Τον Μάρτιο η παράδοση των πρώτων Τουρκικών F-16C/D Block 50+

Το πρόγραμμα προμήθειας από την Τουρκία 30 F-16C/D Block 50+ μέσω του προγράμματος Peace Onyx IV μπαίνει στην τελική φάση με την έναρξη των παραδόσεων των πρώτων α/φων στην Τουρκική Αεροπορία τον προσεχή Μάρτιο. Η συναρμολόγηση είχε ξεκινήσει σχεδόν δύο χρόνια πριν, τον Δεκέμβριο του 2009 ( βλ. Έναρξη συναρμολόγησης των πρώτων F-16 Block50+ στην ΤΑΙ ). Τον περασμένο Δεκέμβριο ο Τούρκος Πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιούλ επισκέφθηκε τις εγκαταστάσεις της ΤΑΙ στην Άγκυρα και επιθεώρησε το πρώτο α/φος που είναι ένα από τα 16 διθέσια D, ενώ τα υπόλοιπα 14 είναι μονοθέσια C, γεγονός που στην ουσία θα επιτρέψει την δημιουργία δύο Μοιρών. Υπενθυμίζουμε ότι η ΤΗΚ έχει υιοθετήσει το μοντέλο της Μοίρας Επιχειρησιακής Εκπαίδευσης για το F-16, με την δημιουργία της 143 Filo οπότε η αξιοποίηση των τουρκικών Β50+ παραμένει ένας ενδιαφέρον γρίφος για την ΤΗΚ και φυσικά για όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις στην αντίπερα όχθη του Αρχιπελάγους.

Η ΠΑ βρέθηκε σε παρόμοιο δίλημμα όταν παρέλαβε τον Ιανουάριο του 2009 τα Β52+ Αdv της 335Μ, τα οποία είναι αρκετά αναβαθμισμένα σε σχέση με τα Β52+ του προγράμματος Peace Xenia III, ενώ έχουν κάνει την εμφάνισή τους δημοσιεύματα για επανασυγκρότηση και δεύτερης Μοίρας που θα μοιραστεί τα 30 Β52+ Αdv. O θεσμός του ΣΜΕΤ διαφοροποιεί την Ελληνική περίπτωση όσον αφορά στην εκπαίδευση στον τύπο, ενώ το πρόγραμμα CCIP της ΤΗΚ βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη ( βλ. Nεώτερα για το τουρκικό προγράμμα CCIP ) και θα μεγιστοποιήσει την ομογενοποίηση του τουρκικού στόλου των F-16, με τα συνακόλουθα οφέλη, ενώ την ίδια στιγμή, η αναβάθμιση και ομογενοποίηση του Ελληνικού στόλου των F-16 αγνοείται, μαζί με το υπόλοιπο ΕΜΠΑΕ.

Αν λάβουμε υπ' όψη τις καθυστερήσεις στο πρόγραμμα του F-35, η συγκεκριμένη προμήθεια αποτελεί στην ουσία την γέφυρα της ΤΗΚ προς την επόμενη γενιά μαχητικών και μαζί με τα Phantom F-4E T2020 , F-4E/TM Simsek και φυσικά τα F-16 CCIP που σύμφωνα με τον σχεδιασμό της ΤΗΚ θα μείνουν σε υπηρεσία και την παρούσα δεκαετία και θα αποτελέσουν τον βασικό βραχίονα της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής των διεκδικήσεων και της αμφισβήτησης του status quo στο Αρχιπέλαγος, ακόμα και αν υπογράψουμε συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο..