ΣΧΕΔΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ

Νοικιάστηκε σπίτι για να δολοφονηθεί ο Ερντογάν

Ενημερωτικό σημείωμα της ΜΙΤ που περιλαμβάνει πληροφορίες για προσπάθεια δολοφονίας του Ερντογάν προστέθηκε στον φάκελο της 1ης δίκης για την υπόθεση Εργκενέκον : Για την απόπειρα νοικιάστηκε διαμέρισμα στην περιοχή Ουσκουντάρ, και αφαιρέθηκαν και δύο τούβλα.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ – Έγινε γνωστό πως έγγραφο που στάλθηκε από την ΜΙΤ προς το 13ο Κακουργιοδικείο Κωνσταντινούπολης που εκδικάζει την πρώτη δίκη της υπόθεσης Εργκενέκον, περιέχει πληροφορίες για απόπειρα δολοφονίας του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Στο έγγραφο που εμπεριέχονται πληροφορίες της ΜΙΤ που δεν έγινε δυνατόν να επιβεβαιωθούνε, αναφέρεται πως ο κατηγορούμενος στην υπόθεση Εργκενέκον συνταξιούχος Ζεκεριά Οζτούρκ ¨είχε νοικιάσει υπόγειο διαμέρισμα –χρώματος κίτρινου- στην οδό Κισικλί της περιοχής Ουσκουνταρ όπου κατοικούνε συγγενείς του πρωθυπουργού, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε μια πιθανή ενέργεια, και μάλιστα στην πλευρά που του διαμερίσματος που ¨βλέπει¨ προς την λεωφόρο είχαν αφαιρεθεί δύο τούβλα.¨

Εφ. Ραντικάλ 31-1-2011

Read more...

Κοραντής: Τι συμβαίνει με το αμερικανικό προξενείο και την Θράκη;

Παράξενες «βόλτες» αμερικανών αξιωματούχων στην περιοχή της Θράκης, καθώς και συναντήσεις τους με τουρκόφρονες «εκπροσώπους» της μουσουλμανικής μειονότητας έχουν διαπιστωθεί πολλές φορές στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων. Ιδιαίτερη αύξηση αυτού του «φαινομένου», έχει παρατηρηθεί από την εποχή έναρξης «διπλωματικών» δραστηριοτήτων του αμερικανού πρόξενου Θεσσαλονίκης, κύριο Hoyt Brian Yee, ο οποίος είχε αποπειραθεί να εξαγοράσει το πρόεδρο των ROM ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
Παρά το γεγονός της αποκάλυψης των αμερικανικών δραστηριοτήτων, οι συναντήσεις των αμερικανών αξιωματούχων δεν έχουν σταματήσει και απ’ ότι φαίνεται έχουν ενταθεί ακόμη περισσότερο από τότε μέχρι σήμερα.
Για την «δράση» αυτή ενημερώθηκε ο βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. κύριος Ιωάννης Κοραντής και κατέθεσε ερώτηση προς τον υπουργό Εξωτερικών, κ. Δρούτσα, ζητώντας του περαιτέρω ενημέρωση καθώς και τις εξηγήσεις της Ελληνικής κυβέρνησης.

Ερώτηση Κοραντή στον υπουργό Εξωτερικών

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες αναδεικνύει δημοσίευμα της εφημερίδας ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, (30/1/2011), σχετικά με συστηματικές επισκέψεις εκπροσώπων του αμερικανικού Γενικού Προξενείου Θεσσαλονίκης στην Κομοτηνή και τις επαφές τους με εκπροσώπους της μουσουλμανικής μειονότητας. Ειδικότερα, μεγάλη κινητικότητα φαίνεται να χαρακτηρίζει την προ πενταμήνου τοποθετηθείσα Πρόξενο κα Marsha Lance, η οποία χωρίς οιαδήποτε ενημέρωση του ελληνικού ΥΠΕΞ ή της Περιφέρειας Θράκης συναντάται κάθε Τετάρτη σε κεντρικό ξενοδοχείο της Κομοτηνής, με ακραία στελέχη της μειονότητας, τείνοντας ευήκοον ούς στους ισχυρισμούς των, περί δήθεν διώξεων της μειονότητας, ή του δικαιώματός της να ονομάζεται «τουρκική».
Δεν είναι η πρώτη φορά, που η εν λόγω αμερικανική προξενική αρχή, κινούμενη εκτός των ορίων που προβλέπουν οι διεθνείς συμβάσεις, παρεμβαίνει προκλητικά στα εσωτερικά μας ζητήματα, παρακάμπτοντας την Κυβέρνηση και τις αρμόδιες τοπικές Αρχές και επιδιώκει να αναδείξει την ύπαρξη «τουρκικής μειονότητας» στη Θράκη, που υφίσταται καταπίεση κλπ.
Πλείστα όσα δημοσιεύματα κατά τα παρελθόντα έτη, τόσο της ανωτέρω εφημερίδας, όσο και του τοπικού τύπου στην Θεσσαλονίκη και την Θράκη προσέφεραν απτές αποδείξεις της συμπεριφοράς των αμερικανών αξιωματούχων.
Ερωτάται ο κ. Υπουργός :

1. Είναι ενήμερο το Υπουργείο των ανωτέρω πληροφοριών; Τις επιβεβαιώνει;
2. Θεωρεί ότι στην περίπτωση αυτή η στάση της ανωτέρω υπαλλήλου, η οποία προφανώς εκτελεί εντολές, συνάδει με τα προξενικά της καθήκοντα;
3. Δεδομένου ότι, κατά πάγια τακτική, το αμερικανικό ΥΠΕΞ στην ετήσια έκθεσή του προς το Κογκρέσο σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβάνει αρνητικές αναφορές για την μειονότητα στη Θράκη, βασιζόμενες στις εκθέσεις των εδώ διπλωματικών και προξενικών Αρχών τους, σε ποιές ενέργειες θα προβεί το Υπουργείο, προκειμένου να προλάβει την υιοθέτηση και δημοσίευση νέων ανακριβειών και διαστρεβλωμένων πληροφοριών;

Ο ερωτών
Ιωάννης Κοραντής

http://kostasxan.blogspot.com/2011/01/blog-post_5718.html

Read more...

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΝΑΕΡΙΟ ΧΩΡΟ, ΤΙΣ ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΕΣ ΚΑΙ ΤΑ 12 ΜΙΛΙΑ Αμφισβητούν οι Τούρκοι και τον θαλάσσιο χώρο μας!

ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΑ επιχειρεί να δημιουργήσει στο Αιγαίο η Τουρκία και με τις συνεχείς, ολοένα και πιο εξοργιστικές, προκλήσεις της θέλει να θέσει τους δικούς της όρους στις διαπραγματεύσεις για τη διευθέτηση των διαφορών!
Μετά τις μαζικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, αλλά και των χωρικών υδάτων, τις υπερπτήσεις πάνω από το Αγαθονήσι, την αμφισβήτηση των 12 μιλίων και της κυριότητας των βραχονησίδων, το τελευταίο διάστημα οι Τούρκοι πρόσθεσαν έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα των προκλήσεων: Τα πολεμικά τους πλοία δεν διστάζουν να φθάσουν μέχρι και... ανοιχτά του Σουνίου, θέτοντας υπό αμφισβήτηση πλέον ολόκληρη την περιοχή του Αιγαίου.

Τελευταίο και πιο εντυπωσιακό «κρούσμα» αυτό με τη φρεγάτα «Γιλντιρίμ», που ξεκίνησε από τα τουρκικά παράλια διέσχισε το Αιγαίο και έφθασε μέχρι την Εύβοια!

Εξίσου... εντυπωσιακή, αλλά με την αρνητική της εκδοχή, ήταν και η αντίδραση της κυβέρνησης. Ο υπουργός Άμυνας Β. Βενιζέλος, αφού κατήγγειλε τη ΝΔ γιατί... τόλμησε να διαμαρτυρηθεί για την υποτονική στάση της χώρας μας στις τουρκικές προκλήσεις, υποστήριξε ότι όλα είναι υπό έλεγχο και δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας. Είπε, μεταξύ των άλλων, ότι η τουρκική φρεγάτα έκανε «αβλαβή διέλευση» (σ.σ.: δεν βομβάρδισε ας πούμε κάποιο από τα νησιά που συνάντησε στη διαδρομή...) και σε όλη τη διάρκειά της την παρακολουθούσαν στενά ελληνικά πλοία. Παράλληλα το υπουργείο Εξωτερικών έκανε τα προβλεπόμενα από τη διαδικασία διαβήματα, τα οποία κατά την προσφιλή της συνήθεια η Άγκυρα τα πετά στο... καλάθι των αχρήστων.

Αποδεικνύεται έτσι στην πράξη ότι η περίφημη... πολιτική προσέγγισης που ακολουθεί ο Γ. Παπανδρέου έναντι του Τ. Ερντογάν έχει μηδενικά αποτελέσματα. Άλλωστε, σύμφωνα με αποκαλύψεις των WikiLeaks, το 2004 ο τούρκος πρωθυπουργός παραδεχόταν επισήμως ότι δεν μπορεί να ανακόψει το κύμα των προκλήσεων στο Αιγαίο, καθώς η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων λειτουργεί αυτόνομα και ανεξάρτητα από την πολιτική της κυβέρνησής του. Κατά συνέπεια, όσοι τρέφουν υψηλές προσδοκίες από τα πάρε-δώσε Παπανδρέου - Ερντογάν «πλανώνται πλάνην οικτράν».

Η Τουρκία από το 1974, αλλά ιδίως από το 1996 και μετά, με έναν απόλυτα μεθοδικό τρόπο, αμφισβητεί ολοένα και περισσότερα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα. Κάθε φορά προσθέτει και κάτι νέο στις διεκδικήσεις της. Όπως για παράδειγμα τους τελευταίους 16 μήνες, με τις συχνές παραβιάσεις των ελληνικών χωρικών υδάτων από τουρκικά πολεμικά πλοία -περίπου κάθε 25 μέρες-, τις οποίες μάλιστα βαφτίζει «αβλαβείς διελεύσεις». Η νέα αυτή προκλητική συμπεριφορά εκπέμπει ένα ξεκάθαρο μήνυμα στους «ονειροπόλους των Αθηνών», ότι η στρατηγική της γείτονος δεν είναι στατική, δηλαδή στρατηγική κατοχύρωσης, αλλά επεκτατική, δηλαδή στρατηγική αναθεωρητισμού. Πώς εξηγείται άλλωστε το γεγονός ότι μία ημέρα πριν πάει ο κ. Παπανδρέου στην περιβόητη συνάντηση του Ερζερούμ είχαμε υπερπτήσεις οπλισμένων τουρκικών μαχητικών πάνω από ελληνικά νησιά και, λίγες μέρες μετά, σωρεία παραβιάσεων του Εθνικού Εναέριου Χώρου (ΕΕΧ), μέχρι και την προχθεσινή «βόλτα» τουρκικής φρεγάτας από τις ακτές της Εύβοιας; Για να μην αναφέρουμε και τις υπόνοιες για την προ εβδομάδος διέλευση τουρκικού υποβρυχίου ανοικτά από το Λαύριο, που εντόπισαν ελικόπτερα του Ναυτικού, μια και το Πολεμικό Ναυτικό το διέψευσε.

Είναι δυνατόν να γίνονται αυτά όταν ο κ. Νταβούτογλου διακηρύσσει τη στρατηγική των «μηδενικών εντάσεων με τους γείτονες»; Όταν Παπανδρέου και Ερντογάν περπατάνε, υποτίθεται, χέρι χέρι; Ποιον δουλεύουν; Πώς ερμηνεύει ο κ. Παπανδρέου ότι το 2010, τον πρώτο δηλαδή χρόνο της «νέας και διευρυμένης» ελληνοτουρκικής προσέγγισης, 3.030 τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη και 367 οπλισμένοι σχηματισμοί μπήκαν στο Αιγαίο, πραγματοποίησαν 1.239 παραβιάσεις του ΕΕΧ και 20 υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά; Και βέβαια το ίδιο βιολί συνεχίζεται και φέτος.

Όλοι συμφωνούν ότι η στάση της Ελλάδας «πρέπει να είναι καλόπιστη» και να βασίζεται στη «διεθνή νομιμότητα» και στις «προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου», αλλά στην περίπτωσή μας δυστυχώς, με τη στάση μας, προβάλλουμε εικόνα αδυναμίας. Και προβάλλουμε εικόνα αδυναμίας όταν, ξαφνικά, τον τελευταίο χρόνο μηδενίσαμε τις εμπλοκές μεταξύ ελληνικών και τουρκικών αεροσκαφών -το 2010 σημειώθηκαν μόνο 13 εμπλοκές, όταν έναν χρόνο πριν είχαμε 237- με την κυβέρνηση να λέει ότι η απόλυτη μείωση οφείλεται στη «συμπεριφορά του αναχαιτιζομένου». Έλεος! Προβάλλουμε εικόνα αδυναμίας όταν τουρκικά πλοία ερευνών μπαινοβγαίνουν στην ελληνική υφαλοκρηπίδα κι εμείς σχεδόν σφυρίζουμε αδιάφορα, στέλνοντας το καραβάκι του Λιμενικού να τα παρακολουθεί. Προβάλλουμε εικόνα αδυναμίας, όταν εξακολουθούμε να κουβεντιάζουμε στο υψηλότατο επίπεδο, κεκλεισμένων των θυρών, κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνουμε, ή όταν τρέχουμε πρώτοι και καλύτεροι να ζητήσουμε Συμβούλιο Κορυφής Ευρωπαϊκής Ένωσης - Τουρκίας! Προβάλλουμε εικόνα αδυναμίας όταν, παρότι αντιμετωπίζουμε τέτοια προκλητική συμπεριφορά, μειώνουμε τον λειτουργικό προϋπολογισμό των Ενόπλων μας Δυνάμεων πάνω από 20% κάθε χρόνο.

ΠΑΡΟΝ

Read more...

Ποιος δουλεύει ποιον; Το πραγματικό πρόσωπο του Ερντογάν

Του Σάββα Καλεντερίδη

Αθόρυβες, αλλά ‘βαθιές’ αναταράξεις προκαλεί στην Τουρκία η αποκάλυψη του WikiLeaks, σύμφωνα με το οποίο, ο Ερντογάν δήλωσε στον υπουργό εξωτερικών της προεδρεύουσας στην Ε.Ε. Ολλανδίας, Μπένραρντ Μποτ, ότι «δεν είμαι σε θέση να ελέγξω τις ένοπλες δυνάμεις και δεν μπορώ να σταματήσω τις πτήσεις της πολεμικής αεροπορίας στο Αιγαίο».
Η δήλωση-ομολογία του Ερντογάν έγινε στις 19 Νοεμβρίου του 2004, όταν ο Ολλανδός υπουργός εξωτερικών ζήτησε να σταματήσουν οι πτήσεις στο Αιγαίο, εν όψει της έναρξης των διαπραγματεύσεων Ε.Ε.-Τουρκίας, που αποφασίστηκε στις 3 Δεκεμβρίου. Μετά τη συνομιλία του με τον Τούρκο πρωθυπουργό και την ομολογία του ότι αδυνατεί να ελέγξει τις ένοπλες δυνάμεις, ο Ολλανδός αξιωματούχος συναντήθηκε με τον πρέσβη των ΗΠΑ στη Χάγη, Clifford Sobel, και ζήτησε τη βοήθεια των ΗΠΑ, δηλαδή να παρέμβουν στην Τουρκία, εννοώντας καταφανώς τους στρατιωτικούς, για να σταματήσουν οι πτήσεις των τουρκικών αεροσκαφών στο Αιγαίο και να αρθούν οι ενστάσεις της Ελλάδος για την έναρξη των διαπραγματεύσεων. Το περιεχόμενο της συνάντησης αυτής ανέφερε υπό μορφή κρύπτο-σήματος ο αμερικανός πρέσβης στην Ουάσιγκτον, το οποίο δημοσίευσε η διάσημη πλέον ιστοσελίδα WikiLeaks.

Πέρασαν έξι χρόνια από τότε και κύλησε πολύ νερό στο μύλο των σχέσεων Ερντογάν-Στρατού, αλλά των σχέσεων Ελλάδος-Τουρκίας.
Όσον αφορά στις σχέσεις Ερντογάν-Στρατού, ο Τούρκος πρωθυπουργός κατόρθωσε να εξουδετερώσει σε μεγάλο βαθμό τους παρακρατικούς μηχανισμούς του βαθέος κράτους, ενώ δεν δίστασε να στείλει στη φυλακή ανωτάτους αξιωματικούς που έπαιζαν καθοδηγητικό ρόλο σε έκνομες ενέργειες των μηχανισμών αυτών αλλά και των ίδιων των υπηρεσιών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Με τον τρόπο αυτό, μπορούμε να πούμε ότι ο Ερντογάν έθεσε υπό μερικό έλεγχο τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, ενώ είναι προφανές ότι τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα 3-4 ετών, ο χρόνος θα δουλεύει υπέρ του ιδίου και του κόμματός του.

Όσον αφορά στις σχέσεις Ελλάδος-Τουρκίας, συνεχίζονται όλα αυτά τα έξι χρόνια οι ...αέναοι κύκλοι των διερευνητικών επαφών μεταξύ των εμπειρογνωμόνων των δυο πλευρών, ενώ οι παραβιάσεις από πλευράς των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων έχουν αναβαθμιστεί ποιοτικά και έχουν επεκταθεί και σε άλλου κλάδους.


Τί εννοούμε;


Αντί για ‘απλές’ παραβιάσεις των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας (FIR) και παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου στην περιοχή μεταξύ 6 και 10 ν.μ. που δεν αναγνωρίζουν οι Τούρκοι, έχουμε πλέον υπερπτήσεις κατοικημένων νησιών αλλά και διαβήματα-αναχαιτίσεις από τουρκικά ραντάρ σε ελληνικά ελικόπτερα και σε ελικόπτερα της Frontex που πετούν πάνω από το Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι, με διαταγές να εγκαταλείψουν την περιοχή γιατί είναι τουρκική.
Όσον αφορά την επέκταση σε άλλους κλάδους, εννοούμε την εμπλοκή πλέον και του τουρκικού πολεμικού ναυτικού στο σχέδιο μεθοδευμένης έμπρακτης αμφισβήτησης του καθεστώτος του Αιγαίου. Στα πλαίσια του σχεδίου αυτού, φρεγάτες και άλλα πολεμικά πλοία του τουρκικού ΠΝ κάνουν κρουαζιέρες στο Αιγαίο, στη Μύκονο και τη Ραφήνα, ενώ μυστήριο καλύπτει την φημολογούμενη παρουσία πριν από λίγες μέρες τουρκικού υποβρυχίου στη Τζια, με προφανή τον κίνδυνο πρόκλησης κάποιου ατυχήματος ή ‘ατυχήματος’, που κανείς δεν ξέρει που μπορεί να οδηγήσει.

Ενώ λοιπόν διαπιστώνουμε το σταδιακό έλεγχο του Ερντογάν επί των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων (ΤΕΔ), την ίδια περίοδο παρατηρούμε ότι οι προκλήσεις, τα εξοπλιστικά προγράμματα και τα σχέδια των ΤΕΔ εναντίον της Ελλάδος προχωρούν και ‘βελτιώνονται’ μέρα με την ημέρα, φέροντας μάλιστα φαρδιά πλατιά την υπογραφή του ίδιου του Ερντογάν και του υπουργικού του συμβουλίου.
Στο θέμα αυτό θα επανέλθουμε σύντομα με ντοκουμέντα, που θα βάλουν τα πράγματα στη θέση τους, και στην Αθήνα, και στην Άγκυρα και στην Ουάσιγκτον και στις Βρυξέλλες!

Απλά, προς το παρόν να σημειώσουμε το γεγονός ότι ο Ερντογάν προτίμησε την εκκωφαντική σιωπή όταν προκλήθηκε από τον κ. Παπανδρέου, στις 9 Ιανουαρίου, στο Ερζερούμ, μπροστά στο σύνολο των Τούρκων πρέσβεων, να δώσει μια εξήγηση για τις υπερπτήσεις και τις παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου της Ελλάδος από τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη, τη στιγμή που ο Έλληνας πρωθυπουργός βρισκόταν για επίσκεψη στην Τουρκία. Την επόμενη ημέρα, όπως πληροφορούμαστε από την εφημερίδα Ραντικάλ (26-1-2011), πηγές της τουρκικής κυβέρνησης διέρρευσαν στις τουρκικές εφημερίδες ότι οι ΤΕΔ προβαίνουν σε τέτοιου είδους ενέργειες, γιατί δεν επιθυμούν τη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Επίσης, ο Ταγίπ Ερντογάν, σε μια ομιλία του που έκανε τις αμέσως επόμενες ημέρες, ανέφερε ότι υπάρχουν κύκλοι που δεν επιθυμούν τη βελτίωση των σχέσεων της Τουρκίας με τους γείτονές της, εννοώντας προφανώς τις ενέργειες των ΤΕΔ εναντίον της Ελλάδος.

Το θέμα είναι ότι ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών, Σελτσούκ Ουνάλ (Selçuk Ünal), που εκφράζει τις θέσεις του προϊσταμένου του κ. Νταβούτογλου, απαντώντας σε ερώτηση για το ίδιο θέμα είπε τα εξής: «Οι πτήσεις στο Αιγαίο έγιναν εν γνώσει του υπουργείου εξωτερικών».
Είναι προφανές ότι ο Ερντογάν, στις αρχές της ανάληψης της διακυβέρνησης της χώρας του, προτίμησε τον εύκολο δρόμο της καταγγελίας των κακών στρατιωτικών και ‘κέρδισε’ χρόνο απέναντι στην Ε.Ε., την Ουάσιγκτον, το ΝΑΤΟ και την ίδια την Ελλάδα.
Κάποιοι, είχαν καταλάβει από τότε το παιχνίδι που παίζεται. Τώρα όμως, το τοπίο έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει και αρχίζουν να το αντιλαμβάνονται πολλοί, και, για να χρησιμοποιήσουμε μια αγοραία έκφραση, έχει αρχίσει να καταλαβαίνει ο πολύς κόσμος ποιος δουλεύει ποιον. Ελπίζουμε επιτέλους να το αντιλαμβάνονται και οι ιθύνοντες της Πλατείας Συντάγματος και του Κολωνακίου!

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (29-1-2011)

Read more...

Προσεκτική η 'Αγκυρα στον σχολιασμό των γεγονότων που συγκλονίζουν τη Μέση Ανατολή.

Ιδιαίτερα προσεκτική είναι η 'Αγκυρα στον σχολιασμό των γεγονότων που συγκλονίζουν τη Μέση Ανατολή, τα οποία δεν έχουν αιφνιδιάσει, ούτε έχουν δυσαρεστήσει την Τουρκική ηγεσία.
Δεν αποτελεί μυστικό για κανέναν ότι ο πρωθυπουργός κ. Ταγίπ Ερντογάν θεωρούσε αδιέξοδη την πολιτική που είχαν υιοθετήσει στα θέματα της Μέσης Ανατολής τα καθεστώτα που σήμερα αντιμετωπίζουν αναταραχή.
Η κρίση των σχέσεων με το Ισραήλ, υπενθυμίζει τις σαφείς αποστάσεις που η Τουρκία υπό τον πρωθυπουργό Ερντογάν είχε πάρει από την παραδοσιακή "δυτική" πολική .
Για τις επιλογές αυτές δέχονταν άλλωστε σκληρότατη κριτική από το διπλωματικό κατεστημένο και την "κεμαλική" αντιπολίτευση.

Ο πρέσβης Ουγούρ Ζιγιάλ, πρώην μόνιμος υφυπουργός Εξωτερικών, σημειώνει χαρακτηριστικά ότι "είναι αλήθεια ότι η σταθερότητα στην περιοχή ενισχύει την Τουρκία, ενώ η αστάθεια ενισχύει το Ιράν, αλλά η στήριξη της σταθερότητας δεν μπορεί να σημαίνει την στήριξη ηγετών, ανεπιθύμητων από τους λαούς τους".
Το ενδιαφέρον που δείχνει ο Αμερικανός πρόεδρος για να συζητήσει με τον πρωθυπουργό Ερντογάν τις εξελίξεις στην περιοχή υπογραμμίζει την ορθότητα των επιλογών πολιτικής του, λένε αναλυτές που δε συνερίστηκαν την κριτική που ασκούσε η "κατεστημένη" διπλωματία.

"Τώρα η άποψη και η πολιτική της Τουρκίας, είναι πλέον καθοριστική για τη Δύση, καθώς αλλάζουν οι ισορροπίες στην Μέση Ανατολή", λένε.
Ο καθηγητής των διεθνών σχέσεων Μουσταφά Κιμπάρογλου σημειώνει ότι η Αίγυπτος υπό τον πρόεδρο Μουμπάρακ αντιμετώπιζε καχύποπτα την Τουρκία και κυρίως αντιμετώπιζε καχύποπτα τον χειρισμό του θέματος της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα.

"Η Αίγυπτος θεωρούσε ότι η Τουρκία προσπαθεί να της κλέψει την παράσταση", λέει ο καθηγητής του πανεπιστημίου Μπιλκέντ και υπενθυμίζει ένα ακόμα σημείο τριβής μεταξύ της Τουρκίας και της Αιγύπτου του Μουμπάρακ : το θέμα της ανακήρυξης οικονομικής ζώνης στη Μεσόγειο και τις σχετικές συμφωνίες που η Αίγυπτος έχει υπογράψει με την Κυπριακή Δημοκρατία.
"Μια αλλαγή στον τρόπο σκέψης της αιγυπτιακής ηγεσίας, για παράδειγμα μέσα από την επιλογή ανθρώπων όπως ο Μοχάμεντ ΕλΜπαραντέι, μπορεί να ενισχύσει κατά τις σημερινές συνθήκες, τις διμερείς σχέσεις", λέει ο καθηγητής.

Α.Κ.

Read more...

Νέα προβλήματα με τα 737 AEW&C της Boeing

Η Boeing ανακοίνωσε ένα νέο πλήγμα στο πρόγραμμα των αεροσκαφών εναέριας έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου για την Τουρκία και την Αυστραλία. Το πρόγραμμα μαστίζεται ήδη από μεγάλες καθυστερήσεις στην παράδοση επιχειρησιακών αεροσκαφών. Στον απολογισμό του τέταρτου τριμήνου για το 2011, έναντι των κερδών της εταιρίας περιλαμβάνεται μια νέα κατηγορία που αποτιμάται σε 136 εκατομμύρια δολάρια για το πρόγραμμα AEW & C. Οι καθυστερήσεις σχετίζονται με την πρόσθετη ανάπτυξη λογισμικού και τις δοκιμές που απαιτούνται για την αποδοχή των αεροσκαφών “Wedgetail” από τηνΠολεμική Αεροπορία της Αυστραλίας και στην επίλυση των θεμάτων που συνδέονται με το πρόγραμμα δοκιμών για το πρόγραμμα Peace Eagle της Πολεμικής Αεροπορίας της Τουρκίας, αναφέρει το Flight International.

Δεν είναι σαφές αν τα νέα θέματα που προέκυψαν θα καθυστερήσουν περαιτέρω την παράδοση έξι AEW & C αεροσκαφών για την Αυστραλία με πλήρη επιχειρησιακή ικανότητα – τα αεροσκάφη παραγγέλθηκαν πριν από μια δεκαετία. Το πρόγραμμα έχει υποστεί επανειλημμένες καθυστερήσεις που οφείλονται σε προβλήματα στην ανάπτυξη από την Northrop Grumman του πολλαπλών ρόλων ραντάρ MESA, ο σχεδιασμός της Boeing για το ιδιαίτερα τροποποιημένο 737-700 και η σουίτα των ηλεκτρονικών μέτρων στήριξης της BAE Systems Australia.

Η πρώτη παράδοση στην Αυστραλία καθεστέρησε περισσότερο από τρία χρόνια. Η Boeing παρέδωσε τσ δύο πρώτα από τα συνολικά έξι Wedgetail στην Αυστραλία το Νοέμβριο του 2009, αλλά με περιορισμένη επιχειρησιακή δυνατότητα.

Η Τουρκία έχει παραγγείλει τέσσερα αεροσκάφη 737 AEW & C με το πρόγραμμα Peace Eagle, ενώ η Νότια Κορέα έχει επίσης παραγγείλει τέσσερα (πρόγραμμα Peace Eye).

Το 737 AEW & C διαθέτει μια σειρά από συστοιχίες για την επίτευξη κάλυψης τόξου 360 °. Πέρυσι, η αυστραλιανή κυβέρνηση ανέθεσε στο Lawrence Livermore National Laboratories του περιβόητου Massachusetts Institute of Technology (MIT) να μελετήσει κατά πόσον η αρχιτεκτονική του ραντάρ MESA μπορεί ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η αρχιτεκτονική είναι ορθή, αλλά θα απαιτηθούν αλλαγές στο λογισμικό για την επίτευξη της πλήρους επιχειρησιακής ικανότητας.

Read more...

Μαζικοί σχηματισμοί της τουρκικής Αεροπορίας πάνω από το Αιγαίο σήμερα

Μαζικοί σχηματισμοί από την η τουρκική Αεροπορία πάνω από το Αιγαίο, καθώς 21 μαχητικά μοιρασμένα σε τρεις σχηματισμούς, εκ των οποίων τα 10 έφεραν οπλισμό πραγματοποίησαν 4 παραβάσεις του FIR Αθηνών και 3 παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου (ΕΕΧ). Η τουρκική δραστηριότητα εξελίχθηκε σε βόρειο και κεντρικό Αιγαίο.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Read more...

Tον Απρίλιο οι πτητικές δοκιμές του Α-129

Oλοκληρώθηκε η συναρμολόγηση του δεύτερου και του τρίου πρωτότυπου του ελικοπτέρου Α-129 στις εγκαταστάσεις της ΤΑΙ (Αεροπορική και Διαστημική Βιομηχανία) και τον Απρίλιο ξεκινούν οι πτητικές δοκιμές.

Ο βασικός κορμός, ο κινητήρας και ο έλικας κατασκευάζονται από την Agusta-Westland στην Ιταλία, ενώ ο κεντρικός υπολογιστής τα ηλεκτροοπτικά και το σύστημ απτήσης θα είναι τουρκικής σχεδίασης και παραγωγής. Επίσης τουρκικής σχεδίασης και κατασκευής θα είναι περισσότερα από 1000 εξαρτήματα του ελικοπτέρου. Τουρκική υπογραφή υπάρχει επίσης σε πάνω από χίλια άλλα μέρη του. Τα ηλεκτροοπτικά θα κατασκευάζονται σε δεύτερη φάση στην Τουρκία, όπως επίσης και ο κορμός του.


Θα χρησιμοποιηθούνε στα ελικόπτερα οι πύραυλοι τύπου Hydra και Cirit που παράγει η εταιρία Roketsan. Το σχέδιο ΑΤΑΚ στοχεύει στα πλαίσια της αντιμετώπισης των τορκικών αναγκών στην παραγωγή 50 καταρχάς (με όψιον για άλλα 41) επιθετικών και τακτικής αναγνώρισης ελικοπτέρων, με λογισμικό και εξοπλισμό που θα αναπτυχθεί με εθνικές δυνατότητες. Στο μεγάλο αυτό σχέδιο 3 δις $ δίπλα στην AgustaWestland και την ΤΑΙ, σημαντικό ρόλο παίζουν εθνικές αμυντικές βιομηχανίες όπως η Aselsan και η Roketsan.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Read more...

Δημογραφική "έκρηξη" στην Τουρκία

Aυξάνονται και πληθύνονται οι Τούρκοι και αυτή την στιγμή η Τουρκία είναι ένα από τα κράτη με το μεγαλύτερο αριθμό κατοίκων κάτω των 29 ετών.

Η στατιστική υπηρεσία της Τουρκίας (TÜİK) ανακοίνωσε πως στα τέλη του 2010 ο πληθυσμός της Τουρκίας έφτασε στα 73.722.988 άτομα. Το μισό του πληθυσμού της χώρας αποτελείται από άτομα μικρότερα από 29 χρονών. Με βάση τα αποτελέσματα στης στατιστικής υπηρεσίας ο πληθυσμός αποτελείται από 50,2% (37.43.182) άντρες και 49,8% (36.679.806) γυναίκες.

Ο ετήσιος ρυθμός αύξησης του πληθυσμού της Τουρκίας κατά το 2010 ήταν 15,88 τοις χιλίοις. Από τις 81 περιοχές τις χώρας, στις 53 ο πληθυσμός αυξήθηκε και σε 28 μειώθηκε. Κατά το έτος 2009 ο πληθυσμός είχε μειωθεί σε 14 περιοχές.

Οι τρεις πρώτες σε αύξηση περιοχές ήταν το Μπίλετζικ, Ισπάρτα, και Ερζιντζάν, ενώ οι τρεις με το χαμηλότερο ποσοστό ήταν Τούντζελι, Τσανκίρι και Αρνταχάν. Δηλαδή κάθε χρόνο ο πληθυσμός αυξάνεται κατά 1,1 εκατ. κατοίκους! Σε δέκα χρόνια θα έχει προστεθεί μία Ελλάδα στην Τουρκία...

Το 18% του πληθυσμού κατοικεί στην Κωνσταντινούπολη. Έτσι με βάση αυτό ένας στους 6 κατοίκους κατοικεί στην Κωνσταντινούπολη. Ο πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης το 2009 ήταν 12.915.158 και το 2011 έφτασε στα 13.255.685 άτομα.

Λέτε να επιβεβαιωθεί η ρήση του Τουργκού Οζάλ που είχε πει ότι "Την λύση στην ελληνοτουρκική διαμάχη θα την δώσει η δημογραφική πορεία των δύο κρατών";

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Read more...

Μείωση "αυτοκτονιών" στις Τουρκικές Ενοπλες δυνάμεις:408 νεκροί στα πέντε τελευταία χρόνια

408 στρατιώτες έχουν αυτοκτονήσει κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών αποκάλυψε ο Τούρκος Υπουργός Αμυνας Vecdi Gönül απαντώντας γραπτώς σε σχετική ερώτηση που τέθηκε από την Βουλευτή Fatma Kurtulan του Φιλοκουρδικού Κόμματος Δημοκρατίας και Ειρήνης (BDP) τονίζοντας πώς υπήρξε μείωση των αυτοκτονιών σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια λόγω της αποδοτικής λειτουργίας του συστήματος πρόληψης και ασφάλειας που εφαρμόζεται στις Τουρκικές ένοπλες δυνάμεις (ψυχολογική στήριξη και προληπτικοί έλεγχοι ).Επίσης πρόσθεσε πώς υπάρχει λεπτομερής ενημέρωση των οικογενειών των θυμάτων ώστε να αποτραπεί η δημιουργία εντυπώσεων συγκάλυψης.

Η Fatma Kurtulan είχε ζητήσει με ερώτηση της προς τον Τούρκο Υπουργό Εθνικής Άμυνας Vecdi Gönül στις 12 Νοεμβρίου 2010 να πληροφορηθεί το ποιές ενέργειες πραγματοποιήθηκαν για την αποκάλυψη των αιτιών των ύποπτων αυτών θανάτων( αναφερόμενη στον θάνατο Κουρδικής καταγωγής στρατιωτών, Hasan Çakır, İdris Çiftçi, Erdi Alkan, Şaban Koçak, Sait Kızılkaya, Mehmet Çavdar ) και πόσοι στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους μεταξύ των έτων 2002-2010.
Χουρριέτ,Firatnews.com,kurdish-info.eu

*Χαρακτηριστικό παράδειγμα "αυτοκτονίας" στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις είναι ο ύποπτος θάνατος στρατιώτη Κουρδικής καταγωγής ο οποίος αυτοκτόνησε με δύο σφαίρες στο κεφάλι ενώ οι περισσότερες αυτοκτονίες αφορούν στρατιώτες που έχουν δεχθεί πυροβολισμούς πίσω απο την πλάτη.

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/01/408.html#more

Read more...

Yπουργείο Εξω(φρε)νικών

Τι συμβαίνει στη Θράκη; Βλέπουμε τους δύο μουσουλμάνους βουλευτές να αναπτύσσουν όλο και πιο έντονη δραστηριότητα, προωθώντας ατζέντα που ακούμε συχνά πυκνά από τον κ. Ερντογάν. Οι κ. Μάντατζη και Χατζηοσμάν επιμένουν λοιπόν για την εκλογή του μουφτή και το ερώτημα που δεν τους έχει θέσει κανείς είναι πώς εννοούν το να εκλέγεται κάποιος όχι μόνο ως θρησκευτικός λειτουργός της μειονότητας, αλλά ως διαχειριστής περιουσίας των βακουφίων (στα οποία όμως έχουν λόγο και έλληνες μουσουλμάνοι που δεν είναι θρησκευόμενοι ή δεν θέλουν να ψηφίζουν τον μουφτή);

Και το πιο σημαντικό: Είναι λειτουργοί που μισθοδοτούνται από το κράτος και έχουν και δικαστικές αρμοδιότητες. Εκτός εάν οι δύο βουλευτές ζητούν παράλληλα με την εκλογή να υπάρξει και κατάργηση όλων αυτών των αρμοδιοτήτων…

• Παραδόξως, πάντως, το τελευταίο διάστημα οι βουλευτές έχουν συμμαχήσει με τον Α. Ντεντέ και ξιφουλκούσαν προσφάτως εναντίον της πρωτοεμφανιζόμενης «Πλατφόρμας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Τούρκων της Δ. Θράκης». Η συγκεκριμένη «πλατφόρμα» συνδέεται με την «Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δ. Θράκης» που παραμένει συνδεδεμένη με το παραδοσιακό βαθύ κράτος της Τουρκίας και υποστηρίζει ουσιαστικά τον ψευδομουφτή Ξάνθης Αχμέτ Μέτε ώστε να καταστεί εθνικοθρησκευτικός ηγέτης στη Θράκη.

• Με την παρέμβασή του ο κ. Κυπριανού στέλνει και ένα ακόμη μήνυμα, καθώς στον Λίβανο όλοι κατανοούν ότι ευθύνονται και οι ίδιοι που δεν επικύρωσαν εδώ και τρία χρόνια τη συμφωνία με την Κύπρο για την οριοθέτηση της ΑΟΖ και τώρα βεβαίως η Κύπρος προχωρά μπροστά με τη συμφωνία με το Ισραήλ.

• Είδαμε και την έγκριση της δαπάνης για την ασφάλεια της πρεσβείας μας στη Βαγδάτη, που φθάνει τα 11.225 ευρώ.

• Επειδή δεν είχαμε αντιληφθεί το ακριβές αντικείμενο της κόντρας του νυν πρέσβη με τους πρώην, μη μας πουν ότι ο καυγάς έγινε για ένα τέτοιο ποσό!

• Για το καλό της μειονότητας στην Αλβανία, ας ελπίσουμε ότι η ηγεσία της θα αποφύγει να εμπλακεί στην αντιπαράθεση Μπερίσα - Ράμα, αν και το ΚΕΑΔ στις τελευταίες εκλογές είχε κατέλθει σε συνεργασία με το Σοσιαλιστικό Κόμμα του κ. Ράμα. Η παρούσα κρίση ίσως είναι μια ακόμη απόδειξη για το πόσο πιο σοφή θα ήταν η αυτόνομη παρουσία του ΚΕΑΔ στις αλβανικές εκλογές από την πρόσδεσή του στα μεγάλα αλβανικά κόμματα.

• Αν μη τι άλλο, η Κύπρος συνεχίζει να παραδίδει μαθήματα διπλωματίας. Ο κύπριος υπουργός Εξωτερικών Μ. Κυπριανού έσπευσε στον Λίβανο και εμφανίσθηκε ως ευρωπαίος υπουργός Εξωτερικών που μπορεί να έχει διαύλους επικοινωνίας με τη Βηρυτό και να μεταφέρει αξιόπιστα στις Βρυξέλλες εκτιμήσεις για το τι συμβαίνει στη χώρα αυτή και πώς μπορεί να ξεπερασθεί η κυβερνητική κρίση.

• Είναι καταπληκτική η στήριξη που προσφέρει στην κυπριακή κυβέρνηση η Αθήνα και ο Δ. Δρούτσας, στη δύσκολη αυτή φάση για το Κυπριακό: Ο υπουργός Εξωτερικών έδωσε συνέντευξη στο κομματικό έντυπο του ΑΚΕΛ, τη «Χαραυγή»...

www.paron.gr

Read more...

Σε απελπισία οι «χρήσιμοι» της εξωτερικής πολιτικής

Το σκηνικό επαναλαμβάνεται, αλλά το ζήτημα δεν χάνει το ενδιαφέρον του κι ας μετράει χρόνια πολλά η επανάληψη: Όποτε στα ελληνοτουρκικά οι ημέτεροι κυβερνώντες ετοιμάζονται (πάντα σχεδόν στα παρασκήνια, αφού δεν το αντέχουν το πολιτικό φως) για να δεχθούν σοβαρή συζήτηση με την Άγκυρα σχετικά με κάποια «τακτοποίηση» μεγάλων θεμάτων, τότε

α) το πράγμα «χαλάει» διότι προσκρούει απελπισμένα στο τείχος των τουρκικών απαιτήσεων, που δεν αλλάζουν ούτε μισή φράση στα όσα διεκδικούν μονομερώς και εκβιαστικώς από τη δεκαετία του ’70 ως σήμερα, και

β) οι φοβισμένοι κυβερνώντες των Αθηνών, θάβοντας τις διαψευσμένες ελπίδες τους, ενισχύουν τα πυρά της προπαγάνδας τους (με γνωστά πρόσωπα που «βγάζουν μάτι») προκειμένου να «απαντήσουν» στο πυκνό πυρ της κριτικής που δέχονται για την αξιοθρήνητη μυστική διπλωματία τους.


Στη φάση αυτή βρισκόμαστε πάλι σήμερα: Η από τον Οκτώβριο του 2009 «έφοδος φιλίας» του Γ. Παπανδρέου προς την Άγκυρα έμπλεξε και μάτωσε πάλι στα γρανάζια της σκληρής όσο και αλαζονικής πολιτικής των Ερντογάν – Νταβούτογλου. Τα ενδεχόμενα περί «ενεργειακής συνεργασίας» πήγαν πίσω και καθώς για μια ακόμη φορά η ατυχής μυστική διπλωματία του πρωθυπουργού «ξεφωνήθηκε» από πολιτικούς αναλυτές και πολιτικά πρόσωπα οι κατά Τσόμσκι «χρήσιμοι» της εκάστοτε εξωτερικής πολιτικής βγήκαν βιαστικοί στη σκηνή. Κοντά τους με γενικολογίες και ασυναρτησίες και ο ημέτερος καταπληκτικός υπουργός Εξωτερικών κ. Δρούτσας.

Μία μόνο διαφορά τούτη τη φορά. Οι ιδιαίτερα «καθώς πρέπει», που με πείσμα αρνούνται να δεχθούν ότι η υπεράσπιση εθνικών συμφερόντων προηγείται από κάθε ιδεοληπτικό δόγμα των εκάστοτε κυβερνώντων, βλέπουν σήμερα κάτι που τους τρομάζει: Παρότι έχουν πετύχει με «φίλους και γνωστούς» τη σιγή στη μεγάλη πλειοψηφία των Μέσων Ενημέρωσης στον τομέα της πληροφόρησης για εξελίξεις στις σοβαρές εξωτερικές υποθέσεις, ένας διαφόρων αφετηριών κόσμος «αντιρρησιών» σχηματίζεται πλέον στην Αθήνα και με μπαράζ επιχειρημάτων μαστιγώνει τους «αναθεωρητές» της ελληνικής πολιτικής έναντι της Τουρκίας.

Οι ευλύγιστοι «χρήσιμοι», παρότι παιδιά μιας πολυτελούς κυβερνητικής προπαγάνδας που έστησαν οι «εκσυγχρονιστές» στη δεκαετία του ’90, ενός μηχανισμού που διαθέτει μέσα κοινωνικής προβολής και αφθονία βημάτων σε διάφορα Μέσα Ενημέρωσης για υπεράσπιση της πολιτικής ηγεσίας, δεν τα βγάζουν εύκολα πέρα πλέον, αντιμέτωποι με την κριτική εκείνων που επιμένουν να αναλύουν με την απλή γεωπολιτική λογική την ασκούμενη εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Οι «χρήσιμοι» είναι θυμωμένοι επειδή για μια ακόμη φορά η αβαθής, κοσμοπολίτικη αντίληψη περί εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας -κατ’ αυθαίρετη υπόθεσή τους αρμονική απολύτως με τη «μοντέρνα» ευρωατλαντική αντίληψη των διεθνών πραγμάτων σε κλίμα «παγκοσμιοποίησης»- την οποία υιοθέτησαν από τη δεκαετία του ’90 οι λεγόμενοι «εκσυγχρονιστές», οδηγεί είτε σε απώλειες είτε σε κενό.

Οι φίλοι των κυβερνώντων «χρήσιμοι» προκειμένου να υπερασπισθούν τον δικό τους μικρό «κόσμο», δεν θυμώνουν με την τουρκική πολιτική των ωμών στρατιωτικών απειλών και της καταπάτησης του διεθνούς δικαίου, δεν θυμώνουν με το, προσβλητικό πλέον, τουρκικό «αστείο» περί «διαφωνιών» πολιτικής ηγεσίας – στρατιωτικών στο Αιγαίο, αλλά θυμώνουν πολύ με τους συμπολίτες τους πολιτικούς αναλυτές που με συγκεκριμένα επιχειρήματα στη βάση πραγματικών στοιχείων που παράγονται από τον ελληνοτουρκικό «διάλογο» κρίνουν αυστηρά ή και αποδοκιμάζουν τα ατελέσφορα «ανοίγματα» της Αθήνας προς την αλαζονική, άκρως απαιτητική Άγκυρα.

Χαρακτηριστικό της αδυναμίας των «χρήσιμων» -σε πρώτη γραμμή και κάποιοι «κατεστημένοι» διεθνολόγοι- είναι ότι, αντί επιχειρημάτων προσφερομένων για μελέτη και πραγματικό διάλογο, καταφεύγουν στο φασιστοειδούς καταγωγής άθλημα του ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΣ απαξιωτικού χαρακτηρισμού εκείνων που δεν συμφωνούν με τις δικές τους απόψεις και με τις πολιτικές των κυβερνώντων. Οι εν λόγω «αναλυτές» ομιλούν, λοιπόν, σήμερα για «νεοεθνικιστές» (παλιότερα ομιλούσαν για «τουρκοφάγους») που όλοι μαζί αδιακρίτως, ως μπουλούκι πολιτικά τυφλών ή δυστυχισμένων φανατικών, δεν αντιλαμβάνονται τις αντικειμενικές εθνικές δυνατότητες και τα δεδομένα του σύγχρονου κόσμου και βλέπουν όλοι μαζί ανοήτως «συνωμοσίες» στερούμενοι «ψυχραιμίας», «ρεαλισμού», «ορθολογισμού», «σύνεσης» και «καθαρής σκέψης». Τέτοια γράφουν.

Πρόκειται, υποστηρίζει ένας εξ αυτών, για «συγχορδία» μιας «ενισχυμένης ομάδας δεξιών και αριστερών υπερπατριωτών», που «έχει και πάλι σηκώσει κεφάλι» (προσοχή στις διατυπώσεις αυτές ενός «ψύχραιμου» επιστήμονα, καθηγητή Πανεπιστημίου με συμπεριφορά Βουρβώνου). ΜΗΔΕΝ επιχειρήματα, απόλυτη απουσία ενδιαφέρουσας πολιτικής σκέψης. Μόνο γενικόλογη σύσταση: «…Το τελευταίο πράγμα όμως που χρειαζόμαστε είναι να ανοίξουμε νέα μέτωπα με την Τουρκία, καθώς η χώρα αυτή προχωρεί προς τις εθνικές εκλογές της (τον Ιούνιο) και προς ένα αβέβαιο πολιτικό μέλλον». Ενδιαφέρων ο πληθυντικός και τα «νέα» μέτωπα (ποια είναι άραγε τα «παλιά» και πότε «τα ανοίξαμε» – εμείς και όχι η Τουρκία;). Φιλότιμη η προσπάθεια των φρουρών της πολιτικής Γ. Α. Παπανδρέου (εναρκτήριο έτος της το 1997 από τον Κ. Σημίτη) να εμφανίσουν «μικρούς» και «ιδιόρρυθμους» τους κύκλους των ασκούντων κριτική στον πρωθυπουργό και στον συναρπαστικό συνεργάτη του κ. Δρούτσα. Η «συγχορδία» αποτελείται, λέει, «από μικρής κυκλοφορίας εφημερίδες και περιοδικά, ανήσυχες τηλεοπτικές εκπομπές, εγχώρια και ομογενειακά μπλογκ αλλά και προσωπικότητες με διεθνή ακτινοβολία στην Ελλάδα και στον κόσμο, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης». Αυτοί είναι οι «νεοεθνικιστές μας», λέει ένας νηφάλιος καθηγητής («Καθημερινή» 23/1).(Ο διαπρεπής, διεθνούς ακτινοβολίας Β. Μαρκεζίνης δεν αναφέρεται, γιατί η περίπτωσή του… διαολίζει τους «χρήσιμους»).

Πονούν τους σεμνούς και συνετούς της εξωτερικής πολιτικής το «ΠΑΡΟΝ», τα «Επίκαιρα», το «Άρδην», οι εκπομπές, τα μπλογκ και οι διεθνείς προσωπικότητες. Και βέβαια, οι «χρήσιμοι» παρακάμπτουν πονηρά το γεγονός ότι δεν γράφουν σε «μικρής κυκλοφορίας» εφημερίδες οι Στ. Λυγερός, Κ. Ιορδανίδης («Καθημερινή»), Κύρα Αδάμ («Ελευθεροτυπία» Κ. Αγγελόπουλος, Δ. Κωνσταντακόπουλος («Επενδυτής»), Ν. Μελέτης, Γ. Δελαστίκ («Έθνος»), όλοι αυτοί οι πρώτης σειράς πεπειραμένοι πολιτικοί συντάκτες και αναλυτές εξωτερικής πολιτικής εδώ και χρόνια – μια «εθνική Ελλάδας» στον χώρο αυτόν, μια κατηγορία δημοσιογράφων που πάντοτε εξαιρετικά «ενοχλούσε» και συχνά εξόργιζε όλα τα «καλά παιδιά» του υπουργείου Εξωτερικών και των εκλεκτών συνεργατών του.

Δεν τρομάζουν άδικα φυσικά οι καλοί μας. Από τέτοια «κακά παιδιά» της δημοσιογραφίας δεν ηττήθηκαν κατά κράτος τα «Νταβός» Ι και ΙΙ, δεν τραυματίστηκαν βαριά η «Μαδρίτη» και το «Ελσίνκι», δεν τσαλακώθηκε για τα καλά το Σχέδιο Ανάν; Και τώρα δεν είναι το «άγρυπνο μάτι» των ίδιων «κακών παιδιών» που πάλι δεν αφήνει τον Γιώργο και τη μικρή παρέα του να «βελτιώσουν» παραπέρα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις; Και μήπως δεν έχουν λόγο να ανησυχούν οι κυβερνώντες και οι πιο στενοί φίλοι τους όταν δίπλα στους παραπάνω βετεράνους των όχι «μικρής κυκλοφορίας» εφημερίδων αμφισβητούν τα άνευ ανταλλαγμάτων «ανοίγματα» προς την Τουρκία και έγκυροι αρθρογράφοι μεγάλων εφημερίδων και πολιτικών περιοδικών, όπως π.χ. ο Μιχ. Ιγνατίου, ο Ν. Κοτζιάς, η Ζέζα Ζήκου, ο Σπ. Σουρμελίδης, ο Γιάννης Τριάντης, ο Α. Αθανασίου, οι μαχητικοί αρθρογράφοι στο δικό μας «ΠΑΡΟΝ»;

Λάθος εκτιμήσεις, αστοχίες, υπερβολές; Φυσικά υπάρχουν και τέτοια πράγματα σε γραπτά εκείνων που ασχολούνται με τα εν λόγω θέματα, όποια κι αν είναι η αφετηρία των σκέψεων και της ανάλυσής τους. Αναπόφευκτο αυτό. Αλλά ο μικρός κόσμος των «χρήσιμων», λόγω φτώχειας επιχειρημάτων και ενώπιον σκληρής καταφανούς πραγματικότητας, πριν απ’ όλα επιζητεί την καταγγελία, τη δυσφήμηση της άλλης άποψης, τη ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ «καταδίκη» κάθε σκέψης και στάσης που βρίσκεται έξω από το «πολιτικά ορθό» της κυβερνητικής πολιτικής.

Και μια απορία, κλείνοντας: Άραγε, κατατάσσονται στους «νεοεθνικιστές» ο Κώστας Καραμανλής, που ως πρωθυπουργός στήριξε τον Τάσσο Παπαδόπουλο και με τον τρόπο του πολέμησε την αποδοχή του Σχεδίου Ανάν, ή ο Πέτρος Μολυβιάτης, που σε συμφωνία τότε με τον πρωθυπουργό υπολογισμένα «πάγωσε» τις ελληνοτουρκικές συνομιλίες για το Αιγαίο, εκτιμώντας ότι κάθε «προχωρημένη» κουβέντα με την Άγκυρα έκρυβε σοβαρούς κινδύνους; Ή μήπως η πρώην υπουργός Εξωτερικών κ. Μπακογιάννη υπερασπιζόμενη σθεναρώς (όπως δηλώνει και σήμερα) το «όχι» για τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ, στο Βουκουρέστι, ανήκει στους… «νεοεθνικιστές»; (Ερωτάται αυτό διότι, απ’ ό,τι γνωρίζει η Αθήνα, η κ. Μπακογιάννη εκτιμάται ιδιαίτερα από τους συνετούς καθηγητές του κύκλου των «χρήσιμων».)

www.paron.gr

Read more...

Αμερικανική “απόβαση” στη Κομοτηνή – Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να ανακαλύ­ψουν με κάθε τρόπο ύπαρξη «τουρκικής» μειονότητας που καταπιέζεται

Του Δημήτρη Μαρκόπουλου

- Για μείζον θέμα ηθικής αλλά και διπλωματικής τάξης κάνουν λόγο οι Θρακιώτες σε ό,τι αφορά τις τακτικές (κάθε Τετάρτη) επισκέψεις εκπρο­σώπων του αμερικανικού προξενείου Θεσσαλονίκης στην Κομοτηνή και τις επαφές που έχουν με τη μειο­νότητα των μουσουλμάνων της περιοχής. Συγκεκριμένα, σύμ­φωνα με έγκυρες πηγές της εφημερί­δας μας, μεγάλη είναι η κινητικότητα που παρα­τηρείται το τελευταίο διάστη­μα, ιδιαίτερα μετά την τοπο­θέτηση την 1η Σεπτεμβρίου της προξένου κυρίας Μάρσα Λέιν. Μιας προξένου η οποία είχε θητεύσει προηγουμένως στο Κουρδιστάν και ιδιαίτερα στην ευαίσθητη για τα τουρ­κικά συμφέροντα περιοχή του Βορείου Ιράκ.

Πρόκεπαι για μείζον θέμα, καθώς χωρίς την έγκριση -ως όφειλαν- του ελληνικού υπουρ­γείου Εξωτερικών αλλά και την ταυτόχρονη συνεννόηση με την κυβέρνηση και την Περι­φέρεια Θράκης επρόσωποι του προξενείου της Θεσσαλονίκης πραγματοποιούν επαφές σε μια ξένη χώρα, τείνοντας ευήκοα ώτα σε θέματα όπως οι δήθεν διώξεις της μειονότητας ή το δικαίωμα της να αυτοπροσδιορίζεται ως τουρκική. Ολα αυτά μέσα από επαφές με κάθε τύπου σύλ­λογο ή οργάνωση των αυτοα­ποκαλούμενων “Τούρκων” της Ελλάδας.
Σύμφωνα με απολύτως διασταυρωμένες πληροφορίες μας, οι εκπρόσωποι των Αμερικανών τείνουν να αναγάγουν σε θεσμό αυτού του είδους τις ύποπτες για τα εθνικά μας συμφέροντα επαφές, οι οποίες μάλιστα διεξά­γονται κάθε Τετάρτη στο κε­ντρικό ξενοδοχείο της Κομοτηνής “Arkadia”.
Εκεί τόσο η κυρία Λέιν όσο και η γενική πρόξενος κυρία Κάθριν Κέι ενημερώνονται από σωματεία και φορείς της μειονότητας και συχνά προτείνουν λύσεις. Ολα αυτή τα περίεργα για τη χώρα μας συμ­βάντα τελούνται εν αγνοία της ΕΥΠ, η οποία βάσει αξιόπι­στων κυβερνητικών πληροφο­ριών παραμένει δραματικά απούσα σε μια περιοχή δυναμίτη.
Πρόκειται για συνέχιση της πολιτικής την οποία οι ΗΠΑ ξεκίνησαν δυναμικά πριν από δύο χρόνια, παρακάμπτοντας τη χώρα μας και την επίσημη κυβέρνηση και πραγματοποιώντας το 2008 επισκέψεις μέχρι και στο τουρκικό προξε­νείο στη Κομοτηνή για… ανταλλαγή απόψεων. Τότε, ο υποπρόξενος των ΗΠΑ είχε δει τον πρόξενο της Τουρκίας κ. Μουσταφά Σαρνίτς αλλά και σωματεία της μειονότητας, ενέργεια που προκλητικά συνεχίζεται, αποτελώντας ευθεία παρέμβαση στα εθνικά μας ζητήματα από τρίτη χώρα. Ανά­λογη «επεκτατική πολιτική» είχε ακολουθήσει και ο άλλο­τε πρόξενος των ΗΠΑ κ. Χόπ Μπράιαν. Όπως και σειρά άλλων αξιωματούχων διαφόρων “ειδικοτήτων” (όπως η κυρία ΜακΝτούγκαλ), που με ιδιαίτερη επιμονή θέλησαν να καλλιεργήσουν ή ακόμη και να «ανακαλύψουν» μειονότητες στη Θράκη. Αίσθηση προ­καλεί το γεγονός πως πλέον οι ΗΠΑ επιδιώκουν να ανακαλύ­ψουν με κάθε τρόπο ύπαρξη «τουρκικής» μειονότητας η οποία υποφέρει και ζει σε άθλιες συνθήκες χωρίς ανθρώ­πινα και πολιτικά δικαιώματα.
Θα πρέπει να πούμε πως κατά τη διάρκεια των πρώτων επαφών εκπροσώπων των ΗΠΑ με μειονοτικούς υπήρξε μέχρι και η συνδρομή της ΕΥΠ ώστε να εξασφαλιστεί το απόρ­ρητο των επαφών. Όμως η ου­σιαστική αποψίλωση των μυστικών μας υπηρεσιών αφή­νει πλέον πεδίον δόξης λαμπρόν σε κάθε επίδοξο “διαμεσολαβητή”


Εφημερίδα: ΘΕΜΑ – ΣΕΛ.13 | gdailynews

Read more...

Μυστική διπλωματία για τα πετρέλαια – Ποιος ο ρόλος των ΗΠΑ

Ξεκίνησε το «μοίρασμα της τρά­πουλας» στο Αιγαίο για τον καθορισμό των θαλάσσιων οικοπέδων που κρύβουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο, με ισχυρούς παίχτες όπως Τουρ­κία, Αλβανία, Λιβύη, Αίγυπτο, Κύπρο και φυσικά ΗΠΑ. Οι συνομιλίες για τον ορισμό της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μπορεί να θυμί­ζουν… Αιγαίο Πέλαγος, όμως η λύση έρχεται από τα κοινά οικονομικά συμφέροντα που ορίζουν οι έρευνες για την εκμετάλλευση του πετρελαίου και των κοιτασμάτων φυσικού αερίου.

Ο ορισμός της θαλάσσιας Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της Ελλάδας με τα γειτονικά κράτη που υπερκαλύπτονται τα χωρικά ύδατα τους λύνει και το πρόβλημα της υφαλοκρηπίδας, καθώς σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο η ύπαρξη της ΑΟΖ είναι δυνατή μόνο κατόπιν διακήρυξης των κυριαρχι­κών δικαιωμάτων του παράκτιου κράτους.
Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών έχει αποκαλύψει ότι μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στις διερευνητικές επαφές δεν συζητείται μόνο το θέμα της υφαλοκρηπίδας, αλλά έχουν ήδη ξεκινή­σει – επί υπουργίας Πέτρου Μολυβιάτη και Ντό­ρας Μπακογιάννη- συζητήσεις για τον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών. Την κρίσιμη αυτή στιγμή οι ΗΠΑ έρχονται να επιβεβαιώσουν τη βού­ληση τους να παίξουν καθοριστικό ρόλο και σε αυτή την παρτίδα σκακιού που παίζεται στο Αιγαίο.
Η σιδηρά κυρία του State Department Χίλαρι Κλίντον στις αρχές Φεβρουαρίου πραγμα­τοποιεί υψηλού επιπέδου επίσκεψη στην Αγκυρα και σύμφωνα με πληροφορίες αμέσως μετά θα έρθει και στην Αθήνα. Το μενού των συνομιλι­ών περιλαμβάνει, εκτός από τις τελευταίες εξε­λίξεις στο Κυπριακό, το Σκοπιανό, την ενίσχυση των σχέσεων με το Ισραήλ καθώς και το διάλογο που διεξάγεται μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας για το Αιγαίο. Ο σύγχρονος «δρόμος του μεταξιού» για την αμερικανική εξωτερική πολιτική φέρει το όνομα εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου φυσικού πλούτου και σύναψη σημαντικών συμφωνιών με αμερικανικές εταιρείες.


Οι συνομιλίες με Αλβανία, Λιβύη, Αίγυπτο για την ΑΟΖ
Η Αθήνα έχει ήδη καταλήξει σε συμφωνία με την Αλβανία για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας, των θαλασσίων ζωνών και φυσικά της ΑΟΖ, όμως τα Τίρανα δεν έχουν υπογράψει μέχρι στιγμής, κα­θώς μετά τις πρόσφατες εκλογές ο πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Εντι Ράμα προσέφυ­γε στο Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας, το οποίο με ψήφους 9-0 ψήφισε υπέρ της ακύρωσης της συμφωνίας. Τα τελευταία χρόνια έχουν ξεκι­νήσει οι συνομιλίες και με τη Λιβύη για τον κα­θορισμό των θαλάσσιων ζωνών. «Αγκάθι», όπως επισημαίνουν ανώτατοι παράγοντες του ΥΠΕΞ, αποτελούν οι ενστάσεις του Καντάφι να συμπερι­λάβει στην οριοθέτηση της ΑΟΖ ορισμένα μικρά ελληνικά νησιά νότια της Κρήτης. Η Ελλάδα από την πλευρά της δίνει το «πράσινο φως» στην ορι­οθέτηση των θαλασσίων ζωνών στον κόλπο της Σίδρας.
Σε προχωρημένο επίπεδο βρίσκονται και οι συνομιλίες με την Αίγυπτο για τον καθορισμό της ΑΟΖ. Σύμφωνα με πληροφορίες οι νότιοι γείτο­νες μας φέρεται ότι εγείρουν ενστάσεις στην ΑΟΖ γύρω από το Καστελόριζο, οι οποίες δημιουργούν εμπλοκή οτο θέμα. Παρά το γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο, φέρεται ότι έχει εγείρει θέμα οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών τους, κάτι όμως που μπορεί να γίνει μόνο όταν αμφισβητείται η κυριαρχία των υδάτων στο Καστελόριζο.
Για τον καθορισμό της ΑΟΖ με την Κύπρο, η ελληνική πλευρά επισημαίνει ότι τα πράγματα είναι πιο εύκολα και κύκλοι του ΥΠΕΞ εκτιμούν όχι μόλις οι δύο χώρες κρίνουν ότι είναι προς αμοιβαίο συμφέρον, θα μπορέσουν γρήγορα να προχωρήσουν στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών τους. Στο παρελθόν η κυπριακή πλευρά είχε προσεγγίσει την ελληνική για τον καθορισμό της ΑΟΖ, χωρίς όμως η πρώτη να ανταποκριθεί στο αίτημα. Για την ιστορία αναφέρουμε ότι η Κύπρος έχει έλθει σε συμφωνία με το Ισρα­ήλ, με την Αίγυπτο και το Λίβανο. Η Κύπρος εγκαινίασε στις 16 Φε­βρουαρίου 2007 τον πρώτο γύρο υποβο­λής αιτήσεων αδειών έρευνας και αδειών εκμετάλλευσης υδρο­γονανθράκων (έληξε στις 16 Ιουλίου 2007) και δόθηκαν άδειες ερευνών σε εταιρείες.
Σε ό,τι αφορά το Ισραήλ το ενδιαφέρον εστιάζεται στη στρατηγική συμφωνία που παίζει η Ελλάδα για τη μεταφορά ενδεχόμενων φυσικών πόρων που θα εξορυχτούν από το Ισραήλ και την Κυπριακή Δημοκρατία, προς την Ευρώπη. Θέμα αναγνώρισης της ΑΟΖ και του καθορισμού θαλάσσιων ζωών με το Ισ­ραήλ δεν υφίσταται καθώς δεν επικαλύπτονται οι θαλάσσιες ζώνες των δύο κρατών.


Εφημερίδα: ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ – ΣΕΛ. 72 & 73 - gdailynews

Read more...

Γεωστρατηγικές σχέσεις

Η εξέταση των γεωστρατηγικών σχέσεων προσφέρει ένα πλαίσιο σκέψης πιο ανθεκτικό όσον αφορά στα εθνικά θέματα. Δεν επικεντρώνεται μόνο σε μία χώρα, αλλά στις σχέσεις της με τις άλλες και στις σχέσεις που μπορεί να έχουν μεταξύ τους. Με αυτόν τον τρόπο, η προσέγγιση του χώρου είναι πολλαπλή και εμπλουτίζει την έννοια των συνόρων που δεν είναι πλέον μονοδιάστατα και στατικά, όπως συνηθίζουμε να τα κοιτάζουμε. Αυτό το δυναμικό βλέμμα των γεωστρατηγικών σχέσεων υποστηρίζει και μια ιστορική προσέγγιση της γεωγραφίας κι ερμηνεύει φυσιολογικά τα κλειστά κι ανοιχτά σύνορα, δίχως τις γεωγραφικές δυσκολίες.

Με αυτό το πλαίσιο, είμαστε ικανοί να μελετήσουμε αποτελεσματικότερα το πεδίο μας και το πεδίο δράσης των παικτών μέσω της θεωρίας παιγνίων του Nash, για να αναλύσουμε τις στρατηγικές συμπεριφορές. Επιπλέον, η θεωρία σχέσεων του Fraïssé αντέχει την ενσωμάτωση του διαχρονικού στοιχείου και δίνει άλλο νόημα στη γεωμετρία με μία πολυπλοκότερη αναπαράσταση με νέες δυνατότητες ερμηνείας και πρόβλεψης. Διότι απελευθερώνει κάθε επιτελείο από μία γραμμική ανάγνωση, η οποία επαρκεί μόνο για έναν κατάλογο πληροφοριών κι όχι για μία βάση δεδομένων. Οι γεωστρατηγικές σχέσεις αποτελούν με άλλα λόγια συντακτικές δομές ικανές να παράγουν ένα ιδιόμορφο λεξικό που περιγράφει ακόμα και τις χρονικές διακλαδώσεις που χαρακτηρίζουν τις εδαφικές επιλογές ενός έθνους. Κατά συνέπεια, δεν πρόκειται για την παραγωγή ενός δόγματος ακόμα και με νέα δεδομένα, ούτε μία απλή επικαιροποίηση, διότι οι γεωστρατηγικές σχέσεις δεν έχουν την ίδια προσέγγιση, ούτε σε οντολογικό, ούτε σε τελεολογικό επίπεδο. Δεν πρόκειται μόνο για θέσεις, αλλιώς δεν θα είχαν το απαραίτητο δυναμικό στοιχείο. Λειτουργούν ως υπερδομές με την έννοια της θεωρίας υπερομάδων του Marty και δεν έχουν μόνο μονοσήμαντα αποτελέσματα, ιδιότητα που επιτρέπει τη θέσπιση νοητικών σχημάτων που υπάρχουν στη στρατηγική κι εντάσσονται με μεγάλες δυσκολίες σ' ένα γραμμικό πλαίσιο, το οποίο είναι σύνηθες στην περίπτωση ενός δόγματος. Η χώρα δεν καθορίζεται μόνο από ενδογενείς παράγοντες, αλλά σε συνδυασμό με τους εξωγενείς μέσω της κυβερνητικής μορφής του Wiener. Τελικά, πρέπει να δοθεί μεγάλη έμφαση στον ενιαίο χαρακτήρα των γεωστρατηγικών σχέσεων, ο οποίος είναι απαραίτητος για την ύπαρξη μίας υψηλής στρατηγικής, που εκφυλίζεται όταν ο στρατός, το ναυτικό κι η αεροπορία δεν λειτουργούν σε συνδυασμό. Δίχως αυτήν την αντίληψη δεν θα είμαστε σε θέση να δώσουμε στους δικούς μας που βρίσκονται σε στρατιωτικές και διπλωματικές θέσεις ένα ξεκάθαρο πλαίσιο. Εθνικές θέσεις δίχως στρατηγική μπορούν μόνο να περιγράψουν το παρελθόν. Ενώ οι γεωστρατηγικές σχέσεις δημιουργούν την ιστορία του μέλλοντος για ένα έθνος που αντιστέκεται στο χώρο του χρόνου, όχι μόνο για να υπάρξει, αλλά και για να έχει νόημα η ύπαρξή του.

lygeros

Read more...

Παναγία Σουμελά: Η Ρωσία ζητάει από την Τουρκία ενεργοποίηση των βυζαντινών ναών

Το θέμα της πνευματικής, βυζαντινής κληρονομιάς και ειδικότερα του μέλλοντος της ορθοδόξου Μονής της Παναγίας Σουμελά, στον ιστορικό Πόντο, τέθηκε στην τελευταία συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο Στρασβούργο, από τον Ιβάν Σαββίδη, μέλος της ρωσικής αντιπροσωπείας, βουλευτή της Κρατικής Δούμας της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Μεταξύ άλλων, ο κ. Σαββίδης, ευχαρίστησε τον πρόεδρο της Τουρκίας, Αμπντουλάχ Γκιουλ, για τη δυνατότητα διεξαγωγής θείας λειτουργίας στην ιστορική Μονή της Παναγίας Σουμελά, στην Τραπεζούντα, που τελέστηκε για πρώτη φορά το Δεκαπενταύγουστο του 2010, ύστερα από ογδόντα οκτώ χρόνια. Παράλληλα, έθεσε θέμα να υπάρξει δυνατότητα μεταγενέστερης χρήσης, για θρησκευτικούς λόγους, σημαντικών βυζαντινών ναών και μονών, ενώ υπενθύμισε τη θλιβερή τύχη της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.

Σε επιστολή του προς τον πρόεδρο της Τουρκίας, ο κ. Σαββίδης ζητάει να εξεταστεί η δυνατότητα παράδοσης της Μονής της Παναγίας Σουμελά στη δικαιοδοσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, με στόχο την αναστήλωσή της, αλλά και την έναρξη θρησκευτικής δραστηριότητας, σύμφωνα με τους ορθόδοξους κανόνες.

«Στη βάση του συστήματος αξιών της ορθόδοξης θρησκείας, όπως και του ισλάμ, είναι η καλοσύνη, η ευαισθησία και η αυταπάρνηση, που αναμφισβήτητα συνδέει τους λαούς μας και εγγυάται την στερέωση των σχέσεων καλής γειτονιάς μεταξύ των χωρών μας», τονίζει μεταξύ άλλων, στην επιστολή του ο κ. Σαββίδης.

Ο Αμπντουλάχ Γκιουλ υποσχέθηκε στον Ρώσο βουλευτή να εξετάσει το θέμα συνεργασίας στον τομέα του διαλόγου πολιτισμών και θρησκειών, αναφέρεται σε ανακοίνωση του Ιβάν Σαββίδη.

BHMA

Read more...

Το ΕΔΑΔ, η Τουρκία και ο Jean Paul Costa

Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία που παρουσίασε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) για την Τουρκία για το έτος 2010. Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε ο πρόεδρος του ΕΔΑΔ, η Τουρκία έρχεται πρώτη στις καταδίκες μεταξύ των χωρών-μελών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Την εβδομάδα που πέρασε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έδωσε στη δημοσιότητα στατιστικά στοιχεία ως αναφορά στις προσφυγές που έχουν γίνει κατά τη διάρκεια του 2010. Η Τουρκία κατέχει και φέτος τα αρνητικά πρωτεία στις υποθέσεις που έφτασαν στο ΕΔΑΔ.

Στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο πρόεδρος του Δικαστηρίου Jean Paul Costa στο Στρασβούργο, ανέφερε ότι το 2010 έγιναν συνολικά 61.300 προσφυγές, σημειώνοντας αύξηση της τάξεως 7% (περίπου 4.000 περιπτώσεις) σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Όσον αφορά τον συνολικό αριθμό των προσφυγών που αναμένουν εκδίκαση, αυτός ανερχόταν στις 139.650 υποθέσεις την 1η Ιανουαρίου του 2011.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο J. P. Costa, το ΕΔΑΔ αποφάνθηκε για 1.499 υποθέσεις το 2010. Οι 278 από αυτές τις περιπτώσεις, δηλαδή το 18,55% του συνόλου των αποφάσεων, αφορούσαν την Τουρκία. Ακολουθούσαν η Ρωσία με 217 (14,48%), η Ρουμανία με 143 (9,54%) και η Ουκρανία με 109 (7,27%) αποφάσεις. Το ΕΔΑΔ θεώρησε ότι στο 85% των υποθέσεων τα κράτη που αντιμετωπίζουν κατηγορία έχουν παραβιάσει τουλάχιστον μία φορά τις Συμβάσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Στην περίπτωση της Τουρκίας αυτός ο αριθμός φτάνει τις 228 υποθέσεις. Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει παράβαση της Σύμβασης μόλις σε 9 περιπτώσεις. Η Τουρκία καταδικάστηκε σε 32 υποθέσεις για απάνθρωπη μεταχείριση, σε 83 περιπτώσεις για αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην εκδίκαση των υποθέσεων, σε 80 περιπτώσεις για στέρηση του δικαιώματος της ελευθερίας και της ασφάλειας, σε 42 περιπτώσεις για στέρηση του δικαιώματος για δίκαιη δίκη, σε 19 περιπτώσεις για στέρηση της ελευθερίας έκφρασης, σε 30 περιπτώσεις για τη μη προστασία της ιδιωτικής περιουσίας, σε 22 περιπτώσεις για στέρηση του δικαιώματος αποζημίωσης και σε 10 περιπτώσεις για στέρηση του δικαιώματος στη ζωή. Εξάλλου, το 10,9% των υποθέσεων που αναμένουν εκδίκαση αφορά την Τουρκία, η οποία έπεται της Ρωσίας που προηγείται με 28,9%.

Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο J. P. Costa σημείωσε ότι ο όγκος εργασίας του ΕΔΑΔ έχει αυξηθεί, μεταξύ άλλων και λόγω των προσφυγών που συνδέονται με την παρεμπόδιση ή καθυστέρηση των απελάσεων των μη νόμιμων μεταναστών, και ότι απαιτείται μια μεταρρύθμιση του θεσμού έτσι ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στα καθήκοντά του. Το εν λόγω ζήτημα θα συζητηθεί, διευκρίνισε ο πρόεδρος, τον προσεχή Απρίλιο σε συνέδριο που θα πραγματοποιηθεί στη Σμύρνη! Ο J. P. Costa σε συνέντευξη που παραχώρησε σε ανταποκριτή της φιλοκυβερνητικής «Ζαμάν», του γνωστού συγκροτήματος Φ. Γκιουλέν, δήλωσε ότι θεωρεί θετική εξέλιξη τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που έλαβαν χώρα τον περασμένο Σεπτέμβριο. Την άποψη αυτή τη στηρίζει στο γεγονός ότι μετά το δημοψήφισμα για το πακέτο μεταρρυθμίσεων, το τουρκικό Συνταγματικό Δικαστήριο θα δέχεται προσφυγές και από φυσικά πρόσωπα. Η εξέλιξη αυτή, πιστεύει ο J. P. Costa, θα έχει ευεργετικές συνέπειες, καθώς οι τούρκοι πολίτες θα προσφεύγουν στον εν λόγω θεσμό προτού προσφύγουν στο ΕΔΑΔ. Σύμφωνα με τον πρόεδρο, η εν λόγω εξέλιξη είναι επιθυμητή μιας και με τον τρόπο αυτό το ΕΔΑΔ θα απαλλαχτεί από επιπλέον φόρτο εργασίας! («Ζαμάν», 28/1/2011) Θα πρέπει να επιστήσει κανείς την προσοχή του κ. J. P. Costa στο ότι μέτρο δεν μπορεί να είναι η ανάγκη μείωσης του φόρτου εργασίας του ΕΔΑΔ! Αυτό που προέχει στην εν λόγω μεταρρύθμιση, μολονότι μπορεί να είναι κατ' επέκταση ευεργετική για το ΕΔΑΔ, είναι η απόδοση της δικαιοσύνης σε εύλογο χρονικό διάστημα!

Το παρελθόν της τουρκικής δικαιοσύνης δεν είναι λαμπρό. Η δυνατότητα που παρέχει η νέα νομοθεσία φαντάζει σε πολλούς, οι οποίοι έχουν μια εικόνα των πραγμάτων για την τουρκική πραγματικότητα, ένα επιπλέον εμπόδιο, καθώς ο πολίτης θα είναι αναγκασμένος να αντιμετωπίσει σε ακόμη ένα επίπεδο την τουρκική δικαιοσύνη. Ωστόσο, αυτό στην πραγματικότητα δεν σημαίνει παρά περισσότερη ταλαιπωρία και λιγότερες πιθανότητες να βρει το δίκιο του. Το δικαίωμα προσφυγής των φυσικών προσώπων στο Συνταγματικό Δικαστήριο δεν είναι αρκετό ώστε να ανταποκριθεί στην επιτακτική ανάγκη για εις βάθος μεταρρύθμιση της τουρκικής δικαιοσύνης.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Read more...

SOS στο Πεντάγωνο

• Η αποκάλυψη του τουρκικού σχεδίου «Βαριοπούλα» οδηγεί σε αλλαγές και προσθήκες στα ελληνικά επιχειρησιακά σχέδια και τις ασκήσεις
• Οι στρατηγοί της Άγκυρας προετοιμάζονταν την περίοδο 2002-2003 για γενικευμένη σύρραξη με την Ελλάδα
Το σχέδιο των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων με την ονομασία «Βαριοπούλα» δείχνει ότι οι στρατηγοί της Αγκύρας προετοιμάζονταν την... περίοδο 2002- 2003 ακόμη και για γενικευμένη σύρραξη με την Ελλάδα.

Μπορεί το σχέδιο με όλα τα παρακλάδια -όπως η πρόσφατα αποκαλυφθείσα ναυτική εκδοχή «Suga» που προέβλεπε απόβαση σε τρία ελληνικά νησιά (Λέρο, Οινούσσες, Φούρνους) να συντάχθηκε από τους κεμαλιστές μιλιταριστές, με σκοπό το πραξικόπημα και την ανατροπή της κυβέρνησης του ισλαμικού κόμματος του Ερντογάν- ωστόσο έχει προκαλέσει σκέψεις στους επιτελείς του ελληνικού Πεντάγωνου.

Αν και οι ελληνικές στρατιωτικές αρχές έχουν κατά καιρούς αναπτύξει διάφορα σενάρια προκειμένου να προετοιμαστούν σε περίπτωση αντιμετώπισης πιθανών πολεμικών συγκρούσεων με τους Τούρκους -ιδίως μετά την κρίση των Ιμίων- το σχέδιο «Βαριοπούλα», που άρχισε να ξετυλίγεται τον Ιανουάριο του 2010 για καθαρά εσωτερικό «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» στην Τουρκία, μεταξύ στρατιωτικών - εκπροσώπων του βαθέως κράτους και της κυβέρνησης Ερντογάν, φαίνεται ότι έχει μπει στο μικροσκόπιο της υπηρεσίας επιχειρησιακών σχεδίων του Πεντάγωνου. Κυρίως, για το εύρος των στρατιωτικών επιχειρήσεων που περιλαμβάνονταν στη «Βαριοπούλα»: Πρόκληση «θερμού επεισοδίου» στο Αιγαίο, εισβολή από τα χερσαία σύνορα του Έβρου, αποσταθεροποίηση της Θράκης, απόβαση σε νησιά και, μάλιστα, σε μεγάλα όπως η Λέρος.

Η εφαρμογή του σχεδίου των Τούρκων στρατηγών κρίνεται ως ιδιαίτερα φιλόδοξη από Έλληνες επιτελείς. «Το να κάνεις απόβαση σε ένα μεγάλο κατοικημένο νησί όπως η Λέρος είναι εξαιρετικά δύσκολη επιχείρηση ως προς την υποστήριξή της» επισημαίνουν αξιωματικοί. Τους προβληματίζει, όμως, η αναφορά ως πιθανού και μόνο σεναρίου στο σχέδιο «Suga». Πληροφορίες αναφέρουν, μάλιστα, πως από την ημέρα που αποκαλύφθηκε το σχέδιο «Βαριοπούλα», εξετάζονται και άλλες παράμετροι στον εξ ανατολών κίνδυνο, προστίθενται δεδομένα σε σχέδια αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής, και τροποποιούνται ασκήσεις των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Και αυτό γιατί, σύμφωνα με πηγές του Πενταγώνου, μπορεί οι εμπνευστές του να οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη με την κατηγορία της προετοιμασίας πραξικοπήματος και της απόπειρας ανατροπής της κυβέρνησης, το σχέδιο «Βαριοπούλα», ωστόσο, μπορεί να υιοθετηθεί ή να γίνει βάση ανάπτυξης νέων σχεδίων προώθησης των τουρκικών αξιώσεων σε βάρος της Ελλάδας. Εικάζεται πως μπορεί να εφαρμοσθεί και μεμονωμένα για την πρόκληση ή κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο. Μια τέτοια περίπτωση δεν αποκλείεται να είναι η υπόθεση του σμηναγού Κώστα Ηλιάκη. Στο σχέδιο «Βαριοπούλα» αναφερόταν η επιδίωξη κατάρριψης τουρκικού αεροσκάφους στο Αιγαίο από ελληνικά πυρά, με σκοπό της πρόκληση γενικευμένης κρίσης. «Ίσως το σχέδιο να μην εκτυλίχθηκε όπως εκείνοι ήθελαν ή η εσωτερική κατάσταση να μην επέτρεπε την πλήρη ανάπτυξή του, που επεδίωκε στην ανατροπή της κυβέρνησης Ερντογάν» ανέφεραν στρατιωτικοί σχετικά με τον τουρκικό «εμβολισμό» του μαχητικού του άτυχου σμηναγού.

Είναι, πάντως, γεγονός ότι ο Ταγίπ Ερντογάν στα πρώτα χρόνια της θητείας του δεν ήλεγχε τους στρατιωτικούς, και αυτό φαίνεται και από το τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στην Άγκυρα στις 2 Δεκεμβρίου του 2005, το οποίο αποκαλύφθηκε από το wikiLeaks, και σύμφωνα με αυτό, ο Τούρκος πρωθυπουργός φέρεται να ομολογεί στον υπουργό Εξωτερικών της Ολλανδίας Μπέρναρντ Μποτ: «Αδυνατεί να ελέγξει τους Τούρκους στρατηγούς και να σταματήσει τη δραστηριότητά τους στο Αιγαίο ή οποιαδήποτε άλλη επιθετική ενέργεια σε βάρος της Ελλάδας».

Σε άλλο διπλωματικό έγγραφο που ήρθε στην επιφάνεια, επίσης μέσω του wikiLeaks, οι Αμερικανοί φέρονται να χαρακτηρίζουν το σχέδιο «Βαριοπούλα» των Τούρκων στρατηγών φιλόδοξο. Κάνουν, πάντως, την ανάλυσή τους σε μια γενικότερη βάση, που συνδυάζει προβοκάτσια σε βάρος της Ελλάδας, βομβιστικές επιθέσεις σε τζαμιά της Κωνσταντινούπολης και σκηνοθετημένες αναταραχές, εντός της χώρας, από τους στρατηγούς με σκοπό να επέμβει ο στρατός για να... ελέγξει την κατάσταση και να αποκαταστήσει την ηρεμία. Παρόμοιο αποσταθεροποιητικό περιεχόμενο είχε και η εξτρεμιστική, εθνικιστική και παρακρατική οργάνωση «Εργκενεκόν», την οποία είχαν συστήσει κυρίως δικαστικοί και στρατιωτικοί και εξαρθρώθηκε το 2008.

Τι προέβλεπε το σχέδιο «Βαριοπούλα» και η ναυτική εκδοχή του «Suga»

Το τουρκικό σχέδιο των 5.000 σελίδων που συντάχθηκε το Φεβρουάριο του 2003 από ομάδα τουλάχιστον 162 αξιωματικών -εκ των οποίων οι 29 ανώτατοι και είχε την υπογραφή του τότε αρχηγού της Πολεμικής Αεροπορίας Ιμπραχίμ Φιρτίνα- προέβλεπε, σύμφωνα με την αποκάλυψη της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας «Ταράφ», τεχνητή ένταση με κατάρριψη τουρκικού μαχητικού στο Αιγαίο, προκειμένου να υπάρξει κλιμάκωση και τα τουρκικά πληρώματα να ανοίξουν πυρ κατά των ελληνικών αεροσκαφών. Ως συνέχεια της προβοκάτσιας στον αέρα, θα αυξανόταν η ελληνοτουρκική ένταση στη Θράκη και θα γινόταν επίθεση από τον Έβρο.

Η ναυτική εκδοχή του σχεδίου «Βαριοπούλα», που φέρει την κωδική ονομασία «Suga», σύμφωνα με την εφημερίδα «Γιενί Σαφάκ», προέβλεπε τουρκική απόβαση στις Οινούσσες, τους Φούρνους και τη Λέρο. Η εφημερίδα επικαλείται έγγραφα που βρέθηκαν στο επιτελείο του Στόλου στο Γκιολτζούκ, και κατόπιν διαταγής του τότε διοικητή ναύαρχου Οζντέν Ορνέκ θα γινόταν εκτεταμένη επιχείρηση με στόχο τα τρία ελληνικά νησιά. «Η εκτεταμένη επιχείρηση με στόχο, κυρίως, τη Λέρο, με τη συμμετοχή ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων, θα διασφάλιζε την αντίδραση της Ελλάδας και το ξέσπασμα της κρίσης».

(ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ)
( Σ.Λ.)
http://staratalogia.blogspot.com/2011/01/sos_30.html

Read more...

Έξοδοι πολέμου της Βαριοπούλας

Η αύξηση των παραβιάσεων του εναερίου χώρου κατά την περίοδο 2002-2003, φάνηκε ότι απειλούσε εφαρμογή του σχεδίου Βαριοπούλα, με στόχο την ένταση στις σχέσεις με την Αθήνα.
Τα έγγραφα που βγαίνουν από το αρχηγείο του στόλου στο Γκιόλτζουκ, αλλάζουν τα πράματα στην έρευνα για το σχέδιο Βαριοπούλα. Ένα από τα πιο σημαντικά έγγραφα είναι το δισέλιδο έγγραφο με τον τίτλο ΣΧΕΔΙΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ORAJ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ, και ΜΕΘΟΔΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΟΥΝΕ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΕΙ ΤΟΝ ΔΙΟΙΚΗΤΗ, με σήμανση EK-G LAHİKA-1, με διαβάθμιση ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟ, και με την υπογραφή του Γ.Γ. επιτελικού σμήναρχου Α. Μπερτάν Νογκαϊράλογλου. Στο έγγραφο αυτό είναι γραμμένα τα εξής :

Το ΓΕΑ θα εμποδιστεί να μάθει για τις προετοιμασίες που γίνονται στις στρατιωτικές σχολές, θα διακοπεί κάθε είδους ροή πληροφοριών προς τον διοικητή. Στην περίπτωση που μάθει κάτι για τις ετοιμασίες στις στρατιωτικές ακαδημίες, θα του ειπωθεί πως πρόκειται για ετοιμασίες για Παίγνιο Πολέμου, και αυτό το θέμα επειγόντως να μεταβιβαστεί με ιδιωτική κούριερ στις διοικήσεις των στρατιωτικών σχολών. Θα διαμορφωθεί πίεση στον διοικητή για αύξηση του αριθμού των πτήσεων στο Αιγαίο, ενώ σε κάθε ευκαιρία και σε κάθε επίπεδο θα του λέγεται πως αν χρειάζεται πρέπει να πάρει σκληρά μέτρα.

Κατά το έτος 2003 τα αεροπλάνα που πετάνε πάνω από το Αιγαίο – στην κατεύθυνση των επιθυμιών των μελών της Βαριοπούλας- εμφανίζουν μια απίστευτη αύξηση. Μάλιστα το 2003 λόγω των αυξανόμενων αερομαχιών η Ελλάδα μας κατήγγειλε στην Ε.Ε. Στην Χουριέτ της 16-5-2003, η κατάσταση περιγράφεται στο άρθρο της Νουρ Μπατούρ ως εξής :

¨Η Ελληνική κυβέρνηση πήγε το θέμα και στο ΝΑΤΟ και για πρώτη φορά στην Ε.Ε. Ο εκπρόσωπος του ελληνικού ΥΠΕΞ Πάνος Μπεγλίτης, δήλωσε πως ο υπουργός εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου παρέδωσε στον Επίτροπο Διεύρυνσης της Ε.Ε. Γκίντερ Φερχόιγκεν επιστολή σχετικά με τις δραστηριότητες της Τουρκίας στο Αιγαίο. Ο Μπεγλίτης τόνισε πως για πρώτη φορά η Αθήνα παρέδωσε έγγραφο στην Ε.Ε. σχετικά με το θέμα των παραβιάσεων και ανέφερε πως ¨Στο κείμενο υπάρχουν λεπτομέρειες σχετικά με την παραβίαση των κανόνων κυκλοφορίας στο FIR της Αθήνας, σχετικά με τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, ενώ δίνεται βαρύτητα και στους κινδύνους που θα μπορούσαν να δημιουργηθούνε από το περιστατικό στην άσκηση Τρίαινα¨. Ο Έλληνας υπουργός Άμυνας Γιάννος Παπαντωνίου, ισχυριζόμενος πως η Τουρκία συνεχίζει τις προκλήσεις της στο Αιγαίο αναρωτήθηκε ¨Αν αρμόζει στην εικόνα των πολιτισμένων κρατών, η εικόνα των τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο¨. Ο εκπρόσωπος Μπεγλίτης είπε πως τις επόμενες μέρες η Ελληνική Πρεσβεία στην Άγκυρα θα διαμαρτυρηθεί στο τουρκικό ΥΠΕΞ για τις δραστηριότητες της Τουρκίας στο Αιγαίο. Το Ελληνικό Υπουργείο Άμυνας ισχυρίστηκε πως τα τουρκικά μαχητικά αεροπλάνα παραβίασαν τον εναέριο χώρο το έτος 2000 440 φορές, το 2001 950 και το 2002 3200 φορές. Το υπουργείο υποστηρίζει πως τους τελευταίους πέντε μήνες ο αριθμός των παραβιάσεων έφτασε τις 1530.¨

Είναι αξιοσημείωτο ότι η κατακόρυφη αύξηση στις παραβιάσεις κατά τα έτη 2002 και 2003 έρχεται σε μια συγκυρία παράλληλης επιθυμίας των χουντικών της Βαριοπούλας.

Μια μέρα μετά από αυτήν την είδηση, στις 17-5-2003 δημοσιεύεται πάλι στην Χουριέτ μια άλλη είδηση σχετικά με την ένταση στο Αιγαίο. ¨Η Ελλάδα παρέδωσε νότα διαμαρτυρίας προς την Τουρκία, ισχυριζόμενη πως 25 τουρκικά μαχητικά στα πλαίσια της άσκησης Τρίαινα παραβίασαν 60 φορές τον ελληνικό εναέριο χώρο στην περιοχή μεταξύ Λήμνου και Μυτιλήνης. Η νότα διαμαρτυρίας της Αθήνας προς την Τουρκία, διαβιβάστηκε χτες από τον ακόλουθο της Ελλάδας στην Άγκυρα Χριστόδουλο Λάζαρη, στο Τμήμα Αεροπορίας του υπουργείου Εξωτερικών.¨

Πάλι δηλαδή η ένταση που εκδηλώνεται σε μια μέρα –στην κατεύθυνση των επιθυμιών των χουντικών της Βαριοπούλας- αντανακλάται στο Υπουργείο Εξωτερικών.

Πάλι στο 24-5-2003 φύλλο της Χουριέτ αναφέρεται πως ελληνικά αεροσκάφη ακόμα και κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής πτήσης παρενόχλησαν τα τουρκικά αεροπλάνα. Σε μια άλλη είδηση της ίδιας ημερομηνίας στη Χουριέτ υπάρχει ο τίτλος ¨Ιστοσελίδα μίσους¨. Σε αυτή την είδηση αναφέρεται πως σε συγκεκριμένη ελληνική ιστοσελίδα δημοσιεύονται εικόνες τραβηγμένες από ελληνοτουρκική αερομαχία, διαδίδοντας έτσι το μίσος ανάμεσα στις δύο κοινωνίες.

Στις 10 Ιουνίου 2003 ο ισχυρισμός για την παρενόχληση είναι πολύ πιο σοβαρός. Ας συνεχίσουμε πάλι από την Χουριέτ. ¨Η Ελλάδα η οποία έφτασε το θέμα των ισχυρισμών της για αερομαχίες στο Αιγαίο μέχρι την Ε.Ε., χθες ισχυρίστηκε πως δύο τουρκικά F-16 παρενόχλησαν ένα επιβατικό αεροπλάνο. Η Αθήνα ισχυρίζεται πως αεροπλάνο της Ολυμπιακής που εκτελεί το δρομολόγιο Αθήνας-Κωνσταντινούπολης παρενοχλήθηκε εντός του Ελληνικού εναερίου χώρου και στοχοποιώντας απευθείας τον τουρκικό στρατό είπε πως ¨Αυτό το περιστατικό προβάλει την αναγκαιότητα να αλλάξει ο ρόλος που παίζει ο στρατός στην Τουρκία¨.

Προφανώς η Ελλάδα ήξερε για την Βαριοπούλα εντός του τουρκικού στρατού και για αυτό καταδεικνύει απευθείας τον στρατό. Ενώπιον αυτής της κατάστασης το ερώτημα που έρχεται στο μυαλό είναι : Η παρενόχληση του επιβατικού αεροσκάφους είχε σχέση με τη Βαριοπούλα ; Η Χουριέτ είχε βρει περίεργη την γλώσσα του κυβερνητικού εκπροσώπου της Ελλάδας : ¨Ήταν περίεργο ότι ο εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης στην ανακοίνωση του, διαχωρίζει την κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από τον τουρκικό στρατό και διαμαρτύρεται μόνο για τον τουρκικό στρατό.¨

Στις 8 Οκτωβρίου 2003 πάλι στην εφημερίδα Χουριέτ είδηση σχετικά με ισχυρισμούς για εναέριες παραβιάσεις : ¨Η εφημερίδα Ελευθεροτυπία που εκδίδεται στη Αθήνα σε είδηση με τίτλο ¨58 παραβιάσεις από τουρκικά μαχητικά αεροπλάνα¨, ισχυρίζεται πως 26 τουρκικά μαχητικά τύπου F-16 παραβίασαν τον ελληνικό εναέριο χώρο 58 φορές, και 26 φορές τους κανόνες εναέριας κυκλοφορίας. ¨

Δεν είναι δυνατόν να απαντήσουμε ξεκάθαρα αν πίσω από όλες αυτές τις ειδήσεις για ¨Παρενόχληση στο Αιγαίο¨ υπήρχαν τα σχέδια έντασης της χούντας της Βαριοπούλας. Έχοντας όμως τώρα ένα έγγραφο της Βαριοπούλας που ζητά την αύξηση των πτήσεων και της έντασης στο Αιγαίο, παρατηρούμε μια ενδιαφέρουσα ¨σύμπτωση¨…

http://tourkikanea.gr/2011/01/23/balyoz-2/

Read more...

Πρώτη πτήση τουρκικού Μη Επανδρωμένου Ελικοπτέρου

Η τουρκική αεροπορική βιομηχανία ΤΑΙ αποκάλυψε στα μέσα Ιανουαρίου την ανάπτυξη στροφιοφόρου UAV (Rotary UAV) με το όνομα Sivrisinek (“Κουνούπι”) για λογαριασμό του Τουρκικού Στρατού. Το τουρκικό RUAV που έχει πραγματοποιήσει ήδη τη πρώτη του πτήση, έχει μέγιστο βάρος απογείωσης 300 κιλών και φέρει αισθητήρα FLIR/TV κατασκευής ASELSAN ενώ στις φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν είναι εξοπλισμένο με εκτοξευτή κατευθυνομένων ρουκετών Cirit των 70mm, στο κάτω μέρος της ατράκτου. Σύμφωνα με την ανακοίνωση, το Sivrisinek έχει αυτονομία 1,5 ωρών σε απόσταση 8-10 χιλιομέτρων από τον σταθμό βάσης. Σημειώνεται πως πρόσφατα είχε πραγματοποιήσει τη πρώτη του πτήση και το ελληνικής κατασκευής RUAV.

fox2e-mag

Read more...

Ξανά σε τουρκικά χέρια το Ορφανοτροφείο Πριγκήπου;

Το πρωτοσέλιδο της AKŞAM είναι αφιερωμένο στην αίτηση που έγινε στο Δήμο Πριγκήπου και στην επαρχία Νήσων για αλλαγή χρήσης του πολεοδομικού σχεδίου, όπου βρίσκεται το ορφανοτροφείο, ώστε από περιοχή που έχει χαρακτηρισθεί “ειδικής χρήσης” να μετατραπεί σε “τουριστική περιοχή”. Κατά την εφημερίδα, σκοπός να μετατραπεί το κτίριο σε ξενοδοχείο πέντε αστέρων με το όνομα Prinkipo Palas. Αληθεύει;

Αν ναι, φαίνεται ότι μετά από 102 χρόνια θα γίνει πράξη το όνειρο του Γάλλου αρχιτέκτονα Vallaury που έκτισε το κτίριο το 1899, για να γίνει ξενοδοχείο και λόγω άρνησης των Οθωμανικών αρχών αγοράστηκε από την αρχόντισα Ελένη Ζαρίφη και το 1902 μεταφέρθηκε από το Βαλουκλή το ορφανοτροφείο, το οποίο λειτούργησε μέχρι το 1960.

Έτσι μια διαμάχη 50 ετών γαι τον τίτλο του Ορφανοτροφείου Πριγκήπου, αρχικά μεταξύ ελληνικής κοινότητας και τουρκικού κράτους και στη συνέχεια μεταξύ Πατριαρχείου και τουρκικού κράτους καταλήγει σε τουριστική εκμετάλλευση στο βωμό του κέρδους. Ελπίζουμε ότι η αλήθεια είναι διαφορετική και ότι η εφημερίδα με το πρωτοσέλιδο εξυπηρετεί άλλους σκοπούς.

strategyreport

Read more...

Το θέατρο του Ερντογάν και οι «Κομπάρσοι» των Αθηνών

του Νίκου Χειλαδάκη

- Πολλοί στρατηγικοί αναλυτές στην Αθήνα, δημοσιογράφοι, ερευνητές και πολιτικοί, υποστηρίζουν ότι θα πρέπει η χώρα μας να υποστηρίζει συνεχώς τον Ερντογάν γιατί είναι καλύτερος από τους στρατηγούς και πιο φιλικός. Οι απόψεις αυτές δείχνουν μια τραγική άγνοια της τουρκικής πραγματικότητας όπου όλη η διαφαινόμενη διαμάχη Ερντογάν – Στρατηγών γίνετε καθαρά για την νομή της εξουσίας και τίποτα παραπάνω. Όλο αυτό το σκηνικό της εσωτερικής διαμάχης είναι στην ουσία ένα έντεχνο τουρκικό θέατρο του Ταΐπ Ερντογάν που παίζεται με βαθύτερους σκοπούς την περαιτέρω ανάπτυξη του τουρκικού ισλαμικού επεκτατισμού με όλες τις συνέπειες που μπορεί να έχει αυτή η εξέλιξη για την ίδια την ύπαρξη του Ελληνισμού.

Ενδεικτικό αυτής της άποψης είναι ότι οι τουρκικές προκλήσεις όχι μόνο δεν έχουν μειωθεί αλλά έχουν αναβαθμιστεί και ποσοτικά και κυρίως ποιοτικά. Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η μεγάλη άγνοια των ιθυνόντων στην Αθήνα για το ποιος είναι στα αλήθεια ο Ερντογάν και τι εκπροσωπεί πραγματικά σε σημείο που μπορεί να υποθέσει κανείς πως η άγνοια αυτή είναι κατευθυνόμενη και εξυπηρετεί προφανείς στόχους και σκοπούς. Με λίγα λόγια, όπως θα δούμε και παρακάτω, ο Ερντογάν και «οι μετ’ αυτού» εκπροσωπούν την σύνθεση του ισλαμισμού με τον τουρκικό εθνικισμό ένα πραγματικά εκρηκτικό μείγμα που οδηγεί στον νεοοθωμανισμό του Νταβούτογλου. Αυτή η σύνθεση πρεσβεύει μια Τουρκία υπερδύναμη και την δορυφοροποίηση, (σε πρώτη φάση), όλων των κρατών που βρίσκονται στο περίγυρο της. Από τον στείρο και συχνά εσωστρεφή κεμαλικό εθνικισμό, η Τουρκία με τον Ερντογάν πέρασε στον επιθετικό ισλαμικό εθνικισμό με κυρίαρχο στοιχείο μια επεκτατικότητα που δεν έχει προηγούμενο στην σύγχρονη τουρκική ιστορία. Αυτό το στοιχείο ίσως ξενίσει πολλούς στην Ελλάδα αλλά στην Τουρκία είναι η πραγματικότητα και όπως διαμορφώνετε δείχνει πως η πλήρη επικράτηση του “σουλτάνου” Ερντογάν, υλοποιεί το παλιό όνειρο του Τουργκούτ Οζάλ για κατάκτηση της Ελλάδας χωρίς πόλεμο. (Δόγμα Οζάλ: «Για να τελειώνουμε με την Ελλάδα αρκεί να στείλουμε μερικά εκατομμύρια ανθρώπους από εδώ»). Η ελληνική αφελέστατη στάση σε όλα αυτά γίνετε ακόμα μεγαλύτερη καθώς διάφορες ελληνικές μη κυβερνητικές οργανώσεις στο όνομα των δημοκρατικών αξιών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, (δηλαδή της πολιτικής τους βλακείας), έχουν γίνει άθελα τους οι καλύτεροι συνεργάτες της μεγαλύτερης μαφίας του κόσμου, της τουρκικής μαφίας λαθρομεταναστών. Η μαφία αυτή συνεργάζεται εδώ και δεκαετίες με το ίδιο το τουρκικό κράτος αποφέροντας τεράστια ποσά στα ταμεία της τουρκικής στρατοκρατικής μηχανής είτε η Τουρκία κυβερνάται από τους κεμαλικούς είτε από τους ισλαμιστές.

Η επικράτηση των ισλαμιστών στα πολιτικά πράγματα της Τουρκίας στις αρχές της πρώτης δεκαετίας του εικοστού αιώνα σήμανε την μεγάλη στροφή προς τις ισλαμικές νεοοθωμανικές θέσεις και τάσεις που ενίσχυαν και στήριξαν ένα άκρατο ισλαμισμό. Ο ισλαμισμός αυτός είναι η κυρίαρχη ιδεολογία της μεγαλύτερης εθνικιστικής ισλαμικής τουρκικής οργάνωσης, της Milli Görüş, για τη οποία δυστυχώς ελάχιστα είναι γνωστά στην Ελλάδα. Ο ισλαμισμός αυτός, (συνεπικορούμενος από τα ισλαμικά τάγματα τα οποία ουσιαστικά ανέβασαν τον Ερντογάν στην εξουσία), στην αρχή εκδηλώθηκε με μετρημένα βήματα εξ αιτίας κυρίως της αντίδρασης που ήταν δυνατό να συναντούσε τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Γρήγορα όμως αφού άρχισε να δείχνει το πραγματικό του προσωπείο, αυτό ενός άκρατου ισλαμικού ιμπεριαλισμού, άρχισε να εκδηλώνετε με πολλούς τρόπους. Η επικράτηση αυτή θεωρήθηκε πως ήταν ο τελικός θρίαμβος και η οριστική ιστορική δικαίωση του ρόλου που έπαιξε η Milli Görüş. Ο ανασχηματισμός της ισλαμικής κυβέρνησης που έγινε τον Μάιο του 2009, επιβεβαίωσε με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο αυτή την μεγάλη και οριστική στροφή της πολιτικής εξουσίας της Τουρκίας προς τους σκοπούς και τα ιδεολογικά πρότυπα της Milli Görüş, δηλαδή του νεοοθωμανισμού και του ισλαμικού εθνικισμού. Σημαντικά πρόσωπα αυτής της οργάνωσης ελέγχουν πλέον με απόλυτο τρόπο την τουρκική κυβέρνηση και καθοδηγούσαν τις αποφάσεις του Erdoğan. Η Milli Görüş, κατέστη από το 2009 και μετά ο καθοριστικός παράγοντας της διαμόρφωσης της πολιτικής της Τουρκίας, αλλά και ο κυριότερος παράγοντας του καθορισμού της ιδεολογικής της τοποθέτησης. Η τοποθέτηση αυτή χαρακτηρίζετε από την μια στην περιφρόνηση όλων των χριστιανικών πολιτιστικών πρότυπων και από την άλλη στην προσπάθεια σταδιακής επιβολής των δικών της ακραίων ισλαμικών προτύπων πρώτα στην Ελλάδα και στη συνέχεια σε όλη την Ευρώπη, (με την αποφασιστική συνδρομή σαν σύγχρονο «Δούρειο Ίππο» των Τούρκων της Γερμανίας, Ολλανδίας, Αυστρίας, Γαλλίας κ .α) .
Η ανάδειξη στην τουρκική κυβέρνηση δυο σημαντικών πολιτικών προσώπων που ήταν βασικά μέλη της Milli Görüş, δηλαδή του πρώην προέδρου της τουρκικής βουλής, Bülent Arinç, που αναλάμβανε τον βασικό ρόλο του αντιπροέδρου της τουρκικής κυβέρνησης και του νεοοθωμανιστή ισλαμιστή, Ahmet Davutoğlu, που αναλάμβανε το καίριο υπουργείο Εξωτερικών, θεωρήθηκε σαν η μεγάλη και ιστορική νίκη της οργάνωσης στα πολιτικά πράγματα της Τουρκίας. Αυτό το σημαντικό γεγονός για όσους γνωρίζουν την πολιτική δομή της Τουρκίας, σηματοδότησε την πλήρη επικράτηση και πολιτικά της Milli Görüs, δηλαδή της πολιτικής εκείνης που προσβλέπει στην ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με ένα νεωτεριστικό συνδυασμό όπου θα συμπλέουν ο ισλαμισμός με τον τουρκικό εθνικισμό. Η Τουρκία, σύμφωνα με τις επιδιώξεις της Milli Görüş, θα έχει ηγεμονικό ρόλο στον ευρύτερο κόσμο του Ισλάμ και κυρίως στους Τούρκους και στους μουσουλμάνους της Ευρώπης προς την κατεύθυνση της σταδιακής αλλά σταθερής ισλαμοποίησης όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Bülent Arınç, ο οποίος θεωρείτε σαν ο κύριος εκπρόσωπος της Milli Görüş, από τους παλιούς αρχηγούς του τουρκικού ισλαμικού κινήματος και από τους πιο παλαιούς συντρόφους του Ερντογάν, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην οριστική εθνικόισλαμική στροφή . Η επικράτηση του σε σημαντικό πόστο στην τουρκική κυβέρνηση, δηλαδή στην θέση του αντιπροέδρου, επηρεάζει έκτοτε καθοριστικά τις πολιτικές εξελίξεις ενώ έδωσε νέα ώθηση στους νεοοθωμανικούς προσανατολισμούς της τουρκικής κυβέρνησης. Άμεσα προσκείμενος στις πανισλαμικές ιδεολογικές του θέσεις θεωρείται και ο υπουργός Εξωτερικών, Ahmet Davutoğlu. Εκτός από αυτούς του δυο και άλλοι νέοι υπουργοί της τουρκικής κυβέρνησης όπως οι Ömer Dinçer, Sadulah Ergin και Nihat Ergün, ασπάζονταν τις ίδιες απόψεις και τις θέσεις της Milli Görüş στην επικράτηση ενός ισλαμικό- εθνικιστικού νεοοθωμανικού μοντέλου. Από αυτούς ο υπουργός Εξωτερικών Ahmet Davutoğlu έχει ήδη κάνει έντονη την παρουσία του στην εξωτερική πολίτικη από την περίοδο που ήταν επί χρόνια ο κύριος καθοδηγητής του Ερντογάν σε όλες τις διεθνείς του επαφές. Ο Davutoğlu κατάγονταν από την περιοχή του Ικόνιου, (Konya), ένα από τα μεγαλύτερα και ισχυρότερα ισλαμικά προπύργια της Τουρκίας και έχει σπουδάσει πολιτικές επιστήμες και δημόσιες σχέσεις ενώ η διπλωματική του καριέρα άρχισε από το 2003, επί πρωθυπουργίας τότε του Abdullah Gül. Στην Τουρκία αλλά και σε διεθνές επίπεδο έγινε πολύ γνωστός από το βιβλίο του, «Το στρατηγικό βάθος και η διεθνής θέση της Τουρκίας». Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται με λεπτομερή τρόπο το νεοισλαμικό νεοοθωμανικό μοντέλο της Τουρκίας σαν η ανερχόμενη υπερδύναμη και σαν καθοριστικός παράγοντας όλων των διεθνών εξελίξεων με ηγεμονικό ρόλο στον ισλαμικό κόσμο. Ήταν αυτός που επηρέασε άμεσα τον Erdoğan στην ιστορική του στροφή προς τον ισλαμικό κόσμο με κυρίαρχο στόχο την τουρκική ηγεμονία στα πρώην εδάφη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ήδη είχε γίνει γνωστός στον αραβικό κόσμο για τις πρωτοβουλίες του σχετικά με το μεσανατολικό πρόβλημα ανεβάζοντας τις μετοχές της Τουρκίας στην Μέση Ανατολή, ενώ είχε παίξει ενεργό ρόλο στην διατύπωση των τουρκικών θέσεων για το Ιράκ και τις εξελίξεις στον Καύκασο. Ο Ahmet Davutoğlu, που θεωρήθηκε ο αρχιτέκτονας του νέου τουρκικού διπλωματικού σχεδιασμού, ο «Τούρκος Κίσινγκερ», όπως τον έχουν χαρακτηρίσει πολλές ευρωπαϊκές εφημερίδες όπως η γαλλική Le Monde, πρεσβεύει ότι η Τουρκία με την ισλαμοποημένη πολιτική της μετατρέπεται σε «φάρο όλης της περιοχής». Αυτός ο «φάρος» διεκδικεί με μεγάλες αξιώσεις την πρωτοκαθεδρία στον ισλαμικό κόσμο και την ηγεμονία όλων των μουσουλμανικών χωρών. Η σταδιακή μείωση από τις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα της επιρροής της Σαουδικής Αραβίας και της Αιγύπτου στον ισλαμικό κόσμο συνέβαλε αποφασιστικά στην ανάδυση της Τουρκίας σε ηγεμονική δύναμη του Ισλάμ, αλλά και σαν ηγεμονική δύναμη στους μουσουλμάνους της Ευρώπης όπου προβλήθηκε σαν ο μεγάλος προστάτης τους, ένα σχέδιο που ανταποκρίνονται απόλυτα στις επιδιώξεις της Milli Görüş.
Η βασική ιδεολογική θέση της Milli Görüş στην γραμμή της οποίας βαδίζει και ο Davutoğlu είναι η σύνθεση του ισλαμισμού με τον τουρκικό εθνικισμό ένα όραμα που καθοδήγησε σε μεγάλο η σε μικρότερο βαθμό πολλούς Τούρκους πολιτικούς στο παρελθόν. Οι πολιτικοί αυτοί προσπάθησαν να εκφράσουν πολιτικά αυτό που είναι γνωστό σαν Πολιτικό Ισλάμ. Ενδεικτικά αναφέρονται οι Adnan Mederes, Suleiman Demirel, Necmettin Erbakan, ( ο πρώτος ισλαμιστής πρωθυπουργός και ο ιδρυτής της Miilli Göruş), Tançu Çiller, Turgut Özal, Devlet Bahçeli. Εκείνος όμως που θα ενσάρκωνε πολιτικά το ισλαμικό όραμα ήταν ο Tayyip Erdoğan, ο οποίος στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2002 θριάμβευσε παίρνοντας την απόλυτη πλειοψηφία για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της Τουρκίας. Τις ιδεολογικές θέσεις του ο Erdoğan, οι οποίες εκφράστηκαν μετά την πολιτική του επικράτηση, τις διδάχτηκε από τον παλαίμαχο ισλαμιστή πολιτικό, Necmettin Erbakan, ιδρυτή της Milli Görüş, το πολιτικό στίγμα του οποίου είχε γίνει γνωστό από την δεκαετία του πενήντα και του εξήντα σαν μια άμετρη περιφρόνηση του σε κάθε τι το χριστιανικό.
Σύμφωνα με ένα πολύ αποκαλυπτικό βιβλίο του Ολλανδού συγγραφέα, John Arhur EMERSON VERMAAT, με τον χαρακτηριστικό τίτλο : «Al-Qaeda’s deadly planning and Crime, Migration and culture» ο νέος «σουλτάνος» της Τουρκίας, Tayyip Erdoğan, έχει σαν σκοπό, βάσει ενός οργανωμένου σχεδίου, να αυξήσει και να επεκτείνει την διεθνή επιρροή της Τουρκίας μέσω των Τούρκων που ζούνε στο εξωτερικό, με όλες τις συνέπειες αυτής της εξέλιξης κυρίως στις ευρωπαϊκές χώρες όπου υπάρχει και διαβιεί ένα σημαντικό τουρκικό στοιχείο. Όπως ανέφερε ο Ολλανδός συγγραφέας, ο Erdoğan σε μια πολύ ενδεικτική και ενδιαφέρουσα ομιλία του στη Κωνσταντινούπολη σε ένα ακροατήριο από 15.000 Τούρκους του εξωτερικού, (μεταξύ των οποίων και από την ελληνική Δυτική Θράκη), τόνισε πως, «η αφομοίωση είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας». Ο Tayyip Erdoğan εννοούσε ότι οι Τούρκοι του εξωτερικού όπως και της Ελλάδας δεν πρέπει να αφομοιωθούν με κανένα τρόπο αλλά να κρατήσουν την δική τους εθνική ταυτότητα. Η ευφυΐα του Τούρκου πολιτικού ήταν ότι πάντα επικαλούνταν τα δημοκρατικά δικαιώματα για να αποκρούσει κάθε σκέψη της αφομοίωσης του τουρκικού στοιχειού στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Η ομιλία του αυτή ήταν και μια προειδοποίηση προς τις πολιτικές ηγεσίες των ευρωπαϊκών χωρών που πρεσβεύουν την ενσωμάτωση του τουρκικού στοιχείου στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, αγνοώντας όμως την τουρκική πραγματικότητα όπως αυτή εκφράστηκε από τον ίδιο τον Ισλαμιστή Τούρκο πρωθυπουργό.
Είναι σημαντικό να τονίσουμε για όσους σκόπιμα το παραβλέπουν ότι ο Erdoğan στην πραγματικότητα συνέχισε το έργο του Erbakan και έδωσε σε νέα ώθηση στις δραστηριότητες της Milli Görüs. Τέσσερα χρόνια μετά την καθαίρεση από την πρωθυπουργία του Erbakan από ένα αναίμακτο στρατιωτικό πραξικόπημα, το καλοκαίρι του 1997, εμφανίστηκε ένα νέο κόμμα διάδοχος με την ονομασία, «Adalet Kalkinma Partisi», (AKP), δηλαδή, «Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης». Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για όσους παρακολουθούν από κοντά τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία ότι υπάρχουν στενοί δεσμοί μεταξύ του ΑΚΡ, δηλαδή του κόμματος του Erdoğan και της ισλαμιστικής οργάνωσης Milli Görüs. Επίσημα ο Ερντογάν υποτίθεται ότι εκπροσωπεί τον μετριοπαθή ισλαμισμό ενώ το κόμμα του παρουσιάζετε ότι ενστερνίζεται τις ευρωπαϊκές αξίες υποστηρίζοντας ότι η Τουρκία θέλει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση το συντομότερο δυνατόν, (άλλωστε αυτό θα τους έδινε ένα ισχυρό όπλο με την ελεύθερη πλέον διακίνηση για την περεταίρω εξάπλωση του τουρκικού και ισλαμικού στοιχείου σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες). Στην πραγματικότητα όμως όλα αυτά είναι προσχήματα για την πραγματικές του νεοοθωμανικές πολιτικές επιδιώξεις. Άλλωστε αυτές οι επιδιώξεις αποκαλυφτήκαν πολύ νωρίς, ήδη από το 1998 όταν ο ίδιος ως δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, σε δημόσια ομιλία του έκανε τις εξής χαρακτηριστικές δηλώσεις : «Τα τζαμιά είναι στρατώνες μας, οι τρούλοι τα κράνη μας, οι μιναρέδες οι ξιφολόγχες μας και οι πιστοί οι στρατιώτες μας». Με την δήλωση αυτή ο Erdoğan διατύπωσε και το πραγματικό πολιτικό και ιδεολογικό του υπόβαθρο.

Read more...

Η ώρα της αλήθειας για τα Ελληνοτουρκικά

Νέο σκηνικό διαμορφώνει στα ελληνοτουρκικά η πιεστική επιβολή στην ατζέντα, με τη σύμφωνη γνώμη όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, του μείζονος ζητήματος της άσκησης εκ μέρους της χώρας μας των κυριαρχικών δικαιωμάτων που της αναγνωρίζει το Δίκαιο της Θάλασσας και το εθιμικό πλέον διεθνές δίκαιο.

Η Αθήνα δεν μπορεί να αποδέχεται πλέον την παρελκυστική τακτική της τουρκικής πλευράς στις διερευνητικές επαφές, καθώς η διαδικασία αυτή δεν μπορεί να εκτείνεται στο διηνεκές και να μην έχει καταληκτικό σταθμό – χρονικό και ουσιαστικό. Είτε με τη συμφωνημένη λύση είτε με την παραπομπή της διαφοράς στη Χάγη για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας με τρόπο που να κλείνει οριστικά τον δρόμο για νέες αμφισβητήσεις και διεκδικήσεις.

Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και πρόσφατα δήλωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, θεωρεί ως κομβικό σημείο τις εκλογές του Ιουνίου στην Τουρκία. Ο τρόπος με τον οποίο επιμένουν σε αυτό το χρονοδιάγραμμα τόσο ο κ. Παπανδρέου όσο και ο κ. Δρούτσας δημιουργεί την εντύπωση ότι ο ίδιος ο κ. Ερντογάν έχει δεσμευθεί ότι θα κινηθεί αμέσως μετά, εφόσον επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις για ευρεία νίκη του κόμματός του, που θα σταθεροποιήσει την κυριαρχία του στο πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας.
Εάν όμως μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα δεν υπάρξει πρόοδος, η Αθήνα θα πρέπει να έχει επεξεργασθεί και να θέσει σε εφαρμογή εναλλακτικό σχέδιο, καθώς η ατέρμονη διαδικασία των διερευνητικών θα εξυπηρετεί απλώς και μόνο τα τουρκικά συμφέροντα, εμποδίζοντας τη χώρα μας να ασκήσει κρίσιμα κυριαρχικά δικαιώματα, όπως η επέκταση των χωρικών υδάτων της σε περιοχές που δεν απαιτείται οριοθέτησή τους με την Τουρκία και η κήρυξη και οριοθέτηση της ΑΟΖ.

Οι διερευνητικές όμως για να καταλήξουν στην παραπομπή στη Χάγη απαιτούν τη σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας. Και όχι μόνον αυτό. Το Συνυποσχετικό πρέπει να πληροί τουλάχιστον δυο προϋποθέσεις: ότι υπάρχει σταθερό και αναγνωρισμένο εδαφικό καθεστώς μεταξύ των δυο χωρών και ότι υπάρχει ένα μίνιμουμ συμφωνίας για την επίλυση της διαφοράς με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας. Χωρίς αυτές τις ελάχιστες προϋποθέσεις η συνυπογραφή του Συνυποσχετικού θα συνιστά μείζων διαπραγματευτική υποχώρηση.

Η διαδικασία των διερευνητικών επαφών έχει εισέλθει σε μια ιδιαίτερα προβληματική φάση, ενόσω συνεχίζεται υπό το βάρος του casus belli και με τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών» να επικρέμαται πάνω από την ελληνική πλευρά.

Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλονται ώστε να μη γίνει δημοσίως γνωστή η διαβούλευση (με την Aγκυρα για την τμηματική επέκταση των χωρικών υδάτων μας), είναι σαφές ότι το οποιοδήποτε τελικό αποτέλεσμα θα αποκαλύπτει πλήρως το τι έχει διαμειφθεί στις διερευνητικές. Πολύ περισσότερο όταν μάλιστα, σύμφωνα με τον σημερινό προγραμματισμό, θα προηγηθεί η «μονομερής» ανακοίνωση (ενώ πρακτικά θα πρόκειται για αποτέλεσμα συμφωνίας με την Τουρκία) του νέου εύρους των ελληνικών χωρικών υδάτων, που θα πρέπει να περιλαμβάνει φυσικά και ελληνικές βραχονησίδες όπως π.χ. τα Iμια.

Πόκερ
Σε αυτό το διπλωματικό «πόκερ» η Τουρκία έχει ρίξει όλα τα χαρτιά της, έχοντας έτσι τη δυνατότητα να διεκδικήσει και να εξασφαλίσει ανταλλάγματα.

Iσως έχει φθάσει η ώρα της αλήθειας για τη διαδικασία της ελληνοτουρκικής προσέγγισης, που ξεκίνησε το 1999 και οδήγησε στην πιο σημαντική προσπάθεια επίλυσης των ελληνοτουρκικών διενέξεων στο Αιγαίο, με τις διερευνητικές επαφές. Τη στιγμή αυτή όμως η Αθήνα οφείλει να βάλει και τα δικά της «πιστόλια» στο τραπέζι των συνομιλιών. Και να προειδοποιήσει την Τουρκία ότι η εξάντληση των διερευνητικών επαφών υποχρεώνει την Ελλάδα να κινηθεί μονομερώς στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου για να ακήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα που της αναγνωρίζει το ίδιο το Δίκαιο της Θάλασσας. Και ίσως τότε στην Aγκυρα αρχίσουν να συνειδητοποιούν ότι διαπραγμάτευση δεν σημαίνει απλή και ανέξοδη επιβολή των διεκδικήσεών τους.

Read more...