Παραδόθηκε το τελευταίο Μ-60Τ Sabra

Η τελετή που έλαβε χώρα σήμερα στο 2ο Κέντρο Συντήρησης του Τουρκικού στρατού στην Καισάρεια (ουσιαστικά ένα μεγάλο εργοστάσιο βάσης σαν το δικό μας 304 ΠΕΒ), σηματοδότησε το τέλος του προγράμματος ύψους σχεδόν 700 εκ δολαρίων, το οποίο δέχτηκε σκληρή κριτική τόσο για το πολύ μεγάλο κόστος αναβάθμισης 170 μέσων αρμάτων μάχης Μ-60Α1 όσο και για τα τεχνικά προβλήματα που προκάλεσαν σημαντικές καθυστερήσεις . Στην τελετή κατά την οποία παραδόθηκαν τα τελευταία 16 άρματα Μ-60Τ παρέστησαν ο Τούρκος ΥΠΑΜ Βεζντί Γκιονούλ, ο Ισραηλινός ομόλογος του Ούντι Σανί καθώς και εκπρόσωποι του Κολομβιανού στρατού οι οποίοι έδειξαν ενδιαφέρον για το πρόγραμμα αναβάθμισης.


Ο τουρκικός στρατός υπέγραψε συμβόλαιο ύψους 688εκ δολαρίων με τους Ισραηλινούς στις 29 Μαρτίου 2002 για την αναβάθμιση 170 αμερικανικών αρμάτων Μ-60Α1 στο επίπεδο Sabra Mk.II, τα κυριότερα σημεία της οποίας ήταν το πυροβόλο MG253 120mm, πρόσθετη θωράκιση, σύστημα ελέγχου πυρός Knight III και ισχυρότερος κινητήρας της γερμανικής MTU. Το πρωτότυπο παραδόθηκε στους Τούρκους το 2005 για τις πρώτες δοκιμές οι οποίες και ολοκληρώθηκαν μετά από ένα χρόνο, τον Μάιο του 2006. Η αναβάθμιση των υπολοίπων αρμάτων έγινε τοπικά στην μονάδα της Καισαρειας παράλληλα με την παράδοση των κίτ αναβάθμισης από την Ισραηλινή ΙΜΙ. Μετά το πέρας των εργασιών στα πρώτα άρματα διαπιστώθηκε ένα πρόβλημα κραδασμών του κινητήρα το οποίο επηρέαζε την ακρίβεια βολών του σύστημα ελέγχου πυρός, γεγονός το οποίο προκάλεσε την διακοπή των εργασιών και την διεξαγωγή -έντονων- διαπραγματεύσεων με τους Ισραηλινούς. Σύμφωνα με τις επίσημες -και υπεραισιόδοξες..- ανακοινώσεις το πρόβλημα ξεπεράστηκε εντός εξαμήνου και οι παραδόσεις συνεχίστηκαν κανονικά.

Στις δηλώσεις που ακολούθησαν της τελετής τονίστηκε ιδιαιτέρως από τους Τούρκους επισήμους το γεγονός ότι η συμφωνία με την ΙΜΙ συμπεριέλαβε σημαντική μεταφορά τεχνογνωσίας, την οποία κατόπιν χρησιμοποίησαν τουρκικές εταιρίες την ανάπτυξη εγχώριου συστήματος ελέγχου πυρός το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την αναβάθμιση των Leo-1T χωρίς εξωτερική βοήθεια, αλλά και για την ανάπτυξη υποσυστημάτων για το πρόγραμμα Altay. Πέρα από την όποια βοήθεια προσέφερε η Ισραηλινή εμπλοκή, είναι προφανές πως η προσπάθεια να αποδοθούν κάποιες εξωπραγματικές διαστάσεις σε αυτή, χρησιμοποιείται ως άλλοθι για το εξωφρενικά υψηλό ποσό που δαπανήθηκε για την αναβάθμιση μόλις 170 αρμάτων..