Οι Ειδικές Δυνάμεις της Συρίας

Τον περασμένο μήνα δημοσιεύθηκε στην τουρκική εφημερίδα Hurriyet, η είδηση ότι επήλθε διακρατική στρατιωτική συμφωνία μεταξύ Συρίας και Τουρκίας, σύμφωνα με την οποία, η δεύτερη θα εκπαιδεύει τον στρατό της πρώτης. Δεν ξέρω αν αυτό είναι τουρκικός διπλωματικός ελιγμός “αντιπερασπισμού” έναντι της αναφαινόμενης συνεργασίας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, αλλά έτσι δείχνει. Ιστορικά, οι δύο χώρες είχαν στο παρελθόν διαφορές για την διεκδίκηση του σαντζακίου της Αλεξανδρέττας (Iskenderun) που τελικά προσαρτήθηκε στην Τουρκία με αποδοχή της Συρίας. Το 1998 έφθασαν στα πρόθυρα του πολέμου, γιατί η Τουρκία κατηγορούσε τη Συρία ότι υποστηρίζει και διευκολύνει τους Κούρδους αντάρτες. Το 2010 ξεκίνησαν να διευρύνουν την στρατιωτική τους συνεργασία, με κοινές ασκήσεις τμημάτων τους στην τουρκοσυριακή μεθόριο και κατέληξαν πλέον στην τελευταία συμφωνία παροχής στρατιωτικής εκπαίδευσης.

Ο στρατός της Συρίας είναι δομημένος οργανωμένος και εκπαιδευμένος κατά το πρώην σοβιετικό πρότυπο. Με στοιχεία του 2002, η δύναμή του κυμαίνεται γύρω στις 200.000 προσωπικό με τρία Σώματα Στρατού, 6-7 τεθωρακισμένες Μεραρχίες, 3 μηχανοκίνητες Μεραρχίες, Μεραρχία Ειδικών Δυνάμεων, Μεραρχία Λαϊκών Φρουρών, και άλλους σχηματισμούς υποστηρίξεως μάχης και διοικητικής μέριμνας.

Θα επικεντρωθούμε όμως στις ειδικές δυνάμεις της Συρίας, οι οποίες αντιμετώπιζαν τουλάχιστον μέχρι το 2009, προβλήματα. Η συνολική τους δύναμη ξεπερνά ίσως, τις 15000 προσωπικό. Και αυτός ο μεγάλος αριθμός έρχεται σε συμφωνία με το παλιό σοβιετικό δόγμα και την τακτική της μαζικής χρησιμοποίησης επίλεκτων δυνάμεων. Η μικρή διάθεση πιστώσεων, το υλικό και ο εξοπλισμός που παλιώνει και η έλλειψη μέτρων γι’ αντιμετώπιση του προβλήματος, εδώ και αρκετά χρόνια, επηρεάζουν αρνητικά την μαχητική ικανότητα των μονάδων ειδικών δυνάμεων της μοναδικής αραβικής χώρας που δεν έχει υπογράψει σύμφωνο ειρήνης με το Ισραήλ. Παραμένει “ανοικτή πληγή” η κατοχή των υψιπέδων του Γκολάν των οποίων η ανακατάληψη, παραμένει “ευσεβής πόθος” των Σύρων.

Την εποχή του Ψυχρού Πολέμου οι συριακές επίλεκτες δυνάμεις, είχαν την φήμη, μεταξύ των αραβικών κρατών, σαν πειθαρχημένες, άριστα εκπαιδευμένες και εξοπλισμένες με τον τότε σύγχρονο, σοβιετικό εξοπλισμό. Είχαν δε αποκτήσει και πολεμική εμπειρία στον πόλεμο εναντίον των Ισραηλινών στο Γκολάν το 1973 και αργότερα στο Λίβανο το 1982, όπου έδειξαν την μαχητική τους ικανότητα ,την επιχειρησιακή τους συνοχή αλλά και αγριότητα έναντι των αντιπάλων τους. Μέχρι πρόσφατα, υπήρχαν ειδικές δυνάμεις της Συρίας στο Λίβανο.
Ειδικά το 1973 στον πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ, αρχές Οκτωβρίου, Σύροι καταδρομείς και αλεξιπτωτιστές, κατόρθωσαν να καταλάβουν ένα σημαντικό φυλάκιο στο όρος Χερμόν από τους Ισραηλινούς, με αεροκίνητη ενέργεια. Οπλισμένοι με φορητά αντιαρματικά RPGs και τυφέκια ελευθέρου σκοπευτού τύπου Dragunov με διόπτρες νυκτερινής σκόπευσης, μπόρεσαν να απωθήσουν ισραηλινή αντεπίθεση που εκδηλώθηκε από την πιο αξιόμαχο σχηματισμό των Ισραηλινών, την Ταξιαρχία Γκολάν, σε μία μάχη που κράτησε όλη τη νύκτα, για 8 ώρες.

Οι Σύροι ήταν προφανώς καλύτερα εξοπλισμένοι από τους αντιπάλους τους, οι οποίοι δεν διέθεταν όργανα νυκτερινής σκόπευσης και παρατήρησης και σε αρκετές περιπτώσεις ελάχιστα αντιαρματικά. Τέλος όμως του ίδιου μήνα, με μία αντίστοιχη επιχείρηση των Sayeret Matkal, των ειδικών δυνάμεων των Ισραηλινών, σε συντονισμό με αντεπίθεση της ταξιαρχίας του Γκολάν, το φυλάκιο επανήλθε στα χέρια του ισραηλινού στρατού.
Την τελευταία εικοσαετία, η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, που επέφερε την διακοπή της υποστήριξης σε αμυντικό υλικό και το δυσβάστακτο χρέος, εκτιμάται ότι επηρέασε αρνητικά τις συριακές ένοπλες δυνάμεις και μαζί και τις ειδικές δυνάμεις, με την τόσο θαυμαστή φήμη στο παρελθόν.
Η Συρία διατηρεί την επίλεκτη 120η Ορεινή Ταξιαρχία Πεζικού και την 14η Μεραρχία Ειδικών Δυνάμεων με τρία συντάγματα, μαζί με 10 ακόμη ανεξάρτητα συντάγματα commandos, με δύναμη το καθένα, ενός ενισχυμένου τάγματος, δυτικών προδιαγραφών. Όλο το προσωπικό των ειδικών δυνάμεων είναι εθελοντές και εκπαιδεύεται στ΄αλεξίπτωτα. Παρά την επικρατούσα διεθνή γνώμη ότι η Συρία υποστηρίζει τις αντι-ιουδαϊκές τρομοκρατικές οργανώσεις, η κυβέρνησή της γνωρίζει πολύ καλά, ότι η κατάσταση στη Μέση Ανατολή είναι ρευστή και οι σημερινοί “φίλοι” μετατρέπονται εύκολα σε εχθρούς.
Προσπαθούν δε να προετοιμάζονται για τέτοια ενδεχόμενα, προσδίδοντας δυνατότητα διεξαγωγής αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων σε σύνταγμα ειδικών δυνάμεων, το προσωπικό του οποίου, εκπαιδεύεται εντατικά σε επιχειρήσεις αντιμετώπισης αεροπειρατείας, απελευθέρωσης ομήρων, ειδικής αναγνώρισης και συλλογής πληροφοριών.

Αν και οι μονάδες ειδικών δυνάμεων πρέπει να είναι πάντα εξοπλισμένες με υλικό και μέσα τελευταίας τεχνολογίας, όπως συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, και να διαθέτουν πολύ χρόνο στην εντατική ειδική εκπαίδευση, στη Συρία μέχρι σήμερα αυτό, δεν είναι εύκολο να υλοποιηθεί. Ένας κύριος λόγος είναι ότι οι “μεγάλες” δυτικές χώρες δεν είναι πρόθυμες να προσφέρουν σύγχρονη τεχνολογία στη Δαμασκό και οι πολύ λίγες που δέχονται, “θέλουν όλα τα λεφτά” μπροστά. Έτσι οι Σύροι αναγκάζονται να καταφεύγουν στην “μαύρη αγορά” και να αγοράζουν ό,τι διατίθεται και σε ποσότητες που μπορούν να το αγοράσουν.

Ο μεγάλος αριθμός ειδικών δυνάμεων που διατηρούν, δημιουργεί οικονομικό βάρος, τόσο σε εξοπλισμό, όσο και σε δαπάνες εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα να περιορίζεται η δυνατότητα ποιοτικής εκπαίδευσης. Δεν είναι σαν τους Ισραηλινούς, λίγοι και καλοί, με ατέλειωτες ώρες εκπαίδευσης. Η κατάσταση αυτή οδηγεί μοιραία τις ειδικές δυνάμεις σε τέλμα.

Η αμυντική συνεργασία με την Τουρκία έρχεται σαν “από μηχανής θεός” και εκτιμάται ότι δίνει μια ώθηση για την βελτίωση της επιχειρησιακής ετοιμότητας και μαχητικής ικανότητας των συριακών ενόπλων δυνάμεων, ειδικότερα δε των ειδικών δυνάμεων. Πολλές ανακατατάξεις και συμμαχίες γίνονται στην ευρύτερη περιοχή. Κανείς δεν είναι σίγουρος για τίποτα! Η “επιδημία” των εξεγέρσεων μεταξύ των αραβικών-μουσουλμανικών χωρών, πιθανόν να ανατρέψει όσα μέχρι τώρα γνωρίζαμε.

http://www.strategyreport.gr/?p=7316#more-7316