Επίσκεψη του Ρώσου Προέδρου στην Τουρκία

Είναι λογικό η Μόσχα να φλερτάρει συστηματικά με την Άγκυρα, όταν βλέπει ότι αφενός η Τουρκία εκτροχιάζεται από την ευρωπαϊκή της πορεία και αφετέρου η Ευρώπη της γυρίζει την πλάτη. Ακόμη και οι αισιόδοξες προβλέψεις κάνουν λόγο για ειδική σχέση της Τουρκίας με την ΕΕ ή για πιθανότητα ένταξής της μετά την επόμενη 20ετία. Μια ειδική σχέση εξυπηρετεί σχεδόν απόλυτα την ενεργειακή πολιτική της Μόσχας, καθώς η Τουρκία θα μετατραπεί σε «πύλη μεταφοράς των ρωσικών υδρογονανθράκων προς τη γηραιά ήπειρο». Σήμερα, οι σχέσεις των δύο χωρών χαρακτηρίζονται ως «πολυδιάστατες», με σημαντικά περιθώρια περαιτέρω βελτίωσης.

Η επικείμενη επίσημη επίσκεψη του Ρώσου προέδρου Dmitry Medvedev στην Τουρκία, στις 11 και 12 Μαΐου, χαρακτηρίζεται από τις αμοιβαίες υψηλές προσδοκίες των δύο πλευρών. Ίσως είναι η πρώτη φορά, που η Ρωσία εισπράττει τόσο ευρεία αποδοχή από την τουρκική πλευρά.
Ο σημαντικότερος τομέας των ρωσο-τουρκικών σχέσεων είναι ο τομέας της ενέργειας. Η Ρωσία επιδιώκει να καταστήσει την Τουρκία ως την πύλη εξαγωγής των υδρογονανθράκων της, κυρίως προς την Ευρώπη. Σήμερα, Η Τουρκία εισάγει από τη Ρωσία περίπου το 65% (22 δισ. κυβικά μέτρα) του φυσικού αερίου και το 25% (8 εκατομ. τόνους) του αργού πετρελαίου της συνολικής εγχώριας κατανάλωσής της . Επίσης, εισάγει από τη Ρωσία περίπου το 50% των εγχώριων αναγκών της σε άνθρακα και σημαντικές ποσότητες χημικών προϊόντων. Στον τομέα της ενέργειας είναι πιθανόν, όπως άλλωστε δήλωσε πρόσφατα και ο Ρώσος πρωθυπουργός Putin, να σημειωθεί περαιτέρω σύσφιξη στις σχέσεις των δύο χωρών, με την κατασκευή πυρηνικών εγκαταστάσεων στην Τουρκία, από ρωσικές εταιρίες, για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Η κατασκευή εργοστασίου πυρηνικής ενέργειας συζητήθηκε και κατά την 4ήμερη επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου Abdullah Gül στη Μόσχα, το Φεβρουάριο του 2009.
H επικείμενη επίσημη επίσκεψη του Ρώσου προέδρου Dmitry Medvedev στην Τουρκία και η συνάντησή του με την τουρκική πολιτική ηγεσία, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως ένα “strategic business meeting”, το αποτέλεσμα του οποίου θα παρακολουθήσουν με περισσή προσοχή αρκετοί γείτονες των δύο χωρών (συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας), οι χώρες της κεντρικής και νότιας Ασίας, οι πετρελαιοπαραγωγές χώρες της Μέσης Ανατολής, η Ευρώπη που αναζητά επιπρόσθετες επιλογές για την κάλυψη των ενεργειακών της αναγκών και φυσικά οι ΗΠΑ, που ανησυχούν ιδιαίτερα για την απρόβλεπτη και ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική που υιοθέτησε η Άγκυρα, λίγες ημέρες πριν την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003.