Το ύποπτο παιχνίδι της Τουρκίας

Μια σημαντική παράμετρος στο παρασκήνιο της Συνόδου των G20 ήταν και το παιχνίδι που παίχτηκε μεταξύ Τουρκίας και Αρμενίας υπό την επίβλεψη των ΗΠΑ. Το ζήτημα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων αναστατώνει την εκάστοτε Τουρκική ηγεσία σε μέγιστο βαθμό και αποτελεί μόνιμο αγκάθι στις διεθνείς της σχέσεις.
Σε περίπτωση μάλιστα που το Αμερικανικό Κογκρέσο προχωρούσε στην εν λόγω αναγνώριση, η Τουρκία θα απομακρυνόταν από τις ΗΠΑ. Την περασμένη όμως εβδομάδα οι Τούρκοι ξεκίνησαν διπλωματικές συνομιλίες με την Αρμενία με απώτερο μάλιστα σκοπό την αμοιβαία μεταξύ τους διπλωματική αναγνώριση. Κάτι τέτοιο θα ηρεμήσει κάπως τις από καιρό τεταμένες μεταξύ τους σχέσεις.

Το άνοιγμα αυτό όμως έχει και γενικότερες συνέπειες στην ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου. Ο πρόσφατος πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας συνετέλεσε στην πλήρη αστάθεια της περιοχής. Τα Ρωσικά στρατεύματα παραμένουν στην περιοχή και στην ουσία η Γεωργία παραμένει περικυκλωμένη. Υπάρχει μάλιστα και το ενδεχόμενο κατασκευής εναλλακτικού αγωγού φυσικού αερίου από το Αιζερμπαιτζάν προς την Ευρώπη.
Το κλειδί σε όλα τα παραπάνω είναι η Τουρκία. Αν η Άγκυρα συνεργαστεί με τους Ρώσους τότε η θέση της Γεωργίας δυσκολεύει και η εναλλακτική λύση του Αιζερμπαιτζάν μπλοκάρεται. Αν όμως οι Τούρκοι συμπλεύσουν με τις ΗΠΑ και πετύχουν μάλιστα και συνεννόηση με την Αρμενία υπό την αιγίδα του Ομπάμα, τότε η θέση της Ρωσίας στον Καύκασο είναι αυτή που εξασθενεί καθώς θα ανοίξει και νέα ροή ενέργειας προς την Ευρώπη μειώνοντας τη θέση ισχύος του Πούτιν.
Για όλους τους παραπάνω λόγους ο Ομπάμα δεν αναλώθηκε σε άσκοπες «συγκρούσεις» με τους Ευρωπαίους αλλά επέλεξε να επισκεφτεί την Τουρκία και να πείσει τους Τούρκους να σκληρύνουν τη στάση τους απέναντι στη Ρωσία αντί να περιορίζονται σε ρόλο κομπάρσου στην περιοχή. Συνεπώς η σημαντικότερη ομιλία του Ομπάμα ήταν η τελευταία του, καθώς αναγνωρίζει ρόλο σημαντικής ΝΑΤΟικής δύναμης στην Τουρκία απειλώντας παράλληλα τις Ρωσικές θέσεις στην περιοχή. Παράλληλα κατάφερε και παρέκαμψε τους Ευρωπαίους καθώς με την φιλοτουρκική του προσέγγιση έδειξε να αγνοεί τους Γερμανούς και να κερδίζει επιπλέον και έναν υπερχρήσιμο μουσουλμανικό σύμμαχο, τον ισχυρότερο οικονομικά και ίσως και στρατιωτικά μεταξύ των υπολοίπων, στις βλέψεις των ΗΠΑ για την περιοχή της μέσης Ανατολής και της κεντρικής Ασίας.
Με αυτά και με αυτά ο Ομπάμα κατάφερε να περιορίσει τον Ευρωπαικό ρόλο στη γεωπολιτική της περιοχής. Οι Γερμανοί και οι Γάλλοι είναι αμφίβολο αν αντιλήφθηκαν τις συνέπειες καθώς η οπτική τους είναι αποκλειστικά ευρωκεντρική. Οι υπόλοιποι όμως, που γειτνιάζουν με τη Ρωσία, αρχίζουν και αντιλαμβάνονται τις νέες ισορροπίες δυνάμεων που αναδεικνύονται ευρύτερα.
Εμείς ως Έλληνες αναλωνόμαστε με τον κύριο Παυλίδη και τον κύριο Μανούση…