Η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, Ο Ερντογάν και ο … Λούλα!

Σύμφωνα με τον βραζιλιάνικο και τουρκικό τύπο, «Ο Ερντογάν και ο Λούλα δοκιμάζουν συμμαχία», τα ΜΜΕ των δυο χωρών, αναφέρον- ται όλο και περισσότερο κοινά στοιχεία που υπάρχουν μεταξύ Τουρκίας και Βραζιλίας (και οι δύο μέλη της G-20, μη μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ενώ σημειώνεται ότι η Βραζιλία θα φιλοξενήσει την τρίτη Σύνοδο της Συμμαχίας των Πολιτισμών, μια από κοινού πρωτοβουλία της Τουρκίας και Ισπανίας για την προώθηση του διαλόγου και της θρησκευτικής και διαπολιτισμικής ανεκτικότητας). Επισημαίνεται, μάλιστα, πως ο Ismail Bitirim, του τουρκικού Οργανισμού Προβολής και Επενδύσεων, σε πρόσφατο ταξίδι του στη Βραζιλία, «χαριτολογώντας» δήλωσε πως «κάποια μέρα, στην ομάδα BRIC (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα) θα προστεθεί και η συμμετοχή μας και θα ονομάζεται TBRIC!», ενώ ο Υπουργός Εξωτερικών της Βραζιλίας Σέλσο Αμορίμ επιβεβαιώνει την προσέγγιση των δύο κρατών. Σημειώνεται ότι οι διμερείς ανταλλαγές, κατά τα τελευταία πέντε χρόνια έχουν τριπλασιαστεί και έφθασαν στα 1,3 δις ευρώ ετησίως, ενώ τονίζεται πως η Τουρκία και η Mercosul διαπραγματεύονται σύμφωνο ελεύθερου εμπορίου που θα καταργεί τους φόρους εισαγωγής. Παράλληλα, γίνεται αναφορά στην από κοινού πρόταση του Βραζιλιάνου Προέδρου Λούλα ντα Σίλβα και του Τούρκου πρωθυπουργού Ερντογάν προς τον Αμερικανό Πρόεδρο Ομπάμα για τριμερή Σύνοδο γύρω από το θέμα των πυρηνικών του Ιράν.

Στην διαμορφωμένη αυτή κατάσταση επιθυμεί η πολιτική ηγεσία της χώρας να προχωρήσει σε μιά προσπάθεια διεμβολισμού της, με το ταξίδι του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου στην Βραζιλία, στα μέσα Μαίου προκειμένου να έχει συνομιλίες με τον βραζιλιάνο Πρόεδρο κ. Σίλβα. Πρόκειται για μια ακόμη από τις πολυέξοδες πρωτοβουλίες του Έλληνα πρωθυπουργού, που εν μέσω κρίσης επιχειρεί ταξιδεύοντα “πέρα από βουνά και θάλασσες” να ισχυροποιήσει τη θέση του στο διεθνές περιβάλλον, σαν να επρόκειτο να είναι συντόμως υποψήφιος για κάποιο διεθνές πόστο, για το οποίο απαιτείται μεγάλος κύκλος διεθνών γνωριμιών και δράσεων.

Την ίδια ώρα, που εγχειρήματα σαν αυτό ή το άλλο, της παρέμβασής μας στην Μέση Ανατολή, ξεφουσκώνουν μέσα στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης που μας έχει καταστήσει αναξιόπιστους και “φαιδρούς” παίκτες της διεθνούς σκηνής, η ουσιαστική εξωτερική πολιτική της χώρας καταρρέει μέρα με τη μέρα, μην μπορόντας πλέον να ανταποκριθεί στις μικρές καθημερινές προκλήσεις που δέχεται είτε από την Τουρκική αεροπορία, είτε από τις δηλώσεις του Γκρούεφσκι.

Μήπως όμως κάποιος/οι πρέπει να επισημάνουν στον κ. Παπανδρέου ότι πολιτική με ψίχουλα δεν γίνεται. Γιατί ο κ. Ερντογάν (έχοντας ή μη πρόβλημα) αρνήθηκε τη συμβολή του ΔΝΤ στην χώρα του προ ολίγων μηνών και επεχείρησε να κινηθεί μόνος του. Έτσι, μπορέι ν ασκεί πολιτική. Εξάλλου είναι μάλλον “εύθυμο γεγονός” να πηγαίνουμε σαν χώρα, όπου κινείται πριν από εμάς η Τουρκία, σαν κάποιας μορφής… ουρά της. Πέραν αυτών όμως, η Τουρκία έχει πλέον ένα μακρόπνοο στρατηγικό σχεδιασμό, που τον ακολουθεί σοβαρά, συστηματικά και χωρίς – υποκλίσεις, ευχαριστώ και παρακαλώ- . Εμείς από την πλευρά μας τι έχουμε; Άρα μήπως ήρθε η ώρα να προσεγγίσετε σοβαρά και χωρίς εξάρσεις και δήθεν μεαλοσύνες, την σκληρή πραγμαικότητα και να ασκήσετε εξωτερική πολιτική, στη βάση της πραγματικότητας, χωρίς παραχωρήσεις και ανοίγματα;