όσο και οι έποικοι) ιεράρχησαν ως πρώτη την αντίθεσή τους στην ανεξέλεγκτη κάθοδο Τούρκων στα κατεχόμενα, ενώ δεύτερη ανησυχία (με 86,8%) προέκυψε το ενδεχόμενο εγκατάστασης Ελληνοκυπρίων στα κατεχόμενα.
Στην τρίτη θέση ήλθε με ποσοστό 79,7% η αντίθεση “στην ανέγερση πολλών τζαμιών” στα κατεχόμενα (πολιτική της κυβέρνησης Ερντογάν).

Από τα παραπάνω θα μπορούσε να πει κάποιος ότι προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα πως ο πληθυσμός στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου τάσσεται ανεπιφύλαχτα υπέρ της αυτοδιοίκησης και αυτονόμησης και επιπρόσθετα ότι η ιδέα περί αναγκαιότητας συνεργασίας ΡΤΚ – ΚΕΕ (“κυβέρνηση” μεγάλου συνασπισμού για αντιμετώπιση των προβλημάτων) έχει ωριμάσει.
Ωστόσο, σε ερώτηση αν θα ήθελαν να δουν την οικονομική βοήθεια της Τουρκίας να περιορίζεται, το 77,1% τάχθηκε εναντίον ενός τέτοιου ενδεχομένου, ενώ ποσοστό 67,7% τάσσεται κατά του ενδεχόμενου συνεργασίας ΚΕΕ – ΡΤΚ.

http://nationalpride.wordpress.com/