Ακέφαλο το «Όχι» στην Κύπρο

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Βεβαίως και είναι σοβαρότατο ζήτημα το περιεχόμενο των συζητήσεων για τη λύση του Κυπριακού που διεξάγει ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρης Χριστόφιας, με τον εκπρόσωπο των Τουρκοκυπρίων. Πόσω μάλλον που από τον τρόπο που διεξάγονται αυτές οι διαπραγματεύσεις είναι βάσιμοι οι φόβοι ότι ή θα προκύψει κάποια απαράδεκτη λύση νοοτροπίας σχεδίου Ανάν ή θα κατοχυρωθούν νέες ελληνοκυπριακές υποχωρήσεις, οι οποίες θα δεσμεύουν εξαρχής οποιεσδήποτε μελλοντικές συνομιλίες.

Πέρα από αυτό, όμως, το μείζον πολιτικό ζήτημα στην Κύπρο σήμερα είναι ότι ουσιαστικά δεν υφίσταται πλέον το μέτωπο που οδήγησε στη θριαμβευτική επικράτηση με 76% του «Οχι» των Ελληνοκυπρίων στο σχέδιο Ανάν. Δεν υπάρχει ηγέτης που να ενσαρκώνει και να προσωποποιεί σε πολιτικό επίπεδο τη γραμμή του «Οχι» των Ελληνοκυπρίων, μετά την ήττα του Τάσσου Παπαδόπουλου στις προεδρικές εκλογές - πόσω μάλλον και μετά τον θάνατό του.

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, λόγω του προεδρικού του αξιώματος, λειτούργησε ως καταλύτης, που ενεργοποίησε τις δυνάμεις του «Οχι» μέσα στο αριστερό ΑΚΕΛ και στον δεξιό ΔΗΣΥ, σε βαθμό που πήραν την πλειοψηφία μέσα στα κόμματά τους εναντίον της θέλησης των ηγεσιών τους. Οι πλειοψηφίες αυτές προστιθέμενες στις δυνάμεις του κεντροδεξιού ΔΗΚΟ και της κεντροαριστερής ΕΔΕΚ διαμόρφωσαν το επιβλητικό μέτωπο του 76%. Τώρα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Το ΑΚΕΛ κατέχει την προεδρική εξουσία, άρα είναι πολύ πιο δύσκολο να επικρατήσει στους κόλπους του απορριπτική τάση για ένα σχέδιο επίλυσης του Κυπριακού που θα έχει συνδιαμορφώσει και αποδεχθεί ο μέχρι προ εβδομάδων γραμματέας του κόμματος, Δ. Χριστόφιας.

Ο δεξιός ΔΗΣΥ είναι εξ ορισμού υπέρ οποιουδήποτε σχεδίου προτείνουν ή εγκρίνουν οι Αμερικανοί. Η απόσπαση τμήματος των οπαδών του μπορεί να συντελεστεί μόνο μέσα σε ένα κλίμα γενικής αντιστασιακής ανάτασης των Ελληνοκυπρίων, το οποίο θα συμπαρασύρει και θα ενθουσιάσει και κάποιους ψηφοφόρους, μέλη ή και στελέχη του ΔΗΣΥ.

Πώς θα δημιουργηθεί, όμως, αυτήν τη φορά τέτοιο κλίμα; Ποιος θα το δημιουργήσει; Ποιο πολιτικό πρόσωπο θα το εκφράσει;

Απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά δεν υπάρχουν για την ώρα. Τα κόμματα που ενστερνίζονται το «Οχι» ως επίσημη γραμμή τους, το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ, βρίσκονται σε φάση συρρίκνωσης. Ζήτημα είναι αν τα ποσοστά τους θα φτάνουν το 20% αθροιζόμενα στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Αν απομείνουν μόνο αυτά να εκφράζουν πολιτικά το «Οχι», η υπόθεση είναι χαμένη. Αλίμονο αν το 76% τελικά εκφυλιστεί τεχνηέντως με κατάλληλους πολιτικούς χειρισμούς σε ένα 20%.

Θα μπορούσε να διασωθεί η πολιτική κληρονομιά του «Οχι» με στενότερη συνεργασία αυτών των δύο κομμάτων;

Εδώ έχουμε μια εντελώς ιδιόμορφη κατάσταση. Το κεντροδεξιό ΔΗΚΟ εξέφρασε προ δεκαετίας και πλέον την επιθυμία να ενταχθεί στη... σοσιαλιστική ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου, σε αυτό που αποκαλείται σήμερα Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα! Καθώς όμως η ΕΔΕΚ ανήκει ήδη στο ΕΣΚ, το οποίο απάντησε στο ΔΗΚΟ ότι στην Κύπρο η ΕΔΕΚ είναι το κόμμα-μέλος του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, η ηγεσία της ΕΔΕΚ έκανε μια ακόμη πιο παράδοξη πρόταση στην ηγεσία του ΔΗΚΟ: να συνενωθούν τα δύο κόμματα και να φτιάξουν ένα νέο, ενιαίο κόμμα, στη βάση της σοσιαλιστικής ιδεολογίας!

Με δεδομένο ότι το ΔΗΚΟ παίρνει διπλάσιο και κάποτε τριπλάσιο ποσοστό από αυτό της ΕΔΕΚ, η πρόταση της τελευταίας αποσκοπεί μάλλον στη διάσωση της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης των Κυπρίων σοσιαλιστών με ικανοποιητικό αριθμό βουλευτών και σίγουρη συμμετοχή στις κυβερνήσεις, παρά στη ρεαλιστική κατοχύρωση ενός μετώπου αντίστασης στο Κυπριακό.

ΒΕΒΑΙΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ
Δεν γίνεται ένωση μέσω εκβιασμού

Ωραία είναι τα λόγια - ιδίως για εμάς που ζούμε στην Ελλάδα και ενδιαφερόμαστε μόνο για μια δίκαιη λύση του Κυπριακού και όχι για το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι στο νησί. «Πιστεύουμε ότι η συνένωση των δύο κομμάτων, με την προσχώρηση και άλλων οργανωμένων φορέων, θα μπορούσε να φέρει ποσοστά του 30%», υποστήριξε προ δεκαημέρου σε συνέντευξή του στον «Φιλελεύθερο» ο πρώτος αντιπρόεδρος της ΕΔΕΚ, Μαρίνος Σιζόπουλος. Μα είναι δυνατόν να πετύχει πολιτικά και να έχει ανταπόκριση από τον λαό η συνένωση ενός κεντροδεξιού κόμματος και ενός κεντροαριστερού «στη βάση της σοσιαλιστικής ιδεολογίας» όπως απαιτεί ο Μ. Σιζόπουλος; Πολύ βαρύ είναι για το ΔΗΚΟ ένα τέτοιο τίμημα.

Πηγή: εφημερίδα «Έθνος»

Read more...

Το νέο σχέδιο Ανάν κ ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

«Νταμπλ» επιδιώκει, σύμφωνα με διπλωματικούς παρατηρητές στις Βρυξέλλες, ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν. Και να δεσμεύσει την ελληνική πλευρά σε μια παραλλαγή του σχεδίου Ανάν και να κρατήσει τη λύση αυτή όμηρο της τελικής απόφασης για ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Για παράδειγμα, αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί με μια μονογραφή προσωρινής συμφωνίας τον Νοέμβριο και παραπομπής της οριστικοποίησης της λύσης προς το τέλος της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας.

Μια τέτοια εξέλιξη, υποστηρίζουν οι ίδιοι παρατηρητές, θα επέτρεπε να αρθούν τα εμπόδια στην τουρκική ενταξιακή πορεία κατά την προγραμματισμένη αξιολόγηση του ερχόμενου Δεκεμβρίου. Ταυτόχρονα, το δημοψήφισμα επί της λύσεως θα μετετίθετο προς το τέλος αυτής της διαδικασίας, καθιστώντας ακόμη δυσκολότερο για τους Ελληνοκύπριους να ψηφίσουν ενδεχομένως, αν το επιθυμούν, για δεύτερη μάλιστα φορά όχι σε σχέδιο λύσης.



‘Αγκυρα, Λονδίνο και Ουάσιγκτον επιδιώκουν ταχεία ένταξη της Τουρκίας, ει δυνατόν προ των μεγάλων χρηματοδοτικών αποφάσεων της ΕΕ, δηλαδή τα επόμενα δύο-τρία χρόνια, ειδάλλως η ένταξη αυτή θα μετατεθεί για μετά το 2020 και για τον σκοπό αυτό προτίθενται να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα. Είναι ασφαλώς συζητήσιμο αν μπορεί να επιτευχθεί μια τέτοια επιδίωξη, αυτό όμως δεν εμποδίζει τη Βρετανία και τις ΗΠΑ να την επιδιώκουν, παράγοντας και τις σχετικές πολιτικές. Θεωρούν άλλωστε ότι η παρουσία του Νικολά Σαρκοζί στα Ηλύσια Πεδία συνιστά μια μοναδική ευκαιρία για να προωθηθεί ο στόχος. Είναι αλήθεια ότι ο Γάλλος Πρόεδρος ήρθε στην εξουσία εν πολλοίς εκμεταλλευόμενος την αντίθεση του γαλλικού λαού στην τουρκική ένταξη, στην πράξη όμως έκανε ένα μεγάλο δώρο στην Τουρκία αίροντας το άρθρο του γαλλικού συντάγματος που επέβαλε δημοφψήφισμα προ της ένταξης.

Το κυπριακό παραμένει το σημαντικότερο εμπόδιο για την ένταξη και αυτό εξηγεί γιατί Λονδίνο και Ουάσιγκτον επιδιώκοιυν να λυθεί ή τουλάχιστον να έρθει όσο το δυνατόν πλησιέστερα σε λύση εντός του 2009. Αντιστρόφως, αν αυτό συμβεί, η βρετανική και αμερικανική διπλωματία ελπίζουν ότι θα καταλύσει μια γενικότερη θετική δυναμική για την τουρκική υποψηφιότητα. Με δεδομένο όμως ότι η ‘Αγκυρα, περισσότερο βέβαιη από ποτέ για τον εαυτό της, δύσκολα θα δεχόταν λύση διαφορετική του σχεδίου Ανάν, πρέπει Αθήνα και Λευκωσία να πιεσθούν, κάτι που ήδη άρχισε να επιχειρείται στο Αιγαίο. Η άσκηση αεροπορικής «τρομοκρατίας» έχει καταφέρει ήδη, σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον, να φοβίσει την ελληνική πολιτική ηγεσία, έστω κι αν υψηλά ιστάμενα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων υπογραμμίζουν ότι δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο σοβαρής ελληνοτουρκικής κρίσης, αν μη τι άλλο γιατί μια τέτοια κρίση θα μπορούσε να αποβεί καταστρεπτική για τα τουρκικά και αμερικανικά συμφέροντα. Μετά τις ευρωεκλογές, οι Βρυξέλλες ελπίζουν εξάλλου ότι θα διαμορφωθεί σε όλη την ΕΕ ένα, αν όχι πιο φιλοτουρκικό, τουλάχιστον λιγότερο αντιτουρκικό κλίμα, ενώ και ο κ. Ερντογάν, ιδίως αν σημειώσει νέες επιτυχίες στον ανταγωνισμό του με τον στρατό, θα μπορέσει να κάνει μια ίσως όχι ουσιαστική, αλλά πάντως έντονα επικοινωνιακή παραχώρηση, που θα χρησιμοποιηθεί ώστε να πιεσθεί ο κ. Χριστόφιας να προχωρήσει πέραν των «κόκκινων γραμμών» που έχει θέσει.

Στο μεταξύ και παρά τον εντατικό ρυθμό τους, οι συνομιλίες δεν φαίνεται να γεφυρώνουν τις διαφορές, παρά τις σημαντικότατες ελληνικές παραχωρήσεις, παραχωρήσεις που, κατά ορισμένους παρατηρητές, θέτουν σε σοβαρή αμφιβολία τη βιωσιμότητα της λύσης, αν τελικά επιτευχθεί. Επί παραδείγματι, λένε οι επικριτές του Προέδρου Χριστόφια, δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο κράτος ο Πρόεδρος του οποίου θα προέρχεται υποχρεωτικά κατά διαστήματα από μια εθνική μειοψηφία, ακριβώς γιατί ο Πρόεδρος είναι το διαρκές σύμβολο της λαϊκής κυριαρχίας. Αν π.χ. τον Ιούλιο του 1974 ο Πρόεδρος ήταν Τούρκος, θα ... έφευγε παίρνοντας μαζί του το κράτος. Προφανώς, το ΑΚΕΛ στηρίζεται στην ιδέα μιας συνεργασίας «προοδευτικών» Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, το πρόβλημα όμως είναι ότι αν οι Κύπριοι θελήσουν κάποτε να αλλάξουν κυβέρνηση, με ένα τέτοιο σχήμα, θα στραφούν στους «εθνικιστές». Μια λύση πρέπει να βασίζεται σε θεσμούς και ειλικρινή διάθεση συνεργασίας, όχι σε αμφίβολους και εύκολα μετατρέψιμους πολιτικούς συχετισμούς και υπολογισμούς.

Επιπλέον, τα περί μία κυριαρχίας, μίας ιθαγένειας κ.ο.κ. δεν θάχουν και πολύ νόημα σε ένα κράτος που θα έχει απαγορεύσει στον εαυτό του να διαθέτει στρατό, αλλά θα διαθέτει δύο κράτη και δύο αστυνομίες. Στην πραγματικότητα, η Κύπρος έχει εγκλωβιστεί σε μια ακατανόητη για τους πολίτες της, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, συζήτηση περί «διζωνικής-δικοινοτικής», «πολιτικής ισότητας» και δεν συμμαζεύεται, νομίζοντας η κοινή γνώμη ότι στο τέλος θα διατηρήσει το κράτος που διαθέτει μετά το 1974. Στις επικρίσεις αυτές το ΑΚΕΛ απαντά πάντως υποστηρίζοντας ότι δεν έκανε καμμιά παραχώρηση που δεν έκαναν ήδη οι προκάτοχοί του, θεωρώντας ότι οι επικριτές δεν θέλουν στην πραγματικότητα λύση του κυπριακού και τονίζοντας ότι θα είναι καταστροφή μια ενδεχόμενη αποχώρηση απο τις συνομιλίες.

Κατ'ουσίαν, η Κυπριακή Δημοκρατία έχει εμπλακεί σε συντακτική διαδικασία τεράστιας σημασίας για το μέλλον της (και αυτό των ελληνοτουρκικών σχέσεων) χωρίς καλά καλά να το αντιληφθεί και χωρίς να έχουν συγκληθεί τα σώματα εκείνα (αναθεωρητική ή συντακτική συνέλευση) που απαιτούνται για μια διαδικασία τόσο θεμελιώδους σημασίας. Συχνά άλλωστε, ο εξωτερικός παρατηρητής εύκολα συνάγει το συμπέρασμα ότι οι δύο κοινότητες του νησιού πιθανότατα προτιμούν να μην ζήσουν μαζί, έχουν απαγορεύσει όμως στον εαυτό τους να το πουν. Θεωρείται αντιπατριωτικό να το πει κανείς αυτό, αλλά είναι πατριωτικό να συζητώνται ρυθμίσεις που δεν έχουν εφαρμοσθεί πουθενά στον κόσμο, έστω και αν κινδυνεύουν να τιναχτούν στον αέρα, όπως έγινε το 1960 με τις υπογραφείσες, αν και μη εφαρμόσιμες, συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου.

Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι η, κατά γενική ομολογία, εξαιρετικά διαλλακτική τακτική του Προέδρου Χριστόφια, δεν φαίνεται να φέρνει πάντα τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Το «σκληρό» κόμμα του ‘Ερογλου αναμένεται να κερδίσει τις «εκλογές» του ψευδοκράτους, ο δε «διεθνής παράγων» πιέζει περισσότερο την ελληνική πλευρά.

Το χειρότερο είναι ότι αυτά συμβαίνουν ενώ ο συνολικός συσχετισμός δυνάμεων ελληνικού και τουρκικού χώρου εξελίσσεται κατά τρόπο πρωτοφανώς δυσμενή για την ελληνική πλευρά. Η Τουρκία του Ερντογάν έχει καταφέρει να αποσπά όχι μόνη την αναγνώριση της αυτονομίας της από την Ουάσιγκτον, αλλά να εμφανίζεται και ως διεθνής παίκτης πρώτης γραμμής, μέλος του G-20 αλλά και διεκδικώντας για πρώτη φορά την πολιτική έκφραση όλου του αραβομουσουλμανικού κόσμου. Ελλάδα και Κύπρος χάνουν με μεγάλη ταχύτητα τα ερείσματά τους εκεί, χωρίς τα ανοίγματά τους προς το Ισραήλ να αντιμείβονται. ‘Ετσι, Σύροι, Αιγύπτιοι και Ισραηλινοί λέγεται ότι ετοιμάζονται να ξεκινήσουν δρομολόγια προς το ψευδοκράτος. Ενώ και η Μόσχα ξαναστρέφεται τώρα προς την ‘Αγκυρα, με κίνδυνο στους επόμενους μήνες να σημειωθεί μια εξαιρετικά σημαντική μεταστροφή του όλου διεθνούς κλίματος.

Ενδεικτική της δυσμενούς τροπής των εξελίξεων είναι και η τοποθέτηση του Ζαν Κριστόφ Φιλορί, υπεύθυνου για την Τουρκία στη διεύθυνση διεύρυνσης και στενού συνεργάτης του ‘Ολι Ρεν, ο οποίος αξίωσε από την Επιτροπή Εξωτερικών της Ευρωβουλής να απαλείψει από την έκθεση του σώματος την αναφορά στις τέσσερις θεμελιώδεις ελευθερίες ως βάση για τη λύση του κυπριακού. Η μόνη δε αντίδραση της κυπριακής πολιτικής ηγεσίας προήλθε από το ΔΗΚΟ. Αν όμως η κυπριακή πολιτική ηγεσία δεν υπερασπισθεί τα πιο θεμελιώδη συμφέροντα της Δημοκρατίας, ουδείς άλλος θα το πράξει στη θέση της. Ο κ. Χριστόφιας εξελέγη υποσχόμενος και λύση του κυπριακού και μη επαναφορά του σχεδίου Ανάν. ‘Ολοι πρέπει να εύχονται να το καταφέρει, αρκεί βεβαίως να μην τεθεί εν αμφιβόλω η ύπαρξη επαρκούς κρατικής προστασίας για τους Ελληνοκυπρίους.

Read more...

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΝΤΑΣΕΩΝ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Η άσκηση στρατιωτικής πίεσης στο Αιγαίο εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας εξακολουθεί να είναι μία σταθερά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
«ΑΠΑΝΤΗΣΗ» ΜΕ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ, ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΝΗΦΑΛΙΟΤΗΤΑ: Το «κλειδί» σταθερότητας.

του Στέλιου Αλειφαντή*

Η πολιτική των εντάσεων που ακολουθεί συστηματικά η Τουρκία για την επίτευξη των στόχων της αντιμετωπίζεται από την Ελλάδα στο πλαίσιο μιας πολιτικής αντιδράσεων απέναντι στις συγκεκριμένες προκλήσεις.

Φυσικά το «πολιτικό μήνυμα» συγκεκριμένων διεκδικήσεων που «μεταφέρουν» οι τουρκικές προκλήσεις είναι εύγλωττο, όπως άλλωστε και η γενικότερη στρατηγική επιλογή τους, που είναι η ανατροπή του statusquo στο Αιγαίο, όπως αυτό καλύπτεται από τις διεθνείς συνθήκες και το διεθνές δίκαιο. Τόσο η διάγνωση της γενικής στρατηγικής επιδίωξης όσο και η ανάσχεση (διπλωματική και επιχειρησιακή) των επιμέρους τουρκικών προκλήσεων της εκάστοτε...συγκυρίας θα εξακολουθήσει να είναι ατελέσφορη για δύο συγκεκριμένους λόγους.

Ο πρώτος αφορά την ουσιαστική διάκριση ανάμεσα στη διαχείριση των εντάσεων και στη διαχείριση των κρίσεων. Ο δεύτερος έχει σχέση με τη διακρίβωση του ρόλου της πρόκλησης εντάσεων ως εκδήλωσης συγκεκριμένης και οροθετημένης πολιτικής στρατηγικής. Επομένως απουσιάζει από τους ελληνικούς προβληματισμούς ένας ενδιάμεσος «χώρος σχεδίασης και δράσης» ανάμεσα στο ευρύτερο στρατηγικό επίπεδο και στην τακτική αντιμετώπιση της συγκυρίας. Σε αυτόν τον ενδιάμεσο χώρο αναφοράς η πρόκληση εντάσεων δεν είναι υιοθέτηση μιας διαρκούς πρακτικής για την προώθηση του στρατηγικού στόχου της ανατροπής του statusquo στο Αιγαίο ούτε ασύνδετες προκλήσεις για τη διατήρηση της πίεσης στην Ελλάδα και της εκπλήρωσης των κάθε φορά επιμέρους διπλωματικών στόχων της Άγκυρας.

Η πρόκληση εντάσεων, τα ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά τους, συνδέονται με την προσπάθεια υλοποίησης συγκεκριμένης και οροθετημένης πολιτικής στρατηγικής, που επιμερίζεται σε διακριτές επιδιώξεις και έχει εύρος χρόνου. Χωρίς να διακρίνουμε τη διαχείριση των εντάσεων και τη διαχείριση των κρίσεων, είναι εξαιρετικά δύσκολο να εστιάσουμε στη διαμόρφωση σταθεροποιητικών πολιτικών των διμερών σχέσεων με τη γειτονική Τουρκία που θα έχουν μια συνεπή και συνεκτική ελληνική πολιτική αποκλιμάκωσης των εντάσεων. Αν δεν ενταχθεί η πρόκληση εντάσεων στην εκάστοτε πολιτική στρατηγική της άλλης πλευράς, το αποτέλεσμα θα είναι η ανακολουθία επιδιώξεων και μέσων στην αντιμετώπιση των προκλήσεων, που θα οδηγεί είτε σε ανοχή και ενθάρρυνση των προκλήσεων είτε σε ατελέσφορες και επικίνδυνες κλιμακώσεις. Η αναγωγή της πολιτικής στρατηγικής, είτε στους διπλωματικούς ή στρατιωτικούς τακτικισμούς είτε στις γενικότητες στρατηγικού επεκτατισμού, δημιουργεί περισσότερη σύγχυση στην αντιμετώπιση των προκλήσεων. Παράλληλα, η ατελέσφορη διαχείριση των προκλήσεων και πολύ περισσότερο η διεύρυνση των ποιοτικών χαρακτηριστικών των εντάσεων, η πρόκληση ελεγχομένων κρίσεων και η τυχόν διπλωματική ενίσχυση των διεκδικήσεων της άλλης πλευράς έχει ως αποτέλεσμα η σύγχυση να δημιουργείται σε ορισμένους πολιτικούς κύκλους σχετικά με το περιεχόμενο της ελληνικής εθνικής στρατηγικής. Η διαχείριση των εντάσεων απαιτεί ψυχραιμία και μετριοπάθεια, βασίζεται όμως σε νηφαλιότητα και επεξεργασμένες αντιλήψεις που κατανοούν σε βάθος τις προκλήσεις της συγκυρίας και τη συνδέουν με την εκάστοτε πολιτική στρατηγική και τους ευρύτερους στρατηγικούς στόχους της άλλης πλευράς για την ανατροπή του statusquo στο Αιγαίο.

Κίνδυνος θερμού επεισοδίου

Η έξαρση των τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο ενέχει πλέον τον σοβαρό κίνδυνο διολίσθησης σε «επεισόδια» που δύναται να επιδεινώσουν τις σχέσεις Ελλάδος - Τουρκίας. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις στον κρίσιμο τομέα της εθνικής ασφάλειας βρίσκονται αρκετά χρόνια τώρα σε οριακό επίπεδο και ο μοναδικός λόγος που δεν έχουν διολισθήσει σε «συγκρουσιακές καταστάσεις» είναι η αυτοσυγκράτηση που συστηματικά επιδεικνύει η ελληνική πλευρά σε διπλωματικό και επιχειρησιακό επίπεδο.
Η Αθήνα αποφεύγει συστηματικά να ανεβάσει τους τόνους στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και έχει επιδείξει μια πρακτική που αγγίζει τα όρια της «ανοχής» σε διπλωματικό και επιχειρησιακό επίπεδο. Στο πρώτο επίπεδο, βεβαίως, το υπουργείο Εξωτερικών προβαίνει, κάθε φορά, σε διαφόρων τύπων διαβήματα προς την Άγκυρα και προς διεθνείς παράγοντες, υπογραμμίζοντας την ανησυχία της Ελλάδας για τις τουρκικές επιλογές. Αποφεύγει όμως συστηματικά να υπογραμμίσει διεθνώς αυτό για το οποίο υπάρχει καθολική συναίνεση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, ότι δηλαδή υφίσταται τουρκική στρατιωτική απειλή κατά της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας και σοβαρός κίνδυνος διεθνούς κρίσης λόγω των τουρκικών στρατιωτικών προκλήσεων. Σε επιχειρησιακό επίπεδο, επίσης, η αυτοσυγκράτηση περιορίζεται στην ανάσχεση μόνο των εξαιρετικά προκλητικών ενεργειών, η οποία -για παράδειγμα- εκφράζεται με την υιοθέτηση μιας πρακτικής των λεγομένων «επιλεκτικών αναχαιτίσεων» στις περιπτώσεις παραβιάσεων του εθνικού εναέριου χώρου και παραβάσεων του FIR Αθηνών.
Οι ελληνικές αντιδράσεις στην πρόσφατη έξαρση των τουρκικών προκλήσεων φαίνεται να έχουν προβληματίσει έντονα την Αθήνα για το κατά πόσο παραγωγικοί αποδεικνύονται οι μέχρι σήμερα χειρισμοί απέναντι στη συστηματική τουρκική πρακτική στο Αιγαίο. Η διπλωματική «γλώσσα» που χρησιμοποιείται στο όνομα της «μη όξυνσης» του διμερούς πολιτικού κλίματος ενδέχεται διεθνώς να υποβαθμίζει τον αποσταθεροποιητικό ρόλο, σε βάρος της ελληνικής ασφάλειας, των τουρκικών ενεργειών σε μια «συνήθη» αλλά πάντως ελεγχόμενη κατάσταση με «τεχνικά» κατά βάση χαρακτηριστικά ρουτίνας. Παράλληλα, οι επιχειρησιακές επιλογές ενδεχομένως να συνδράμουν στην «παγίωση» μιας απρόσκοπτης και χωρίς ρίσκο στρατιωτικής δραστηριότητας εμπεδώνοντας στην άλλη πλευρά φρόνημα αυτοπεποίθησης και «ελευθερίας κινήσεων» ακόμη και στο επίπεδο του ένστολου προσωπικού και δημιουργώντας την εντύπωση στους διεθνείς παράγοντες ότι η αποκλιμάκωση των εντάσεων στο Αιγαίο εξυπηρετείται πρωτίστως από την ελληνική αντίδραση παρά από τον περιορισμό και την άρση των στρατιωτικών προκλήσεων της άλλης πλευράς. Οι προβληματισμοί αυτοί έχουν αναδείξει για άλλη μια φορά την ανάγκη μιας συνεκτικής, ευέλικτης και αποτελεσματικής στρατηγικής διαχείρισης των εντάσεων στην κατεύθυνση της διαφύλαξης της σταθερότητας της εθνικής ασφάλειας και των διμερών σχέσεων.

Η κυβερνητική αυτή επιλογή της «αυτοσυγκράτησης» στους χειρισμούς εδράζεται στη θεώρηση ότι η πορεία των ευρωτουρκικών σχέσεων ως ενταξιακή διαδικασία είναι πολυσύνθετη και μακροπρόθεσμη. Θεωρείται όμως ότι η διαδικασία αυτή έχει ως θεμελιακό χαρακτηριστικό το ότι μετασχηματίζει την τουρκική πραγματικότητα και επομένως ενισχύει τη βαθμιαία εγκατάλειψη των τουρκικών αναχρονιστικών εδαφικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο υπέρ μιας γνήσιας εταιρικής σχέσης δύο μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Αθήνα δεν αναμένει ότι η διαδικασία αυτή θα είναι αυτόματη και ευθύγραμμη και ότι δεν θα διακρίνεται από έλλειψη εμποδίων και πισωγυρίσματα. Ωστόσο η Ελλάδα εύλογα αναμένει να υπάρχει μια ύφεση στις τουρκικές πρακτικές και μια ενίσχυση της συνεργασίας, έστω και στο επίπεδο των Μέτρων Μείωσης της Έντασης (ΜΜΕ) ή των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ). Στους τομείς αυτούς, το διμερές θεσμικό πλαίσιο για την υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει οι δύο πλευρές βάζοντας την υπογραφή τους σε επίσημες συμφωνίες είτε για ΜΟΕ είτε για ΜΜΕ υφίσταται εδώ και χρόνια, ωστόσο η Άγκυρα συστηματικά δεν το εφαρμόζει. Αντίθετα, ιδιαίτερα μετά το 2004, στην Αθήνα φαίνεται να εμπεδώνεται η εκτίμηση ότι η Άγκυρα αντιλαμβάνεται την ενταξιακή πορεία της επιλεκτικά. Επιχειρεί συστηματικά να αποσυνδέσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις από την πορεία των ευρωτουρκικών διαπραγματεύσεων.

Το μετέωρο βήμα της Άγκυρας

Η Τουρκία αποσκοπεί να μετατρέψει τα συλλογικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ρόλο «αντικειμενικού» επιδιαιτητή των λεγόμενων «διαφορών» μεταξύ της Τουρκίας, ενός υποψήφιου μέλους και της Ελλάδας, ενός κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε κυρίαρχους πολιτικά κύκλους της Άγκυρας φαίνεται ότι υπάρχει η αντίληψη άλλο Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλο Ελλάδα ή Κυπριακή Δημοκρατία. Πρόκειται για μία αντίληψη που κατανοεί την Ευρωπαϊκή Ένωση όχι ως διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης αλλά ως έναν «διεθνή οργανισμό», όπως το ΝΑΤΟ, το Συμβούλιο της Ευρώπης, ο ΟΟΣΑ κ.ά. Η αντίληψη αυτή δεν είναι μόνο ορατή σε ζητήματα ασφάλειας, όπως αυτά που αντιμετωπίζουν η Ελλάδα και η Κύπρος, αλλά και σε κρίσιμα θέματα τουρκικής εσωτερικής πολιτικής όπως ο ρόλος του στρατού στο πολιτικό σύστημα της χώρας, ο εκδημοκρατισμός, οι παρακρατικοί μηχανισμοί, τα μειονοτικά, αλλά και προβλήματα που στην περίπτωση της γειτονικής χώρας αφορούν πολλά εκατομμύρια πολιτών διαφορετικών εθνοτήτων (Κούρδοι, Τσερκέζοι, Αλεβίτες, κ.ά.), τα ανθρώπινα δικαιώματα, η λειτουργία της Δικαιοσύνης κ.λπ.

Σημαντικό τμήμα της κυρίαρχης πολιτικής ελίτ της Τουρκίας δείχνει να παραγνωρίζει ότι η τουρκική ένταξη είναι «πράξη προσχώρησης» στην Ε.Ε. με μοναδική παραχώρηση ορισμένες μεταβατικές διατάξεις. Επομένως, ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Τουρκίας οφείλει να εμπεριέχει κρίσιμα ποιοτικά χαρακτηριστικά, που να συνδέονται με ενοποιητικές διαδικασίες και να επιβάλλουν καθοριστικές μεταβολές στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική της με κριτήριο το σύνθετο και πολυδιάστατο πλέγμα πολιτικών αντιλήψεων, θεσμικών μεταβολών και πρακτικών ρυθμίσεων, που έχει αποκληθεί «κοινοτικό κεκτημένο». Η ενσωμάτωση του κοινοτικού κεκτημένου στο νομικό και πολιτειακό σύστημα της Τουρκίας συναντά εδώ και καιρό σημαντικές αντιστάσεις, και εναπόκειται στην πολιτική βούληση της πολιτικής ελίτ και του εκλογικού σώματος της Τουρκίας να ξεπεραστούν.

Οι ευρωπαϊστές της Τουρκίας χρειάζονται την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο προκειμένου να κρατήσουν ανοικτή την ενταξιακή προοπτική της χώρας τους, αλλά αυτοί δεν είναι σήμερα η κυρίαρχη δύναμη στο πολιτικό σκηνικό της γείτονος. Το περιχαρακωμένο «βαθύ κράτος» της Τουρκίας και οι πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις που συντηρούνται από αυτό όχι μόνο δεν έχουν ανάγκη την Ελλάδα αλλά θα προτιμούσαν μια ευρωπαϊκή ενταξιακή πορεία που δεν θα έθιγε τη θέση και τις επιδιώξεις τους. Επομένως, αυτές οι δυνάμεις επιμένουν να αντιλαμβάνονται την Ευρωπαϊκή Ένωση όχι ως διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης αλλά ως έναν «διεθνή οργανισμό» και να διεξάγουν ένα «ανατολίτικο παζάρι» προκειμένου να διατηρήσουν τον ρόλο τους στα τουρκικά πράγματα εκσυγχρονίζοντας τη λειτουργία τους, στον βαθμό που τούτο είναι εφικτό ώστε αυτή η λειτουργία να προσαρμοστεί στις συνθήκες είτε πλήρους ένταξης της Τουρκίας είτε μιας «ειδικής εταιρικής σχέσης» με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια τέτοια τουρκική δυνατότητα διερευνάται συστηματικά στην περίπτωση εφαρμογής των συμβατικών δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η Άγκυρα απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση με βάση το Πρωτόκολλο της Τελωνειακής Ένωσης. Η άρνηση εφαρμογής του αναφορικά με ένα μόνο κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Κυπριακή Δημοκρατία, αποτελεί για την Άγκυρα «πρακτική-πιλότο» που θα κρίνει τον ρεαλισμό αυτής της τουρκικής επιλογής να διασπάσει την κοινοτική συνοχή μεταξύ των μελών ακόμη και στο πεδίο των συμβατικών δεσμεύσεων. Μέχρι στιγμής όλα δείχνουν ότι τα θεσμικά περιθώρια ευελιξίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να «αναβληθεί» η οριστική συμμόρφωση της Τουρκίας στις συμβατικές υποχρεώσεις της εξαντλούνται ολοένα και περισσότερο. Στο ζήτημα αυτό, για την κυρίαρχη τουρκική στρατιωτικοπολιτική ελίτ πλησιάζει η «ώρα της αλήθειας» και πιθανόν να συνιστά μια σοβαρή ένδειξη ότι οι εσωτερικές συνθήκες στην Τουρκία δεν ευνοούν την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η πολιτική της έντασης στο Αιγαίο, ακόμη και στη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής το 2004, όπου η τοποθέτηση της Ελλάδος θα έκρινε αν θα δοθεί στην Τουρκία το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δημιούργησε σοβαρούς προβληματισμούς στην ελληνική κυβέρνηση. Η κατάσταση αυτή όμως δεν στάθηκε ικανή να αμφισβητήσει τη στρατηγική επιλογή του 1999 να συνδεθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις με την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, έστω και σε μεσοπρόθεσμη προοπτική μετά την κυβερνητική επιλογή της εγκατάλειψης της βραχυπρόθεσμης επιλογής για την κοινοτική θέσπιση ενός «οδικού χάρτη» (roadmap) προόδου των διμερών σχέσεων και των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Τόσο η στρατηγική επιλογή του Ελσίνκι (1999) όσο και η συνακόλουθη διαχείριση των ευρωτουρκικών σχέσεων αποτέλεσε αντικείμενο έντονων προβληματισμών της ελληνικής πολιτικής ελίτ. Οι κυβερνήσεις Κώστα Καραμανλή συνέχισαν σταθερά να στηρίζουν την πολιτική του Ελσίνκι (1999) αναπτύσσοντας τη διμερή συνεργασία με την Τουρκία σε κάθε τομέα όπου υπήρχε γόνιμο έδαφος, όπως η στρατηγική συνεργασία στον τομέα των αγωγών ενέργειας.

Σε διπλωματικό επίπεδο, η ανάπτυξη προσωπικών σχέσεων Καραμανλή - Ερντογάν άνοιξε ένα κανάλι άμεσης επικοινωνίας ανάμεσα στους δύο ηγέτες, χωρίς ωστόσο, πέραν της αρχικής ευφορίας της επίσημης επίσκεψης του Τούρκου πρωθυπουργού στην Αθήνα, να αποδώσει καρπούς σε ό,τι αφορά τη μείωση των τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο. Αντίθετα, η όποια διακύμανση στην έξαρση των εντάσεων φαίνεται ότι υπαγορεύθηκε από εκτιμήσεις και σχεδιασμούς του τουρκικού διπλωματικοστρατιωτικού κατεστημένου ως χειρισμοί της εκάστοτε συγκυρίας των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που αποσκοπούν στην κατοχύρωση των τουρκικών διεκδικήσεων και στην αποσύνδεση των διμερών σχέσεων από τις ευρωτουρκικές σχέσεις. Παράλληλες εντατικές προσπάθειες της Άγκυρας σε διεθνείς οργανισμούς (όπως για παράδειγμα ο ICAO ή ΙΜΟ) να φθείρουν τις ελληνικές δικαιοδοσίες, η δραστηριότητα του τουρκικού προξενείου στην Δυτική Θράκη αλλά κυρίως η κατά καιρούς εξαιρετικά προκλητικές παραβιάσεις και παραβάσεις στο Αιγαίο, ακόμη και σε περιόδους διμερών επαφών (π.χ. επίσκεψη Μολυβιάτη στην Άγκυρα) ή δραστηριοτήτων υψηλών προσώπων (όπως του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλια στο Αγαθονήσι) που ενέχουν τον χαρακτήρα προσωπικής αποδυνάμωσής τους, δημιουργούν την εντύπωση ότι ο κύκλος της «μετα-Ελσίνκι εποχής» κλείνει, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά διπλωματικούς και επιχειρησιακούς χειρισμούς στα ζητήματα εθνικής ασφάλειας.

Η διαχείριση των εντάσεων

Η ελληνική διπλωματία κινδυνεύει να υπερκερασθεί από την τουρκική αν η Αθήνα υποτιμήσει τον στρατηγικό ορίζοντα που διέπει την τουρκική διπλωματική τακτική.
Η τουρκική στρατηγική πρόκληση δεν μπορεί να απαντηθεί παρά μόνο με ανάλογες ελληνικές στρατηγικές επιλογές. Από τη σκοπιά της Άγκυρας, η τουρκική πρακτική δεν συνιστά μεταβολή. Αντίθετα συνιστά «συνήθη» πρακτική, καθώς η Τουρκία εμφανίζεται να είναι συνεπής στην πολιτική στρατηγική της και στους διπλωματικούς και στρατιωτικούς χειρισμούς που την υλοποιούν. Η άσκηση στρατιωτικής πίεσης στο Αιγαίο εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας εξακολουθεί να είναι μία σταθερά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η διακηρυγμένη τουρκική επιδίωξη της αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας και των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων συνεχίζει να έχει σημαντικές επιπτώσεις.
Σε διεθνές επίπεδο παγιώνει μια θεώρηση του ζητήματος όχι ως τουρκική διεκδίκηση αλλά ως ύπαρξη μιας «γκρίζας ζώνης» σε ό,τι αφορά ελληνική κυριαρχία. Σε διπλωματικό επίπεδο επιχειρεί να ακυρώσει ή να φθείρει τις ελληνικές θέσεις. Για παράδειγμα, στην περίπτωση εφαρμογής του Πρωτοκόλλου Τελωνειακής Ένωσης Ε.Ε. - Τουρκίας, όταν ο μεταρρυθμιστής Ταγίπ Ερντογάν δηλώνει ότι «αν είναι να διακοπούν οι διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε., επειδή δεν υποχωρούμε στο θέμα του πρόσθετου πρωτοκόλλου, ας διακοπούν», ουσιαστικά πιέζει διπλωματικά τους Ευρωπαίους εταίρους προς μία κατεύθυνση αντίθετη με τις ελληνικές επιδιώξεις και, εφόσον δεν υπάρχει κατάλληλη ελληνική απόκριση προς τους εταίρους μας, η πίεση θα μεταφέρεται πάντοτε στην ελληνική πλευρά.
Κινδυνεύει να ανακοπεί άμεσα ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Τουρκίας και μάλιστα λόγω του Πρωτοκόλλου Τελωνειακής Ένωσης; Κανείς έγκυρος αναλυτής στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό δεν ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, παρά τις αναμφισβήτητες δυσκολίες να υπάρξει αλλαγή πλεύσης του τουρκικού καθεστώτος ή του Ερντογάν να το επιβάλει. Αλλά πάλι, αν η Τουρκία δεν μπορεί να μετασχηματιστεί για την αποδοχή του κοινοτικού κεκτημένου, τότε ποιο είναι το ζητούμενο της ενταξιακής πορείας της τόσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο, ειδικότερα, και για το ελληνικό πρόβλημα ασφάλειας; Πέραν όμως αυτών, στην ελληνική εσωτερική πολιτική προσπαθεί να ευνοήσει το «άνοιγμα» μιας διαδικασίας αναθεώρησης της μετά το 1974 εθνικής στρατηγικής στην κατεύθυνση «συμβιβαστικών» λύσεων που βασίζονται στην παραχώρηση ελληνικής κυριαρχίας.

Με άλλα λόγια, στο εσωτερικό πολιτικό πλαίσιο η Άγκυρα κινείται προς μια εντελώς αντίστροφη κατεύθυνση επηρεασμού των εξελίξεων από αυτήν που η Ελλάδα επιχειρεί στις εσωτερικές εξελίξεις της Τουρκίας, μέσω της στήριξης που παρέχει στην τουρκική υποψηφιότητα για ένταξη στην Ε.Ε., θεωρούμενης ως διαδικασία «ευρωπαϊκού μετασχηματισμού» της Τουρκίας και, άρα, μεσοπρόθεσμα, άρσης των τουρκικών εδαφικών διεκδικήσεων. Έχουν συσσωρευθεί σημαντικές ενδείξεις ότι η ελληνική πολιτική στρατηγική κινδυνεύει να υπερκερασθεί από την τουρκική, ακριβώς επειδή βασίζεται σε όρους και προϋποθέσεις που οδηγούνται σε εξάντληση. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ελληνική εθνική στρατηγική οφείλει να αναθεωρηθεί, όπως ορισμένοι πολιτικοί κύκλοι διατείνονται.
Η εθνική στρατηγική οφείλει να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και το όχημα αυτής της αναπροσαρμογής δεν είναι η αναθεώρηση του περιεχομένου της αλλά μια επεξεργασμένη πολιτική στρατηγική που να την υπηρετεί και να ανταποκρίνεται στις νέες συνθήκες. Από τη σκοπιά της διατύπωσης προτεραιοτήτων και πολιτικής στρατηγικής, ο προσδιορισμός των παραμέτρων αυτών συνδέεται άμεσα με την ύπαρξη της σχετικής πολιτικής βούλησης.

Η μετάβαση σε μία νέα στρατηγική

Η προώθηση της σταθερότητας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με δεδομένες τις θέσεις των δύο πλευρών και του διεθνούς παράγοντα, είναι ζήτημα εσωτερικών και διεθνών συσχετισμών που σε τελική ανάλυση αποκρυσταλλώνουν αυτές τις θέσεις. Οι εσωτερικοί συσχετισμοί, όπως προσδιορίζονται στο ευρύτερο πολιτικό και κοινωνικό εθνικό πλαίσιό τους, καθορίζουν κυρίως τις προτεραιότητες πολιτικής και τις εσωτερικές δυνατότητες και αντοχές για την προώθησή τους. Το κύριο ζητούμενο είναι η διατύπωση μιας πολιτικής στρατηγικής που έχει τη ρεαλιστική δυνατότητα δημιουργίας πλεονεκτικών διεθνών ερεισμάτων για την επίτευξη των στόχων της και αυτό κρίνεται μόνο από τα αποτελέσματά της σε προσδιορισμένο χρονικό ορίζοντα.
Η προσπάθεια να ξεφύγει ολόκληρο το πλέγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων σε Αιγαίο και Κύπρο από τον αναχρονισμό των εδαφικών διεκδικήσεων και της κατοχής δεν μπορεί παρά να είναι πολυδιάστατη. Να ευνοεί, να διευρύνει και να αξιοποιεί την ανάπτυξη σχέσεων εμπιστοσύνης και συνεργασίας με την Τουρκία.
Ταυτόχρονα όμως, η στήριξη της ελληνικής επιλογής να επικρατήσουν στη γειτονική χώρα πολιτικές δυνάμεις που υποστηρίζουν μια γνήσια εταιρική σχέση και την άρση των διεκδικήσεων, βασίζεται στην επιτυχή ανάσχεση και αποτροπή των τουρκικών προκλήσεων σε Αιγαίο, Δυτική Θράκη και Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό είναι το πλαίσιο που θέτει η επαρκώς διατυπωμένη εθνική στρατηγική, που αδιάλειπτα από το 1974 συνιστά το σταθερό πλαίσιο διαμόρφωσης της εκάστοτε πολιτικής στρατηγικής όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων. Κυβερνήσεις που, παρά τις όποιες ατυχείς στιγμές τους, λάθη και παραλείψεις τους, παρέμειναν - άσχετα από τους λόγους - προσηλωμένες στις επιταγές της εθνικής στρατηγικής.

Επίκεντρο μιας ανανεωμένης πολιτικής στρατηγικής είναι η καθοριστική μεταβολή, με βάση πάντα το διεθνές δίκαιο, των διμερών όρων πάνω στις οποίες η Τουρκία βασίζει την πολιτική στρατηγική πρόκλησης εντάσεων στο Αιγαίο. Η ενδυνάμωση της ελληνικής παρέμβασης σε κάθε διεθνές δικαιακό θεσμικό περιβάλλον και η πρακτική στήριξή της σε επιχειρησιακό επίπεδο με κατάλληλη, ευέλικτη και στοχευμένη διαχείριση των εντάσεων, που να επιβάλλει στην άλλη πλευρά την αποκλιμάκωση των εντάσεων. Η πρόκληση εντάσεων δεν πρόκειται να σταματήσει αν οι εσωτερικές πολιτικές δυνάμεις στην Τουρκία που τις συντηρούν δεν μεταβάλουν πολιτική.
Οι προκλήσεις αυτές μπορούν, όμως, να καταστούν ατελέσφορες και αναχρονιστικές εφόσον δεν μεταβάλλουν το statusquo στο Αιγαίο προς όφελος των τουρκικών διεκδικήσεων. Ωστόσο, καμιά εποικοδομητική πολιτική στρατηγική δεν μπορεί να έχει προοπτική αν δεν εδράζεται σε μια ευρύτερη θεώρηση της Τουρκίας και σε εκείνες τις εσωτερικές και διεθνείς διαστάσεις που αναιρούν την τουρκική αναθεωρητική πολιτική και την εντάσσουν σε ένα περιβάλλον σταθερότητας, αμοιβαίας ασφάλειας και εξισορρόπησης θεμιτών συμφερόντων. Παρά την πολιτική κυριαρχία των «καθεστωτικών δυνάμεων» υπάρχει μια κοινωνική και πολιτική δυναμική που διατρέχει την τουρκική κοινωνία και πολιτική στην κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού. Οι εξελίξεις στη γείτονα χώρα, που διατρέχουν σε βάθος την τουρκική κοινωνία, οικονομία και πολιτική, διέπονται από αντιθέσεις και αντιφάσεις και συνεχίζουν, σε ορισμένες τουλάχιστον εκφάνσεις, να είναι απρόβλεπτες.

* Ο δρ Στέλιος Αλειφαντής είναι διευθυντής του Κέντρου Ανάλυσης Διεθνών Συγκρούσεων.

Read more...

Επίσκεψη Κλίντον στην Τουρκία

Επίσημη επίσκεψη στην Τουρκία θα πραγματοποιήσει τον προσεχή μήνα η υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρυ Κλίντον, όπως προκύπτει από τον απόηχο των επαφών που είχε χτες και σήμερα στην τουρκική πρωτεύουσα ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή Τζωρτζ Μίτσελ.

Τα περί επίσκεψης Κλίντον, μετέδωσε σήμερα το τουρκικό ειδησεογραφικό πρακτορείο «Ανατολή».
Ως προς τις επαφές Μίτσελ, μετά τη συνάντηση που είχε σήμερα με τον τούρκο πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο αμερικανός είπε ότι η Τουρκία «μπορεί να παίξει μοναδικό ρόλο», αφού «διατηρεί σχέσεις με το Ισραήλ», ενώ τόνισε πως οι ΗΠΑ στηρίζουν «την ηγεσία της Τουρκίας στις προσπάθειες για την ανθρωπιστική βοήθεια και τη μόνιμη κατάπαυση του πυρός στη Γάζα».
Σύμφωνα με το πρακτορείο «Ανατολή», ο Ερντογάν κατά τη συνάντηση υπογράμμισε ότι «δεν μπορεί να είναι ρεαλιστική μία λύση που θα παραμερίζει τη Χαμάς» και επεσήμανε πως «μετά την εκλογική νίκη της Χαμάς, η Τουρκία έκανε προς την οργάνωση αυτή συστάσεις για συμβολή στην ειρηνευτική διαδικασία» και πώς «μετά τις συστάσεις αυτές, παρατηρήθηκαν θετικές εξελίξεις ως προς τη Χαμάς».

Read more...

Συνεδρίαση του ΣΕΑ στην Τουρκία

Συνεδρίασε από τις δύο και μετά το μεσημέρι το τουρκικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας με αντικείμενα το κουρδικό και τα μέτρα ασφάλειας σχετικά με την κουρδική γιορτή Νεβρούζ στις 21 Μαρτίου και άλλα ζητήματα όπως η Μέση Ανατολή, το Ιράκ, οι σχέσεις με τις ΗΠΑ και την ΕΕ.

Read more...

Χανς Γκερτ Πέτερινγκ - «Αναγκαία η αποχώρηση του τουρκικού στρατού»

Η παρουσία του τουρκικού στρατού στην Κύπρο εμποδίζει τις προσπάθειες για λύση του Κυπριακού, αναφέρει ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Χανς Γκερτ Πέτεριγκ, σε επιστολή που απέστειλε στον κύπριο ευρωβουλευτή κ. Μάριο Ματσάκη.

Ο ευρωβουλευτής στις 19 Νοεμβρίου είχε καταγγείλει εγγράφως στον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου την παράνομη παρουσία των κατοχικών δυνάμεων στην Κύπρο με αφορμή το τουρκικό βλήμα όλμου που έπεσε σε οροφή οικίας στον Αγιο Δομέτιο Λευκωσίας, κατά τη διάρκεια τουρκικής άσκησης στα Κατεχόμενα.
Με την επιστολή του ο κ. Πέτεριγκ σημειώνει ότι «οι ασκήσεις του τουρκικού στρατού υποσκάπτουν το αίσθημα διαλλακτικότητας και δεσμευτικότητας, που είναι στοιχεία απαραίτητα για την επιτυχή κατάληξη των συνομιλιών» και προσθέτει: «Η αποχώρηση των τουρκικών δυνάμεων είναι αναγκαίο βήμα προς τα εμπρός,στον δρόμο για περαιτέρω ελάττωση της έντασης και για την επαναφορά του διαλόγου μεταξύ των πλευρών, καθώς και για την προετοιμασία τελικής λύσης».

Read more...

"Καμπανάκι" από Παγκόσμια Τράπεζα για Τουρκία

Την εκτίμηση ότι η Τουρκία θα βιώσει οικονομική κρίση χειρότερη από την αντίστοιχη του 2001 διατύπωσε χθες σε ομιλία του στην Κωνσταντινούπολη ο Ulrich Zachau, επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας για την Τουρκία, την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία.

Ο Zachau σημείωσε ότι το εργατικό δυναμικό της Τουρκίας θα συνεχίσει να αυξάνεται, ωστόσο η επιβράδυνση της ανάπτυξης θα οδηγήσει σε υψηλή ανεργία και σε οικονομική κρίση «χειρότερη από εκείνη του 2001».

Η τουρκική οικονομία αρχίζει όλο και πιο έντονα να «αισθάνεται» τις επιπτώσεις της παγκόσμιας κρίσης, σημείωσε ο ίδιος, καθώς στο γ’ τρίμηνο του 2008 εμφάνισε ρυθμό ανάπτυξης 0,5%, το χαμηλότερο μετά την έξοδο από την κρίση του 2001. Για το σύνολο του 2008 αναμένεται στασιμότητα στους ρυθμούς ανάπτυξης, ενώ για το 2009 προβλέπεται συρρίκνωση.

Ωστόσο, προσέθεσε, η παρούσα περίοδος είναι «ιδιαίτερα κατάλληλη» για την εισαγωγή μεταρρυθμίσεων, ενώ η κατάρτιση και εφαρμογή μακροπρόθεσμων πολιτικών ανάπτυξης θα αποδειχθεί κρίσιμη για την ελαχιστοποίηση των κινδύνων.

Αναφερόμενος στις βραχυπρόθεσμες ανάγκες της τουρκικής οικονομίας, ο Ulrich Zachau αναφέρθηκε στην ανάγκη δημιουργίας θέσεων μερικής απασχόλησης για γυναίκες και νέους, που χαρακτήρισε ως «τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες».

Για τον χρηματοοικονομικό κλάδο της χώρας, ο Zachau σημείωσε ότι διατηρεί την ευρωστία του σε μεγαλύτερο βαθμό εν συγκρίσει με πολλές άλλες χώρες. Ο κίνδυνος για το 2009 έγκειται στις επιπτώσεις της κρίσης στη δομή της πραγματικής οικονομίας, επισήμανε.

Μεταξύ των όσων υπογράμμισε ο αξιωματούχος της Παγκόσμιας Τράπεζας ήταν και το γεγονός «ότι τα πράγματα τώρα δείχνουν δραματικά χειρότερα από όσο έδειχναν πριν από έξι μήνες και αυτό ισχύει γενικά, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας». «Αυτό δεν αποτελεί κίνδυνο, αλλά γεγονός. Ο κίνδυνος είναι ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να επιδεινωθούν περαιτέρω», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ομόλογα

Στο μεταξύ, για το ενδεχόμενο «βουτιάς» στα ομόλογα του τουρκικού Δημοσίου προειδοποιούν σε πρόσφατες παρεμβάσεις τους αναλυτές της αγοράς.

Σύμφωνα με ξένα δημοσιεύματα, το spread των τουρκικών ομολόγων έχει υποχωρήσει στις 580 μονάδες βάσης, με άλλα λόγια οι επενδυτές ζητούν επιπλέον απόδοση 5,8% για τη χρηματοδότηση του τουρκικού χρέους.

Το γεγονός αυτό οφείλεται στις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις της χώρας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, παρά το γεγονός ότι οι συνομιλίες δείχνουν να έχουν περιέλθει σε αδιέξοδο.

Συγκριτικά, το spread για τα ομόλογα της Ινδονησίας -που έχουν την ίδια αξιολόγηση Ba3 από τη Moody’s- διαμορφώνεται την ίδια στιγμή σε 800 μονάδες βάσης περίπου, ενώ για της Ρωσίας -που η πιστοληπτική της διαβάθμιση είναι υψηλότερη κατά πέντε βαθμίδες σε σχέση με την Τουρκία- σε 700 μονάδες βάσης.

«Οι συνομιλίες με το ΔΝΤ έχουν καθησυχάσει εν μέρει την ανησυχία των επενδυτών», σημειώνουν αναλυτές που σημειώνουν ωστόσο ότι «δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι υπάρχει η βούληση εκ μέρους της Τουρκίας να υπακούσει στους πολύ αυστηρούς όρους ενός νέου δανείου».

Οι συνομιλίες δε με το ΔΝΤ έχουν «κολλήσει» σε τρία βασικά ζητήματα:

- Το ΔΝΤ έχει ζητήσει την απεξάρτηση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών της χώρας από τον άμεσο έλεγχο του υπουργείο Οικονομικών
- Ζητά επίσης αυστηρότερους φορολογικούς ελέγχους που αντιβαίνουν στα σχέδια της τουρκικής κυβέρνησης να επαναφέρει στο σύστημα τα αδήλωτα εισοδήματα
- Το τρίτο ζήτημα αφορά στην απαίτηση του ΔΝΤ να μειωθεί το ποσοστό τη χρηματοδότησης που λαμβάνουν οι αρχές της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Η Τουρκία οδεύει σε ύφεση για πρώτη φορά από το 2001, καθώς για το τρέχον έτος προβλέπεται συρρίκνωση της οικονομίας κατά 1,5%, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το ποσοστό της ανεργίας έφτασε στο 12,3% στο δ’ τρίμηνο του 2008, το υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων τεσσάρων ετών, ενώ η χώρα στρέφεται προς το ΔΝΤ για τέταρτη φορά μέσα σε μία δεκαετία, για τη χρηματοδότηση του χρέους της που ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, Durmuş Yılmaz, εκτιμά σε 30 δισ. δολάρια για το 2009.

Read more...

Οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν το ψευδοκράτος

Οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν το παράνομο καθεστώς στα κατεχόμενα όπως και καμιά άλλη χώρα, εκτός από την Τουρκία. Αυτό αναφέρεται στην ετήσια έκθεση του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η έκθεση κάνει ιδιαίτερη αναφορά στον μεγάλο αριθμό τουρκικών στρατευμάτων στο νησί και επισημαίνει ότι η λεγόμενη αστυνομία και οι δυνάμεις ασφαλείας, τελούν υπό τον πλήρη επιχειρησιακό έλεγχο του τουρκικού στρατού.

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στους εγκλωβισμένους, επισημαίνοντας ότι οι λεγόμενες αρχές δεν ανταποκρίνονται σε πρόνοιες της συμφωνίας της Βιέννης, κάνοντας δύσκολη την καθημερινή ζωή των 358 Ε/Κ και των 121 Μαρωνιτών εγκλωβισμένων.

Παράλληλα απορρίπτονται οι τουρκοκυπριακοί ισχυρισμοί ότι έχουν παραμεληθεί Τεμένοι στις ελεύθερες περιοχές.

Αντίθετα επισημαίνεται ότι η κυπριακή κυβέρνηση προβαίνει σε συνεχείς επιδιορθώσεις και εργασίες συντήρησής τους και σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και των τουρκοκυπρίων πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η έκθεση αναφέρεται και στην Πράσινη Γραμμή και στην εμπορία ατόμων στην οποία επιδίδονται δουλέμποροι μεταφέροντας λαθρομετανάστες στις ελεύθερες περιοχές.

Στην έκθεση παρατίθεται και η έκθεση του ΕΔΑΔ, στην υπόθεση Τύμβιου, για φιλικό διακανονισμό μεταξύ του ιδίου και της Τουρκίας, μέσω της λεγόμενης Επιτροπή Αποζημιώσεων του ψευδοκράτους.

Αναφερόμενοι στις περιοχές που ελέγχονται από την κυβέρνηση της κυπριακής Δημοκρατίας, η έκθεση σημειώνει ότι η κυβέρνηση σέβεται γενικά τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών της.

Υποστηρίζει ωστόσο, ότι υπάρχουν προβλήματα σε κάποιους τομείς, περιλαμβανομένης της αστυνομικής βίας και της εξευτελιστικής συμπεριφοράς σε ατόμα που είναι υπό προσωρινή κράτηση και αιτητές ασύλων.

Αναφέρεται επίσης σε διακρίσεις εναντίον μελών βίας κατά των γυναικών, διακρίσεις εναντίον μελών εθνοτικών μειοτήτων και εθνικών ομάδων, καθώς και σε εμπορία γυναικών κυρίως για σεξουαλική εκμετάλλευση.

Εξάλλου, στο κεφάλαιο κυβερνητική διαφθορά, γίνεται αναφορά στην απόδραση του Αντώνη Προκοπίου Κίτα, η οποία οδήγησε σε έρευνες για πιθανή διαφθορά στην αστυνομία

iKypros
27/02/2009

Read more...

Σκληρή η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα

Iδιαίτερα επικριτική για τη χώρα μας είναι η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του έτους 2008. Γίνεται εκτενής αναφορά στα γεγονότα που συγκλόνισαν την Ελλάδα με αφορμή τον φόνο του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ενώ σε ειδική παράγραφο με τίτλο «Αυθαίρετη ή έκνομη στέρηση της ζωής» γίνεται αναφορά στα «Δεκεμβριανά» και ακολουθεί εκτενής περιγραφή των γεγονότων του φόνου του Αλ. Γρηγορόπουλου και όσων ακολούθησαν. Παράλληλα αναφέρονται τα συμπεράσματα έκθεσης της Διεθνούς Αμνηστίας, σύμφωνα με τα οποία η αστυνομία χρησιμοποίησε υπερβολική βία εναντίον των διαδηλωτών που ξεχύθηκαν στους δρόμους μετά τον φόνο του μαθητή.

Η έκθεση αναλύει τον ρόλο των δυνάμεων ασφαλείας, καθώς και το κατά πόσον ασκούν αποτελεσματικά τα καθήκοντά τους και εκφράζονται επιφυλάξεις για το κατά πόσον η αστυνομία ερευνά πλήρως τους αυτοαποκαλούμενους αναρχικούς, οι οποίοι χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων βόμβες μολότοφ «επιτίθενται σε περιουσίες, κυβερνητικά γραφεία, στόχους που αντιπροσωπεύουν “δυτικά συμφέροντα” και στην αστυνομία, κυρίως στο κέντρο της Αθήνας».

Από την έκθεση δεν λείπει το κεφάλαιο «διαφθορά», με αφορμή το σκάνδαλο του Βατοπεδίου και τις παραιτήσεις δύο υπουργών, όσο και το σκάνδαλο που κόστισε τη θέση του συμβούλου του πρωθυπουργού. Επίσης γίνεται αναφορά στις συνθήκες διαβίωσης των Ρομά και τις διακρίσεις που υφίστανται.

Σχετικά με τα όσα αναφέρει η φετινή έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Ευάγγελος Αντώναρος, δήλωσε ότι το αμερικανικό Yπουργείο των Εξωτερικών συντάσσει τέτοιες εκθέσεις για όλες τις χώρες και τόνισε πως «η Ελλάδα αποτελεί μια απολύτως δημοκρατική, ευρωπαϊκή χώρα, που σέβεται πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα και εργάζεται αδιάκοπα για την ενίσχυση του καθεστώτος της προστασίας τους».

Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, ο εκπρόσωπος Τύπου Γ. Παπακωνσταντίνου κάλεσε την κυβέρνηση «πέρα από τις ασκήσεις δημοσίων σχέσεων να λάβει σοβαρά υπόψη της τις εκθέσεις αυτές» και επεσήμανε ότι δεν υιοθετεί μεν την έκθεση αυτή στο σύνολό της, ενώ τόνισε ότι στη χώρα μας υπάρχουν φαινόμενα αντισημιτισμού στην κοινωνία, αλλά και σε ορισμένα ΜΜΕ.

Από το ΚΚΕ η έκθεση χαρακτηρίστηκε ως «απροσχημάτιστη παρέμβαση εναντίον του λαϊκού κινήματος» και δηλώθηκε πως: «Τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τα οποία δήθεν ενδιαφέρεται το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, είναι αυτά που δεν υπάρχουν σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, πρώτα από όλα στις ΗΠΑ».

Εξάλλου η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αντιμετωπίζει επικριτικά τα Σκόπια και μεταξύ άλλων αναφέρεται στη σφοδρή κριτική που ασκεί η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ σε αναφορές ορισμένων ΜΜΕ, τις οποίες αυτή χαρακτηρίζει "μη πατριωτικές", λειτουργεί ενάντια στην ελευθερία του Τύπου και της έκφρασης.

Επίσης στην έκθεση αναφέρεται ότι η ΠΓΔΜ, σε γενικές γραμμές σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών της, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν προβλήματα σε ορισμένους τομείς. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στην αργοπορία που παρατηρείται αναφορικά με την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων στον δικαστικό τομέα, καθώς και στο γεγονός ότι ασκούνται στη δικαιοσύνη πολιτικές πιέσεις και μορφές εκφοβισμού, που την εμποδίζουν να επιδείξει αποτελεσματικό έργο. Στην έκθεση αναφέρεται ακόμη ότι «η ένταση στις σχέσεις μεταξύ της σλαβομακεδονικής και της αλβανικής εθνικής κοινότητας έχει επιπτώσεις στους τομείς της εκπαίδευσης, της απασχόλησης και της συμμετοχής στη διακυβέρνηση της χώρας».

Read more...

Βλέπουν "τουρκική"-"μακεδονική" μειονότητα

Στην ετήσια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η οποία υποβάλλεται κάθε χρόνο στο Κογκρέσο, βάσει της σχετικής αμερικανικής νομοθεσίας, και στο κεφάλαιο για την Ελλάδα τονίζεται, μεταξύ άλλων, ότι μέλη της πομακικής κοινότητας δηλώνουν πως πιέζονται από τουρκόφωνους να απαρνηθούν την ύπαρξη της πομακικής ως ταυτότητας διακριτής από την τουρκική.

Στην έκθεση επισημαίνεται η παράνομη διακίνηση προσώπων, περιορισμοί στη δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού εθνοτικών μειονοτικών ομάδων, διακρίσεις και κοινωνικός αποκλεισμός εθνοτικών μειονοτήτων, ειδικότερα των Ρομά και στο πλαίσιο αυτό προστίθεται ότι σημαντικό ποσοστό Ρομά στερούνται πρόσβασης σε αξιοπρεπή κατοικία, βασική ιατρική περίθαλψη και ευκαιρίες απασχόλησης.

Αρκετός χώρος αφιερώνεται στις καταγγελίες για δυσμενή μεταχείριση και κακές συνθήκες διαβίωσης των τσιγγάνων, ενώ γίνεται αναφορά σε κρούσματα επίθεσης κατά μεταναστών από "νεοναζί".

Ως προς τους Αλβανούς μετανάστες, σημειώνεται ότι αποτελούν πλέον το 5%-7% του πληθυσμού και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν κάποια προβλήματα κακομεταχείρισης, αν και εκπρόσωποι της αλβανικής κοινότητας καταγράφουν σταδιακή μείωση των εις βάρος τους διακρίσεων.

Στην έκθεση σημειώνεται ότι ορισμένα άτομα που θεωρούν ότι αποτελούν μέλη μειονότητας αναφέρουν πως αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην ελεύθερη έκφραση της ταυτότητάς τους, και ότι τους απαγορεύεται να χρησιμοποιούν τον όρο "Τούρκος" ή "τουρκικός" σε τίτλους οργανώσεων, μολονότι μεμονωμένα άτομα μπορούν νομίμως να αυτοαποκαλούνται "Τούρκοι". Επισημαίνεται επίσης ότι το ελληνικό κράτος δεν αναγνωρίζει τη σλαβική διάλεκτο ως "μακεδονική", ενώ μικρός αριθμός σλαβόφωνων επιμένουν να αυτοπροσδιορίζονται ως "Μακεδόνες", γεγονός που προκαλεί σφοδρές αντιρρήσεις του ελληνικού πληθυσμού.

Υπογραμμίζεται ότι η Ελλάδα είναι μια συνταγματική, πολυκομματική δημοκρατία που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών της και ότι οι πολιτικές αρχές της χώρας διατήρησαν τον αποτελεσματικό έλεγχο των αρχών ασφαλείας.

Λαθρομετανάστευση
Αναφέρεται ωστόσο ότι παρατηρήθηκαν προβλήματα σε τομείς, όπως κακοποίηση παράνομων μεταναστών και τσιγγάνων από τις δυνάμεις ασφαλείας, συνωστισμός και άσχημες συνθήκες διαβίωσης σε μερικές φυλακές, κακές συνθήκες κράτησης λαθρομεταναστών, κράτηση και απέλαση ασυνόδευτων ή αποκομμένων από τις οικογένειές τους ανηλίκων, αδυναμία παροχής επαρκούς προστασίας σε θύματα οικιακής βίας.

Αστυνομικές αρχές - ακτοφυλακή
Υπογραμμίζεται ότι δεν υπήρξαν καταγγελίες για δολοφονίες με πολιτικά κίνητρα από κυβερνητικούς υπαλλήλους, επισημαίνεται ωστόσο ότι αστυνομικός σκότωσε τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στα Εξάρχεια στις 6 Δεκεμβρίου.

Σημειώνεται ότι οι αρχές συνέλαβαν τον αστυνομικό και τον συνεργάτη του και εκκρεμεί η δίκη.

Το περιστατικό πυροδότησε ταραχές και διαδηλώσεις νεολαίας και αυτοαποκαλούμενων αναρχικών σε όλη τη χώρα που διήρκησαν πάνω από μήνα και είχαν ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό δεκάδων πολιτών και αστυνομικών καθώς και ζημίες ύψους περίπου ενός δισ. ευρώ.

Αναφέρεται ότι σε μεμονωμένες περιπτώσεις οι αστυνομικές αρχές και η ακτοφυλακή έχουν προβεί σε καταχρήσεις, ειδικά εις βάρος λαθρομεταναστών, αιτούντων άσυλο και Ρομά.

Ανεξαρτησία των ΜΜΕ
Τέλος, τονίζεται ότι υπάρχει ανεξαρτησία των ΜΜΕ, ότι η κριτική προς την κυβέρνηση είναι ελεύθερη και ότι η διάταξη του 2007 σύμφωνα με την οποία οι ραδιοτηλεοπτικές μεταδόσεις πρέπει να γίνονται πρωτίστως στη ελληνική γλώσσα δεν είχαν στην πράξη επιπτώσεις στους εν λειτουργία τουρκόφωνους σταθμούς της Θράκης. Προστίθεται ότι ο νόμος απαγορεύει την εσκεμμένη παρότρυνση σε εκδηλώσεις βίας, μίσους και διακρίσεων εις βάρος προσώπων ή ομάδων προσώπων βάσει της φυλετικής ή εθνοτικής τους προέλευσης, με την επισήμανση ότι το Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι και το κεντρικό ισραηλιτικό συμβούλιο είχε μηνύσει την εφημερίδα "Ελεύθερος Κόσμος" και τον Κωνσταντίνο Πλεύρη για ρατσισμό και αντισημιτισμό, με αποτέλεσμα την καταδίκη του τελευταίου σε φυλάκιση 14 μηνών.

Read more...

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κατά της Τουρκίας

Για περιορισμούς στην ελευθερία της έκφρασης καταγγέλεται η Τουρκία στην ετήσια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Στην έκθεση αναφέρεται ότι οι δημοσιογράφοι φοβούνται τα αντίποινα, αν επικρίνουν την κυβέρνηση Ερντογάν.

Η δημοσίευση της έκθεσης συμπίπτει χρονικά με την κλιμάκωση της έντασης ανάμεσα στην κυβέρνηση και την εκδοτική εταιρία Dogan Yayin. Την περασμένη εβδομάδα επιβλήθηκε πρόστιμο 500 εκατομμυρίων δολαρίων στην εταιρία για φορολογικές παραβάσεις, ύστερα από έλεγχο των φορολογικών αρχών. Ωστόσο η τουρκική ένωση Τύπου καταγγέλλει ότι στόχος των αρχών ήταν να σταματήσει η επικριτική προς την κυβέρνηση αρθρογραφία. Μάλιστα ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κάλεσε τους υποστηρικτές του να μην αγοράζουν τις εφημερίδες του ομίλου, όπως η Χουριέτ.

"Ανώτατοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, μεταξύ τους και ο πρωθυπουργός Ερντογάν, έκαναν δηλώσεις κατά τη διάρκεια του έτους επικρίνοντας με δριμύτητα επιχειρηματίες του χώρου των μέσων ενημέρωσης, ειδικότερα ύστερα από τη δημοσίευση άρθρων για σκάνδαλα διαφθοράς που βαρύνουν οργανώσεις στη Γερμανία, οι οποίες έχουν σχέση με το κυβερνών κόμμα", αναφέρεται στην έκθεση.

Προστίθεται ακόμη πως, στο πλαίσιο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε., η Τουρκία επεξέτεινε την ελευθερία του λόγου, άμβλυνε τους περιορισμούς στα μέσα ενημέρωσης και τροποποίησε το άρθρο του ποινικού κώδικα "περί προσβολής του τουρκισμού". Ωστόσο σημειώνεται ότι, αν και ο όρος τουρκισμός αντικαταστάθηκε από τον όρο "τουρκικό έθνος", παραμένουν οι περιορισμοί, κυρίως ως προς το θέμα της γενοκτονίας των Αρμενίων και την κουρδική μειονότητα.

Στην έκθεση περιλαμβάνονται επίσης στοιχεία για την επιβολή περιορισμών στο Ίντερνετ.

Read more...

Αναγνώριση των τ/κ "δικαστηρίων";

Ο τουρκοκυπριακός Τύπος αναφέρεται στην απόφαση του ΕΔΑΔ στην υπόθεση της Ηλιάδας Πρωτοπαπά και ισχυρίζεται ότι με την απόφαση αυτή αναγνωρίζονται οι αποφάσεις των λεγόμενων δικαστηρίων στα κατεχόμενα.

Η Ηλιάδα Πρωτοπαπά προσέφυγε στο ΕΔΑΔ καταγγέλλοντας την Τουρκία για παραβίαση σειράς άρθρων της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με αφορμή τα γεγονότα του Αγίου Κασιανού (Ιούλιος 1989) όταν ομάδα Ε/κ, πραγματοποιώντας αντικατοχική εκδήλωση, εισήλθε στη νεκρή ζώνη και μερικοί από αυτούς συμπεριλαμβανομένης και της ίδιας «συνελήφθησαν» από τη λεγόμενη αστυνομία των κατεχομένων.

Σύμφωνα με τον Τύπο, στην απόφασή του το ΕΔΑΔ αναφέρει ότι δεν διαπίστωσε καμία παραβίαση εκ μέρους της Τουρκίας και ότι υπάρχει στα κατεχόμενα νομικό πλαίσιο που μπορεί να θεωρηθεί συμβατό με τη Σύμβαση.

Η τ/κ εφημερίδα «Κίπρισλι» αναφέρεται στο θέμα σε δημοσίευμα της με τίτλο «Απόφαση σοκ του ΕΔΑΔ. Νόμιμα τα δικαστήρια» του κατοχικού καθεστώτος.

Στο ίδιο θέμα αναφέρεται και η τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ», με τίτλο «Το ΕΔΑΔ αναγνώρισε τις αποφάσεις των τ/κ δικαστηρίων».

Η εφημερίδα αναφέρεται και στις δηλώσεις που έκανε για το θέμα ο Τ/κ ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ.

Ο κ. Ταλάτ, σημειώνοντας ότι η απόφαση του ΕΔΑΔ δεν αποτελεί έκπληξη, είπε τα εξής: «Δεν είναι μυστικό ότι το ΕΔΑΔ αναγνώρισε τα τ/κ δικαστήρια ως ένα εσωτερικό δικαστικό μηχανισμό. Η απόφαση δεν αποτελεί έκπληξη για μας».

Read more...

Ο Ερντογάν, σύνδεσμος Ουάσιγκτον - Τεχεράνης

Το ρόλο του διαμεσολαβητή για την αποκατάσταση των σχέσεων των ΗΠΑ με το Ιράν φιλοδοξεί να παίξει η Άγκυρα.

Όπως τόνισε ο Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν σε δηλώσεις του προς τη βρετανική εφημερίδα The Guardian, η Τεχεράνη είχε ζητήσει από την τουρκική πολιτική ηγεσία να συμβάλει προς αυτή την κατεύθυνση, από την περίοδο που στον Λευκό Οίκο βρισκόταν ο Τζορτζ Μπους.

Στην G20
Ο Τούρκος πρωθυπουργός πρόσθεσε πως προτίθεται να θέσει το θέμα και στον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, κατά τη διάρκεια της συνόδου της G20, τον Απρίλιο στο Λονδίνο.

«Το Ιράν θέλει από την Τουρκία να παίξει ένα τέτοιο ρόλο. Εάν το θέλουν και οι Ηνωμένες Πολιτείες και μας το ζητήσουν, τότε είμαστε έτοιμοι να το πράξουμε», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ερντογάν. Αξίζει να σημειωθεί ότι τον καίριο ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή αναγνώρισε και ο Τζορτζ Μίτσελ, ειδικός απεσταλμένος του Ομπάμα για το Μεσανατολικό, ο οποίος έφτασε χθες στην Άγκυρα για διήμερη επίσκεψη.

Θέση-κλειδί
«Ειδικά τώρα τελευταία, η Τουρκία κατέχει θέση-κλειδί στη Μέση Ανατολή. Αφενός, παίζει ένα χρήσιμο ρόλο στο Ιράκ και αφετέρου, είναι πρωτοπόρος στη Συρία, το Ισραήλ και τον Λίβανο. Υποστηρίζουμε τους ρόλους αυτούς και επιθυμούμε τον συντονισμό τους», είπε ο Μίτσελ, προαναγγέλλοντας ουσιαστικά την έναρξη της προσπάθειας για τη γεφύρωση του χάσματος που είχε ανοίξει ανάμεσα στις δύο συμμάχους η εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003 και οι εξελίξεις στο Κουρδικό.

Read more...

Το 48% των Τούρκων επιθυμεί την παρέμβαση του στρατού στην πολιτική!

To ινστιτούτο «Κόντα» διενεργεί συχνά δημοσκοπήσεις στη γείτονα. Αυτή τη φορά, με θέμα: «Ποιοι είμαστε;» και για λογαριασμό της τουρκικής εφημερίδας «Χουριέτ», η γνωστή εταιρεία δημοσκοπήσεων διενήργησε γκάλοπ για το προφίλ της σύγχρονης τουρκικής κοινωνίας.

Τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης είναι πραγματικά εντυπωσιακά σε μια χρονική περίοδο κατά την οποία ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποπειράται να προχωρήσει σε βαθιές κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, παρά τη σκληρή του –κατά καιρούς– αντιπαράθεση με το στρατιωτικό κατεστημένο, αλλά και με στελέχη της τουρκικής Δικαιοσύνης:

«Στην Τουρκία θα πρέπει να υπάρχει δημοκρατική διακυβέρνηση», πιστεύει το 88% των ερωτηθέντων, αλλά το 48% υποστήριξε «οπωσδήποτε ναι», στην ερώτηση «επιτρέπεται η παρέμβαση του στρατού όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο;».

Υπάρχει και ακόμα πιο ενδιαφέρουσα συνέχεια στα αποτελέσματα του γκάλοπ: Το 73% των ερωτηθέντων αντιτίθεται στην αγορά και ιδιοκτησία τουρκικής γης από ξένους, αποτέλεσμα που έκανε τον αρθρογράφο Αχμέτ Ινσέλ της «Ραντικάλ» να σχολιάσει:

«Θεωρούμε ότι ο πόλεμος της ανεξαρτησίας συνεχίζεται ακόμα και άρα δεν προξενεί έκπληξη το ότι είμαστε ξενοφοβικοί. Ακόμα πολεμάμε τους ξένους» είπε.

Φαίνεται δε ότι η Τουρκία διαπραγματεύεται την ένταξή της στην Ε.Ε., χωρίς καν όμως οι πολίτες της πρώτης να έχουν επισκεφθεί κατά καιρούς την τελευταία:

Οι 9 στους 10 δεν έχουν ταξιδέψει ποτέ στο εξωτερικό, ενώ το 70% δεν έχει διαβάσει ποτέ του βιβλία. Το 70% παραδέχθηκε ότι οι παντρεμένες γυναίκες χρειάζονται τη συζυγική συγκατάθεση για να εργαστούν, ενώ το 53% θεωρεί ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να αποχωρίζονται τη μαντίλα τους όταν εργάζονται στις δημόσιες υπηρεσίες, παρά τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους.

Η «Κόντα» πραγματοποίησε το γκάλοπ, που αποδείχθηκε όχι και τόσο κολακευτικό για την Τουρκία, σε δείγμα 6.482 ερωτηθέντων και ο Ταρχάν Ερντέμ, αναλυτής της εταιρείας, δήλωσε ότι η δημοσκόπηση έγινε σε μια περίοδο κοινωνικού μετασχηματισμού για την Τουρκία, της οποίας οι πολίτες είναι σίγουροι πως ξέρουν την ταυτότητά τους, αλλά μπορεί τελικά να μην είναι έτσι.

«Το σίγουρο είναι πως η Τουρκία είναι ακόμα επιφυλακτική για τη δημοκρατία, ενώ οι γυναίκες μας δεν είναι και πολύ ελεύθερες στην ιδιωτική ζωή τους», συμπλήρωσε.

Τέλος, στην ίδια δημοσκόπηση αναφέρεται -σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν», που δημοσιεύει το ρεπορτάζ- ότι «πολλοί εκ των ερωτηθέντων εξέφρασαν φόβους πως οι γείτονες της Τουρκίας σχεδίασαν το διαμελισμό της χώρας».

Read more...

Απαιτούν δυο θέσεις Ευρωβουλευτών οι Τούρκοι

Δύο θέσεις ευρωβουλευτών απαιτεί ο Ταλάτ και ζητεί όπως οι θέσεις αυτές παραμείνουν κενές μέχρις ότου εξευρεθεί λύση στο Κυπριακό.
Σε δηλώσεις του, ο εκπρόσωπος Τύπου του Ταλάτ, Χασάν Ερτσακιτζά ισχυρίστηκε ότι «δύο θέσεις ευρωβουλευτών ανήκουν στους Τουρκοκυπρίους».

Αναφερόμενος στις απευθείας συνομιλίες, ο Ερτσακιτζά ανέφερε ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά επιθυμεί μια συνολική λύση μέσα στο 2009, και προειδοποίησε ότι «δεν πρέπει να αναμένει ένας ότι οι συνομιλίες θα συνεχίζονται για πάντα».
Τόνισε ότι «η διεθνής κοινότητα συζητεί για ένα δεύτερο γύρο συνομιλιών, που θα είναι πάρε-δώσε, όταν συμπληρωθεί ο πρώτος. Προανήγγειλε, ακόμη, ότι το κεφάλαιο του Περιουσιακού αναμένεται να ολοκληρωθεί στη σημερινή συνάντηση των δύο ηγετών, ή το αργότερο, στην επόμενη. Ανέφερε ότι στις προηγούμενες συναντήσεις οι δύο ηγέτες εξέφρασαν τις θέσεις τους πάνω στο θέμα και πρόσθεσε ότι μετά το Περιουσιακό, θα συζητηθεί το θέμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σχετικά με το μη άνοιγμα του οδοφράγματος Λιμνίτη, ο Ερτσακιτζά δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι «υπάρχουν κάποια ειδικά προβλήματα που αφορούν τους Τουρκοκυπρίους που ζουν στην περιοχή»!

Read more...

Το Ισραήλ δεν θα αναγνωρίσει το ψευδοκράτος

Δεν υπάρχει θέμα το Ισραήλ να αναγνωρίσει το ψευδοκράτος στα κατεχόμενα, δήλωσε σήμερα ο Υπουργός Εξωτερικών Μάρκος Κυπριανού, προσθέτοντας πως τα όσα αναφέρουν πληροφορίες για ίδρυση γραφείου του ψευδοκράτους στο Ισραήλ και για δημιουργία ατμοπλοϊκών συνδέσεων με τα κατεχόμενα αποτελούν ιδιωτικές πρωτοβουλίες.

Ο κ. Κυπριανού ανέφερε ακόμα ότι το Υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ δείχνει κατανόηση στις ανησυχίες της κυπριακής Κυβέρνησης στα θέματα αυτά και σημείωσε πως το Ισραήλ υποστηρίζει τα ψηφίσματα και τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας για την Κύπρο.

Σε δηλώσεις στο αεροδρόμιο Λάρνακας επιστρέφοντας από μονοήμερη επίσκεψή του στο Ισραήλ, ο Υπουργός κλήθηκε να σχολιάσει τις πληροφορίες για ίδρυση γραφείου του ψευδοκράτους στο Ισραήλ και ερωτήθηκε κατά πόσον το Ισραήλ προσπαθεί να αναγνωρίσει εμμέσως το ψευδοκράτος.

«Οχι, όχι δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα» απάντησε και πρόσθεσε πως «όλες αυτές οι εξελίξεις αποτελούν ιδιωτικές πρωτοβουλίες, τις συζητήσαμε με το Υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ και με τους συνομιλητές μας και δείχνουν κατανόηση. Είναι ένα θέμα το οποίο θα συνεχίσουμε τη συζήτηση και το συντονισμό», ανέφερε.

Είπε επίσης ότι για «το Ισραήλ δεν υπάρχει θέμα αναγνώρισης του ψευδοκράτους, αντίθετα στέκονται στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας. Είναι ένα ζήτημα το οποίο είχαμε την ευκαιρία να αναπτύξουμε σήμερα, να εκφράσουμε τις ανησυχίες μας και θα είμαστε σε επαφή με το ισραηλινό Υπουργείο για να δοθούν λύσεις σ' αυτά τα ζητήματα» είπε και σημείωσε ότι «υπάρχει κατανόηση από πλευράς του Ισραήλ για τις ανησυχίες μας».

Read more...

Στο στόχαστρο ο ηγέτης του DTP επειδή μίλησε στα κουρδικά στην τουρκική Εθνοσυνέλευση

Σε νέα πηγή έντασης, ιδίως εν όψει των δημοτικών εκλογών της 29ης Μαρτίου στην Τουρκία, εξελίσσεται το γεγονός ότι ο αρχηγός του μεγαλύτερου φιλοκουρδικού κόμματος της χώρας μίλησε στην κουρδική γλώσσα στην Εθνοσυνέλευση. Η ομιλία «κόπηκε» στον αέρα από το κανάλι της τουρκικής Βουλής.

Κατά τη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του Κόμματος Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTP) ο ηγέτης του Αχμέτ Τουρκ άρχισε την ομιλία του στην τουρκική γλώσσα, αλλά συνέχισε στην κουρδική τονίζοντας ότι «αυτό με το οποίο θα αναπτυχθεί η πολυπολιτισμικότητα, είναι η πολυγλωσσία».

«Προκειμένου να δείξω ότι δεν υπάρχει τίποτε να φοβηθούμε στη χρήση άλλων γλωσσών και για να δώσω έμφαση στην αδελφική συγγένεια των γλωσσών κατά τη Διεθνή Ημέρα Μητρικών Γλωσσών επιτρέψτε μου να συνεχίσω την ομιλία μου στα κουρδικά» είπε ο Αχμέντ Τουρκ.


Μόλις άρχισε να μιλά στην κουρδική, το τηλεοπτικό κανάλι της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης που μεταδίδει απευθείας τις συνεδριάσεις της ολομέλειας και των κοινοβουλευτικών ομάδων, διέκοψε τη μετάδοση της ομιλίας, υπογραμμίζοντας ότι με βάση το Σύνταγμα και το νόμο περί πολιτικών κομμάτων, δεν μπορεί να μεταδώσει ομιλίες στην κουρδική.

Το περιστατικό είναι ενδεικτικό της έντασης στην υποψήφια προς ένταξη χώρα στην ΕΕ όσον αφορά τη δημόσια χρήση της άλλοτε απαγορευμένης κουρδικής γλώσσας παρόλο που υπήρξαν ορισμένες κυβερνητικές κινήσεις για τη χαλάρωση των περιορισμών (κατ' απαίτηση της Ένωσης), στις οποίες περιλαμβάνεται και η λειτουργία τηλεοπτικού δικτύου στην κουρδική γλώσσα.

Ωστόσο, οι περιορισμοί στην κουρδική γλώσσα εξακολουθούν να υφίστανται και μεταξύ αυτών η χρήση της σε πολιτικές ομιλίες.

Αντιδράσεις και εκλογές...

Ο πρόεδρος της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης Κιοκσάλ Τοπτάν έκανε λόγο για «ανοιχτή παραβίαση του Συντάγματος και του νόμου περί πολιτικών κομμάτων», αλλά προσέθεσε ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει σε κυρώσεις επειδή μίλησε στην κουρδική. Ωστόσο, επισήμανε πως δεν γνωρίζει εάν οι αρμόδιες αρχές θα προβούν σε ενέργειες, εννοώντας τις δικαστικές αρχές.

Ο αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) χαρακτήρισε «πρόκληση» την ομιλία του Αχμέτ Τουρκ. «Κάτω από τη στέγη του Κοινοβουλίου τα μηνύματα θα πρέπει να δίδονται σε μία κοινή γλώσσα» μετέδωσε το CNN Turk επικαλούμενο δήλωση του Εργκούν.

Στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη η υπόθεση για το κλείσιμο του κυριότερου φιλοκουρδικού κόμματος -με την κατηγορία της υποστήριξης του εκτός νόμου Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK)- και δεν αποκλείεται το γεγονός να προστεθεί στο «φάκελό» του.

Πριν από λίγες μέρες, το Κόμμα Δημοκρατικής Κοινωνίας είχε καταθέσει στο προεδρείο της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης πρόταση νόμου για αλλαγή στο νόμο περί γλωσσικής μεταρρύθμισης, με σκοπό να προστεθούν στο τουρκικό αλφάβητο, τα γράμματα της κουρδικής γλώσσας.

Στις δημοτικές εκλογές της 29ης Μαρτίου στην Τουρκία το κόμμα του Ταγίπ Ερντογάν αναμετράτεται στήθος με στήθος με το φιλοκουρδικό DTP στο Ντιγιάρμπακιρ, τη μεγαλύτερη πόλη της νοτιοανατολικής Τουρκίας με μεγάλο κουρδικό πληθυσμό.

Read more...

Να αναδειχθούν οι τουρκικές ευθύνες

Τρόπους εμπλοκής της Τουρκίας στο Κυπριακό ώστε να μην αποποιηθεί των ευθυνών της για τη δημιουργία του προβλήματος, συζήτησαν στη σημερινή τους συνάντηση ο Πρόεδρος της ΕΔΕΚ Γιαννάκης Ομήρου και ο Δήμαρχος της κατεχόμενης Αμμοχώστου Αλέξης Γαλανός.

Μετά τη συνάντηση που έγινε στα γραφεία της ΕΔΕΚ, ο κ. Γαλανός δήλωσε ότι επισκέφθηκε τον κ. Ομήρου και ως Δήμαρχος Αμμοχώστου και ως Πρόεδρος της Επιτροπής κατεχόμενων Δήμων, αλλά και ως πρώην Πρόεδρος της Βουλής, για μια γενική συζήτηση, χωρίς συγκεκριμένο αίτημα, κατά την οποία αντάλλαξαν απόψεις και για την παρούσα φάση του Κυπριακού, όπως επίσης και για το ''τι δέον γενέσθαι''.

Δεν πρέπει, συνέχισε, να δίδεται η εικόνα ότι επειδή υπάρχουν οι συνομιλίες η Τουρκία απαλλάσσεται των ευθυνών της. ''Αυτό είναι θέμα προγραμματισμού μελλοντικών ενεργειών, όσο αφορά το να μην αποενοχοποιείται η Τουρκία στο Κυπριακό, ενόψει βέβαια και κρίσιμων ημερομηνιών στην Ευρώπη''.


Ο κ. Γαλανός έθεσε και θέμα αξιοποίησης του ψηφίσματος 550 του ΣΑ των ΗΕ, που είναι το μόνο - όπως είπε, που κάνει αναφορά στα τουρκικά στρατεύματα κατοχής, ανεξάρτητα αν αφορά την Αμμόχωστο ή άλλο μέρος της κατεχόμενης Κύπρου. Ανέφερε περαιτέρω ότι υπάρχει ένα ψήφισμα του ΣτΕ του 1993, 91b για το θέμα του εποικισμού, η λήψη του οποίου ήταν ομόφωνη και προκάλεσε την αποχώρηση τότε της τουρκικής αντιπροσωπείας από την αίθουσα. ''Γιατί δεν τα βγάζουμε αυτά από τα συρτάρια μας να τα δούμε;'', διερωτήθηκε.

Να αναδειχθούν οι τουρκικές ευθύνες
Από την πλευρά του, ο Πρόεδρος της ΕΔΕΚ ανέφερε ότι η Τουρκία καταβάλει προσπάθεια ''να παρουσιάζεται ένας ουδέτερος τρίτος στο Κυπριακό, ότι δεν έχει ευθύνη για την στρατιωτική κατοχή 37% του εδάφους μιας ευρωπαϊκής χώρας''. Παρουσιάζεται να υποστηρίζει τις διαπραγματεύσεις, παραγράφει τις ευθύνες της σε ό,τι αφορά την παραβίαση και του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου και αυτό είναι τραγικό, πρόσθεσε.

''Θα πρέπει να εργαστούμε για την επανατοποθέτηση της Τουρκίας στο εδώλιο του κατηγορουμένου''. Η Τουρκία, πρόσθεσε, έχει ευθύνη και όσον αφορά την αποχώρηση των στρατευμάτων και των εποίκων, αλλά και ρόλο στο θέμα των εγγυήσεων. Αυτά τα θέματα, συνέχισε, θα πρέπει να τα φέρουμε στην πρώτη γραμμή των διεκδικήσεών μας σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο. Διαφορετικά, είπε, θα έχουμε σοβαρό πρόβλημα το Δεκέμβριο του τρέχοντος έτους, όταν θα αξιολογηθεί η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας.

Χρειάζεται, συμπλήρωσε, μια ξεκάθαρη στρατηγική ανάδειξης των ευθυνών της Τουρκίας στην Κύπρο που θα συζητηθεί και στο Εθνικό Συμβούλιο και αυτό το θέμα θα θέσει στην αυριανή συνεδρία του σώματος. Ο κ. Ομήρου επανέλαβε ότι θα πρέπει να πούμε στους Ευρωπαίους εταίρους μας πως δεν θα πρέπει να αναμένουν από την Κύπρο και την Ελλάδα να συναινέσουν στην απρόσκοπτη συνέχιση του διαλόγου Τουρκίας - ΕΕ ''ως η Τουρκία να είναι μια λευκή περιστερά''. Το ψήφισμα 550, πρόσθεσε, ''πού βρίσκεται αραχνιασμένο;''.

Read more...

Το ΕΔΑΔ αναγνώρισε δικαιώματα ελληνικών περιουσιών στην Τουρκία

Από το STRATEGY-GEOPOLITICS

Το δικαίωμα της κληρονομιάς σε άτομα ελληνικής καταγωγής, που οι πρόγονοί τους είχαν περιουσίες στην Τουρκία, αναγνώρισε χθες το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καταδικάζοντας την Τουρκία για την άρνησή της να αναγνωρίσει αυτό το δικαίωμα στους ελληνικής καταγωγής Γεράν-Ζανέτ Νακαριάν και Αρμέν Ντεριάν και επιδικάζοντας συνολική αποζημίωση 500.000 ευρώ στους ενάγοντες.

Οι δύο ενάγοντες, που γεννήθηκαν στην Ελλάδα το 1945 και το 1948 αντίστοιχα, είχαν προσφύγει στο ΕΔΑΔ, ισχυριζόμενοι ότι οι τουρκικές αρχές αρνούνται να αναγνωρίσουν το κληρονομικό τους δικαίωμα σε ακίνητο και οικόπεδο μεγάλης αξίας και έκτασης στην Τουρκία, με το πρόσχημα ότι δεν ισχύει η αρχή της αμοιβαιότητας για την αναγνώριση αυτού του δικαιώματος μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.

Το Δικαστήριο, στις 8 Ιανουαρίου 2008, είχε αποφασίσει, χωρίς να εξετάσει τους ισχυρισμούς της τουρκικής πλευράς περί αμοιβαιότητας, ότι στην περίπτωση των εναγόντων είχε υπάρξει παραβίαση του άρθρου 1 του πρωτοκόλλου 1, της Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για την παραβίαση του δικαιώματος προστασίας και πρόσβασης στην περιουσία.

Στην «πρωτόδικη» απόφασή του το ΕΔΑΔ δεν είχε επιδικάσει αποζημίωση, αλλά με τη χθεσινή απόφασή του επιδίκασε από 250.000 ευρώ στον καθένα από τους ενάγοντες, για την παραβίαση του δικαιώματός τους να έχουν πρόσβαση, ως κληρονόμοι, στην περιουσία τους στην Τουρκία.

Του ΝΙΚΟΥ ΡΟΥΣΣΗ

Read more...

Έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την Κύπρο

Οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν το παράνομο τ/κ καθεστώς στην βόρεια πλευρά της Κύπρου και καμία χώρα, εκτός από την Τουρκία, δεν το πράττει, αναφέρεται σε έκθεση του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κύπρο, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία σε «σημαντικό αριθμό τουρκικών στρατευμάτων στο νησί».

Η έκθεση (για το 2008) που αποτελεί μέρος της ετήσιας έκθεσης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, απορρίπτει τους τ/κ ισχυρισμούς ότι μουσουλμανικά τεμένη στις ελεύθερες περιοχές έχουν παραμεληθεί και τονίζει ότι η κυπριακή κυβέρνηση προβαίνει συχνά σε επιδιορθώσεις και εργασίες διατήρησης των τεμενών.

Αναφέρεται επίσης ότι η κυβέρνηση της Κύπρου σέβεται γενικά τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών της, ωστόσο «υπάρχουν προβλήματα σε κάποιους τομείς», συμπεριλαμβανομένης «της αστυνομικής βίας και εξευτελιστικής συμπεριφοράς των ατόμων που είναι υπό προσωρινή κράτηση και αιτητές ασύλων, βίας κατά των γυναικών, διακρίσεις εναντίον μελών εθνοτικών μειονοτήτων και εθνικών ομάδων και εμπορίας γυναικών κυρίως για σεξουαλική εκμετάλλευση».

«Περιοχή υπό τον έλεγχο των Τ/κ»
Οσον αφορά τις κατεχόμενες περιοχές, που στην έκθεση αναφέρονται κάτω από τον τίτλο «Περιοχή υπό τον έλεγχο των Τ/κ» σημειώνεται ότι «από το 1974, το βόρειο τμήμα της Κύπρου με πληθυσμό περίπου 256.000 άτομα διοικείται από μια τ/κ διοίκηση η οποία αυτοανακηρύχθηκε σε «τουρκική δημοκρατική της βόρειας Κύπρου» το 1983».

Οι τ/κ αρχές, όπως αναφέρονται, σέβονται γενικά τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών που ζουν κάτω από τον δικό τους έλεγχο. Ωστόσο υπάρχουν κάποια προβλήματα σε κάποιους τομείς. «Αστυνομική» βία εναντίον κρατουμένων και αυθαίρετες συλλήψεις και κρατήσεις εξακολουθούν να αποτελούν προβλήματα, προστίθεται.

«Υπήρχαν επίσης περιορισμοί όσον αφορά τα δικαιώματα ιδιωτικής ζωής και των δικαιωμάτων των αιτητών ασύλου. Δεν υπήρξε θεσμική υποδομή για το χειρισμό αιτήσεων ασύλου ή για την προστασία των αιτητών ασύλου. Η εμπορία ανθρώπων ήταν ένα πρόβλημα». Σημειώνεται δε ότι υπήρξαν αναφορές πως «αστυνομικοί» κακοποίησαν κρατουμένους και πως οι συνθήκες στις φυλακές δεν ανταποκρίνονται στα διεθνή πρότυπα.

Αναφέρεται επίσης ότι η λεγόμενη αστυνομία και οι «δυνάμεις ασφαλείας» τελούν υπό τον πλήρη επιχειρησιακό έλεγχο του τουρκικού στρατού με βάση το μεταβατικό άρθρο 10 του λεγόμενου συντάγματος, το οποίο «προσωρινά» παραχωρεί την ευθύνη για την ασφάλεια και την άμυνα στην Τουρκία.

Επιπλέον, στην έκθεση προστίθεται ότι η λεγόμενη αστυνομία παρακολουθούσε Ε/κ και Μαρωνίτες που μένουν στα κατεχόμενα. Αν και οι λεγόμενες αρχές το αρνήθηκαν, στην έκθεση επισημαίνεται ότι εκπρόσωπος των Μαρωνιτών επιβεβαίωσε ότι σπίτια σε τρία κατεχόμενα χωριά τέθηκαν υπό τον έλεγχο του τουρκικού στρατού κατά τη διάρκεια του έτους.

Ελεύθερες περιοχές
Αναφερόμενη στις περιοχές που ελέγχονται από την κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η έκθεση σημειώνει ότι στο κεφάλαιο Σεβασμός στα Ανθρώπινα Δικαιώματα , υπήρχαν αναφορές ότι η Αστυνομία κακοποίησε κρατούμενους και χρησιμοποίησε σκληρές μεθόδους και εξευτελιστική συμπεριφορά για υπόπτους ενώ υπάρχουν διεθνείς οργανισμοί που έχουν αμφισβητήσει τις συνθήκες κράτησης σε κέντρα κράτησης.

Οσον αφορά το ρόλο της Αστυνομίας, στην έκθεση αναφέρεται ότι από τις 33 έρευνες που έγιναν, δύο είχαν ως αποτέλεσμα τις απαγγελίες ποινικών κατηγοριών εναντίον αξιωματικών, σε τρεις αποφασίστηκε να απαγγελθούν πειθαρχικές κατηγορίες και σε 28 δεν αποδείχθηκε κάτι επιβαρυντικό για την Αστυνομία.

Στο κεφάλαιο που αφορά την σύλληψη και κράτηση, η έκθεση παρατηρεί ότι πριν από τον Μάιο, αλλοδαποί οι οποίοι συνελήφθησαν για παράνομη είσοδο στη χώρα χωρίς εξακρίβωση στοιχείων, τέθηκαν υπό κράτηση αορίστου χρόνου όταν οι αρχές δεν ήξεραν που να τους απελάσουν.

Οσον αφορά το θέμα των περιουσιών, στην έκθεση παρατίθεται η απόφαση του ΕΔΑΔ στην υπόθεση Τύμβιου για φιλικό διακανονισμό μεταξύ του ιδίου και της Τουρκίας μέσω της λεγόμενης επιτροπής αποζημιώσεων.

Στο θέμα της ελευθερίας λόγου και έκφρασης, η έκθεση παραθέτει μόνο ότι η κυβέρνηση «έχει παρεμβάλει σημαντικούς περιορισμούς στους Τούρκους δημοσιογράφους (σε αντίθεση με τους Τ/κ) που περνούν την πράσινη γραμμή για να καλύψουν θέματα στις ελεύθερες περιοχές, χωρίς να εξηγήσει τους λόγους πίσω από αυτή την απόφαση». Επικρίνει επίσης την κυβέρνηση επειδή «συνεχίζει να ασκεί πολιτική πίεση στα πανεπιστήμια ώστε να αποφεύγουν οποιαδήποτε σχέση με τα λεγόμενα πανεπιστήμια στα κατεχόμενα», τα οποία η κυβέρνηση θεωρεί – όπως αναφέρεται – παράνομα.

Οσον αφορά την προστασία των προσφύγων, σημειώνει ότι η κυβέρνηση παρείχε προστασία ενάντια στην απέλαση και την επιστροφή προσφύγων στις χώρες τους, όπου οι ζωές τους ή η ελευθερία τους θα απειλούνταν.

Στο κεφάλαιο Κυβερνητική Διαφθορά και Διαφάνεια, στην έκθεση γίνεται αναφορά στην απόδραση του δολοφόνου και βιαστή (όπως αναφέρεται) Αντώνη Προκοπίου Κίτα στις 12 Δεκεμβρίου, η οποία οδήγησε σε έρευνες για πιθανή διαφθορά στην Αστυνομία και άλλες κυβερνητικές υπηρεσίες. Σημειώνεται ότι ο Υπουργός Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης παραιτήθηκε λόγω της απόδρασης ενώ η κυβέρνηση διόρισε πέντε ανεξάρτητους ποινικούς ανακριτές για να ερευνήσουν τις συνθήκες απόδρασης και πιθανή ανάμειξη της Αστυνομίας και άλλων κυβερνητικών αξιωματούχων. Σημειώνεται επίσης ότι ο Γενικός Εισαγγελέας είχε δηλώσει πως η υπόθεση «μυρίζει» διαφθορά, αμέλεια και αδιαφορία.

Οσον αφορά τις διακρίσεις, την κοινωνική κακομεταχείριση και εμπορία ατόμων, η έκθεση σημειώνει ότι αποτέλεσαν προβλήματα «η βία εναντίον γυναικών, το εμπόριο ατόμων, οι διακρίσεις εις βάρος των Τ/κ που διαμένουν στις περιοχές που ελέγχονται από την κυβέρνηση και οι διακρίσεις ενάντια στους Ρόμα και μέλη εθνοτικών μειονοτήτων και εθνικών ομάδων».

Οσον αφορά την εμπορία ατόμων, στην έκθεση σημειώνεται ότι υπήρξαν αναφορές ότι γινόταν εμπορία ατόμων μέσω αλλά και εντός της χώρας και πως η Κύπρος ήταν κυρίως σημείο άφιξης για γυναίκες που προοριζόταν για εμπορική, σεξουαλική εκμετάλλευση και οι αρχές αν και το ήξεραν ήταν γενικά ανεκτικές στην κατάσταση παρά την υιοθέτηση το 2005 ενός εθνικού σχεδίου πάταξης της εμπορίας ατόμων και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών. Η Αστυνομία συμμετείχε και βοήθησε σε 36 έρευνες για εμπορία ατόμων σε χώρες-μέλη της ΕΕ και 12 αντίστοιχες σε χώρες μη μέλη της Ενωσης.

Οσον αφορά την υποκίνηση σε ενέργειες διάκρισης, η έκθεση του αμερικανικού ΥΠΕΞ αναφέρει ότι η κυβέρνηση εξακολούθησε να χρησιμοποιεί βιβλία στα δημοτικά και γυμνάσια με γλώσσα «μεροληπτική» προς τους Τ/κ και τους Τούρκους ή που αποφεύγουν να κάνουν οποιαδήποτε αναφορά στην τ/κ κοινότητα. «Αυτό προκαλεί ανησυχίες κυρίως στα βιβλία ιστορίας», σημειώνεται.

Οσον αφορά τους εγκλωβισμένους, η έκθεση κάνει αναφορά στη Συμφωνία της Βιέννης το 1975, η οποία – όπως σημειώνει – εξακολουθεί να παραμένει η νομική βάση αναφορικά με την μεταχείριση των Ε/κ και των Μαρωνιτών. Όμως, προστίθεται, οι λεγόμενες αρχές μη ανταποκρινόμενες σε κάποιες από τις πρόνοιες της Συμφωνίας έκαναν δύσκολη την καθημερινή ζωή των 358 Ε/κ και 121 Μαρωνιτών κατοίκων».

Κάτω από τη Συμφωνία της Βιέννης, συνεχίζει η έκθεση, η ΟΥΝΦΙΚΥΠ επισκεπτόταν εβδομαδιαία τους Ε/κ και τους Μαρωνίτες δυο φορές το μήνα, σημειώνοντας ότι οποιαδήποτε επιπλέον επίσκεψη πρέπει να εγκριθεί και από τις λεγόμενες αρχές. Παρόλο που στη Συμφωνία της Βιέννης προβλέπεται να παρέχεται ιατρική φροντίδα από γιατρό της ε/κ κοινότητας, εντούτοις – σημειώνεται – οι λεγόμενες αρχές επέτρεψαν την παροχή ιατρικής περίθαλψης μόνο από Τ/κ γιατρούς. «Οι εγκλωβισμένοι ταξίδεψαν επίσης στις ελεγχόμενες από την κυβέρνηση περιοχές για ιατρική φροντίδα».

Ε/κ και Μαρωνίτες, μπόρεσαν – αναφέρεται – να ανακτήσουν κάποιες από τις περιουσίες τους αλλά δεν ήταν σε θέση να αφήσουν κάποιες από αυτές στους κληρονόμους τους που ζουν στις ελεύθερες περιοχές. Οι λεγόμενες αρχές, προστίθεται, έδωσαν άδεια στους εγκλωβισμένους να κάνουν κάποιες βελτιώσεις στα σπίτια τους και να αιτηθούν για το χτίσιμο νέων οικοδομών στις περιουσίες τους. Οι Μαρωνίτες που ζουν στις ελεύθερες περιοχές, μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις περιουσίες τους στα κατεχόμενα μόνο εάν αυτές δεν βρίσκονται σε στρατιωτική περιοχή ή αν δεν έχουν δοθεί σε Τ/κ.

Η έκθεση αναφέρεται επίσης σε αναφορές Ε/κ που ζουν στις ελεύθερες περιοχές οι οποίοι συνεχίζουν να υποστηρίζουν – όπως γράφει – πως τα προηγούμενα χρόνια βάνδαλοι στα κατεχόμενα κατέστρεψαν εγκαταλειμμένες ελληνορθόδοξες εκκλησίες και αφαίρεσαν θρησκευτικές εικόνες από αυτές και για τα περιστατικά αυτά δεν έγινε καμιά έρευνα.

Οι λεγόμενες αρχές, προστίθεται, δεν διατηρούν πλέον γενικούς περιορισμούς στους επισκέπτες των 358 Ε/κ και 121 Μαρωνιτών που είναι εγκλωβισμένοι, εάν και – σημειώνεται – υπήρχαν αναφορές ότι συγκεκριμένοι πρόσφυγες από τα εγκλωβισμένα χωριά εμποδίστηκαν από το να επιστρέψουν σε αυτά.

Η βία ενάντια στη γυναίκα αλλά και η συζυγική βία ήταν ένα πρόβλημα στις κατεχόμενες περιοχές, αναφέρεται στην έκθεση του αμερικανικού ΥΠΕΞ. Η πράσινη γραμμή, προστίθεται στο κεφάλαιο Εμπορία Ατόμων, εξυπηρετεί σαν ένα σημείο διέλευσης για τους εμπόρους ώστε να μεταφέρουν άτομα στις ελεύθερες περιοχές. Οι αρχές στα κατεχόμενα εξέδωσαν άδειες εργασίες σε γυναίκες από την ανατολική Ευρώπη, επιτρέποντας της είσοδό τους στο ψευδοκράτος και το να δουλεύουν σε νυχτερινά κέντρα και καμπαρέ.

Σημειώνει ότι οι λεγόμενες αρχές έχουν αποδεχθεί την ύπαρξη κυκλώματος εμπορίας ατόμων, όμως συχνά το μπερδεύουν με το ανθρώπινο λαθρεμπόριο ή την παράνομη μετανάστευση. Σύμφωνα με τους ερευνητές, αναφέρεται, γυναίκες που δούλευαν σε νυχτερινά κέντρα και καμπαρέ πωλούνταν συχνά από γραφεία που έβαζαν διαφημίσεις για μοντέλα, νταντάδες και φροντιστές ηλικιωμένων. Μάλιστα, μεγάλα καζίνο στα κατεχόμενα, πρόσφεραν γυναίκες «σαν δώρα στους πλούσιους πελάτες τους». Προς το τέλος του χρόνου – σημειώνεται – οι λεγόμενες αρχές προχώρησαν στην εκδίκαση 34 υποθέσεων που σχετίζονταν με πορνεία, αλλά οι ποινές ήταν χρηματικές και δεν επιβλήθηκε καμία ποινή φυλάκισης. Εντοπίστηκαν, προστίθεται, σε επιθεωρήσεις τον Μάιο, 32 παιδιά που εργάζονταν και εναντίον των εργοδοτών τους λήφθηκαν νομικά μέτρα.

Ο κατώτατος μισθός στις κατεχόμενες περιοχές ανέρχεται στα $665, που δεν παρέχει – όπως αναφέρεται – ένα ικανοποιητικό επίπεδο ζωής για έναν εργαζόμενο και μια οικογένεια. Τον Αύγουστο, προστίθεται, ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε στα $750. Αναφέρεται επίσης ότι εργαζόμενοι δεν έχουν το νόμιμο δικαίωμα να εγκαταλείψουν καταστάσεις που εμπεριέχουν κινδύνους για την υγεία και την ασφάλειά τους χωρίς να ρισκάρουν το να χάσουν τη δουλειά τους.

Read more...

Ερχονται πιο κοντά Τούρκοι και Κούρδοι του Βορείου Ιράκ

Επαφές για να προωθηθεί ο διάλογος ανάμεσα στις δύο πλευρές

Η σκηνή θα ήταν αδιανόητη πριν από λίγους μήνες. Ο γενικός πρόξενος της Τουρκίας στη Μοσούλη συμμετείχε σε συνάντηση με στόχο την προώθηση του διαλόγου μεταξύ Τούρκων και Κούρδων, εκφράζοντας την ελπίδα ότι «η Τουρκία θα γίνει η ευρωπαϊκή πύλη του Ιράκ». Η σύνοδος διοργανώθηκε με πρωτοβουλία μιας ισχυρής τουρκικής θρησκευτικής αδελφότητας στην Αρμπίλ, την πρωτεύουσα της αυτόνομης περιοχής των Κούρδων στο Βόρειο Ιράκ.

Εκτός από τον τούρκο διπλωμάτη, έλαβαν μέρος διανοούμενοι από την Κωνσταντινούπολη και το Ντιγιάρμπακιρ και κούρδοι πολιτικοί προσκεκλημένοι της τοπικής κυβέρνησης. Οι συμμετέχοντες μίλησαν σε δύο γλώσσες- στα τουρκικά και στα σορανί, τη διάλεκτο του ιρακινού Κουρδιστάν.

«Ανοιξε ένα παράθυρο. Δεν θα συμφωνήσουμε σε όλα αμέσως. Δεν υπάρχει ακόμη τουρκικό προξενείο εδώ. Αλλά είναι μια σημαντική αρχή » λέει ο κούρδος διανοούμενος Αλτάν Ταν. Ο τούρκος πρόξενος, όπως και η τουρκική κυβέρνηση, αρνείται να χρησιμοποιήσει την έκφραση «Κουρδιστάν του Ιράκ» για την αυτόνομη περιοχή του προέδρου Μασούντ Μπαρζανί. Η Αγκυρα αναφέρεται πάντα στο «Βόρειο Ιράκ».

Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απαγόρευσε την τελευταία στιγμή σε τέσσερις βουλευτές του κόμματός του να λάβουν μέρος σε αυτό το συμπόσιο, που αποτελεί αρχή για την ομαλοποίηση των σχέσεων ανάμεσα στην Αγκυρα και την Αρμπίλ. Τα συμφέροντα πίσω από τον διάλογο είναι αμοιβαία. «Εχουμε ήδη διπλωματικές επαφές σε υψηλό επίπεδο» λέει εκπρόσωπος της προεδρίας στην Αρμπίλ.

Η ασφάλεια της περιοχής και τα οικονομικά συμφέροντα αναγκάζουν τις δύο πλευρές να έλθουν πιο κοντά.

Λίγες ημέρες νωρίτερα ο πρόεδρος Μπαρζανί υποδέχθηκε ανώτατο τούρκο διπλωμάτη για να συζητήσουν τη δημιουργία στην Αρμπίλ τριμερούς κέντρου διοίκησης μεταξύ ΗΠΑ, Τουρκίας και Ιράκ, με στόχο τον συντονισμό των πληροφοριών και του αγώνα κατά των κούρδων αυτονομιστών του ΡΚΚ, που έχουν βάσεις στα βουνά του Βορείου Ιράκ.

Οι αντάρτες δεν ξεπερνούν τους 2.000, αλλά είναι αρκετοί για να δηλητηριάσουν τις σχέσεις ανάμεσα στους Τούρκους και στους γείτονές τους Κούρδους του Ιράκ.

Ακόμη και ο επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας, ο στρατηγός Ιλκέρ Μπασμπούγ, ομολογεί ότι η λύση στο κουρδικό πρόβλημα δεν μπορεί να είναι αποκλειστικώς στρατιωτική.

«Η τουρκική κυβέρνηση πρέπει να προωθήσει μια πολιτική λύση. Η ειρήνη ανάμεσα σε Κούρδους και Τούρκους είναι και προς το συμφέρον των ΗΠΑ, στην προοπτική της αποχώρησης του αμερικανικού στρατού από το Ιράκ» λέει οΣάμι Σορές, πρώην υπουργός Πολιτισμού του ιρακινού Κουρδιστάν.

Περισσότερες από 1.200 τουρκικές εταιρείες και 50.000 τούρκοι πολίτες δραστηριοποιούνται στην εμπορική και οικονομική ανάπτυξη του Βορείου Ιράκ.

Read more...

Πλήρης στήριξη από τις ΗΠΑ στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ, ΑΓΚΥΡΑ.

Να υπάρξει σεβασμός στο δίκαιο, στην υπόθεση Εργκένεγκον, ζήτησε με συνέντευξή του στην τουρκική εφημερίδα «Μιλιέτ», ο Επίτροπος Διεύρυνσης της ΕΕ, Ολι Ρεν, συνδέοντας έμμεσα το ζήτημα της δίκης με την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και δηλώνοντας ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «θα συνεχίσει να παρακολουθεί με προσοχή τη δίκη και να προβαίνει στις ίδιες επισημάνσεις».

Την ίδια στιγμή ο επικεφαλής των διαπραγματεύσεων Τουρκίας - ΕΕ και υπουργός Προεδρίας της χώρας, Εγκμέν Μπαγίς, κατά τη συνάντησή του με τον Αμερικανό πρέσβη στην Αγκυρα, Τζέιμς Τζέφρις, εξέφρασε την «προσδοκία» του ότι η αμερικανική υποστήριξη στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ θα συνεχιστεί και κατά την προεδρία Ομπάμα. Οπως δήλωσε ο Ε. Μπαγίς οι ΗΠΑ απέδιδαν πάντοτε μεγάλη σημασία στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και της παρείχαν πλήρη υποστήριξη κατά τη διάρκεια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Τη στήριξη των ΗΠΑ στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Αγκυρας με τις Βρυξέλλες επιβεβαίωσε με τη σειρά του και ο πρέσβης των ΗΠΑ, ισχυριζόμενος ότι «η Τουρκία, μια δημοκρατική και κοσμική χώρα, είναι ένας σημαντικός σύμμαχος των ΗΠΑ» και θα παίξει σημαντικό ρόλο στη Δύση, σημειώνοντας ότι το μέλλον της Τουρκίας έχει σημασία για τις ΗΠΑ.

Read more...

Τουρκία-Ερωτηματικά προκαλεί στην Τουρκία η αυτοκτονία του διοικητή των ειδικών δυνάμεων ασφάλειας

Ερωτηματικά προκαλεί στην Τουρκία η αυτοκτονία του διοικητή των ειδικών δυνάμεων της ασφάλειας, για λόγους οι οποίοι προς το παρόν παραμένουν άγνωστοι.
Ο διοικητής Μεχτσέτ Οκτάι αυτοκτόνησε στις δύο το πρωί.

Από ό,τι έχει διαρρεύσει, υπάρχει ένα άτομο που ανακρίνεται και ήταν μαζί με τον διοικητή, την ώρα που αυτός αυτοκτόνησε.

Το περιστατικό έγινε καθώς ο διοικητής και ο φίλος του βρισκόταν στο αμάξι του πρώτου.

Τις τελευταίες μέρες, διάφορα μέσα ενημέρωσης πρόβαλαν ισχυρισμούς περί σχέσεων του Οκτάι, με τον πρώην διοικητή των ειδικών δυνάμεων Ιμπραχίμ Σαχίν, ο οποίος είναι ένα από τους βασικούς κατηγορούμενους στη δίκη της υπόθεσης Εργκενεκόν.
Το τουρκικό ειδησεογραφικό πρακτορείο "Ανατολή", επικαλούμενο πηγές του τουρκικού υπουργείου εσωτερικών, μετέδωσε την πληροφορία ότι δεν υπήρχε θέμα αντικατάστασης του Οκτάι, όπως υποστήριζε τμήμα των τουρκικών ΜΜΕ τις τελευταίες μέρες.

Read more...