ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ

Του ΝΙΚΟΥ ΚΟΥΡΗ Τέως υφυπουργού Εθνικής Άμυνας και επίτιμου αρχηγού ΓΕΑ και ΓΕΕΘΑ

Είναι γνωστό ότι μακράς προοπτικής στόχος της τουρκικής πολιτικής είναι η αναθεώρηση του status quo στην περιοχή μας που περιλαμβάνει την Κύπρο, τη Θράκη και το Αιγαίο.

Όσοι πιστεύουν ότι οι επιδιώξεις της Άγκυρας περιορίζονται σε «τεχνικές» διευθετήσεις (όπως είναι το εύρος του εναέριου χώρου της Ελλάδας κ.λπ.) εθελοτυφλούν. Οι στρατηγοί επιδιώκουν την αλλαγή της πολιτικής γεωγραφίας στην περιοχή μας με τον ακρωτηριασμό της Ελλάδας.Το τουρκικό κατεστημένο θεωρεί ότι η Συνθήκη της Λωζάννης αδίκησε το τουρκικό έθνος και ότι οι γεωπολιτικές συνθήκες της εποχής μας δεν έχουν καμία ομοιότητα με τις συνθήκες της εποχής των Βενιζέλου - Ατατούρκ (Λόγος του Οζάλ στις 19 Ιουνίου 1988 στη Βουλιαγμένη). Έχουν καταστρώσει λοιπόν ένα μακράς προοπτικής στρατηγικό σχέδιο το οποίο προωθούν με βραδύ ρυθμό αλλά σταθερά, χρησιμοποιώντας πολιτικά και στρατιωτικά μέσα.

Η ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ έδωσε τη δυνατότητα στην Άγκυρα να χρησιμοποιήσει τους μηχανισμούς του για να επιταχύνει τον βηματισμό της διότι οι στρατηγικές βλέψεις των ΗΠΑ, που είναι η κυρίαρχη δύναμη στην Ατλαντική Συμμαχία, συμπίπτουν σε σημαντικό βαθμό με τους στόχους της Άγκυρας.

Η προσπάθεια της Τουρκίας να μεταβάλει το καθεστώς του Αιγαίου έχει ως προτεραιότητα στον τουρκικό σχεδιασμό την αποδιάρθρωση της ελληνικής παρουσίας στον χώρο αυτό.

Η ενότητα του ηπειρωτικού κορμού της χώρας μας με το νησιωτικό σύμπλεγμα του Αιγαίου διασφαλίζεται με την ευθύνη μας για την αεράμυνα, την αρμοδιότητα στην έρευνα και διάσωση και την εναέρια κυκλοφορία (FIR Αθηνών).

Τις στοχεύσεις της τουρκικής πολιτικής αντελήφθη έγκαιρα ο Γεώργιος Παπανδρέου όταν στις αρχές του 1964 σμήνη τουρκικών αεροσκαφών παραβίασαν τον εθνικό μας χώρο στη Δωδεκάνησο.

Ο «Γέρος της Δημοκρατίας» αντέδρασε ακαριαία και επέβαλε στο ΝΑΤΟ να τροποποιήσει τις διευθετήσεις αεράμυνας σε τρόπο ώστε η προστασία όλου του ελληνικού χώρου να αναληφθεί από την Ελληνική Αεροπορία. Μέχρι τότε τμήματα της επικράτειάς μας βρίσκονταν στη ζώνη ευθύνης της Τουρκίας. Από τότε καθιερώθηκε η περιοχή αεράμυνας υπʼ αριθ. 41 του ΝΑΤΟ που συμπίπτει με το FIR Αθηνών.

Η θέση της Ελλάδας για τη δομή διοικήσεως στην αεράμυνα ήταν σύμφωνη με μια βασική αρχή της Συμμαχίας που καθόριζε ότι παρά το γεγονός ότι η άμυνά της είναι συλλογική, η τελική ευθύνη για την προστασία των εδαφών και του πληθυσμού των χωρών είναι εθνική ευθύνη.

Η πολιτική της Ελλάδας από το 1964 καθόριζε ότι το FIR Αθηνών, που περιλαμβάνει όλα τα εδάφη μας, θα προστατεύεται από την Ελληνική Αεροπορία στα πλαίσια του ΝΑΤΟ.

Αυτό ανταποκρίνεται και στις πρόνοιες της Συνθήκης της Λωζάννης που ορίζουν ότι μόνο τα νησιά και οι νησίδες που απέχουν μέχρι 3 μίλια από την ακτή της Ανατολίας ανήκουν στην Τουρκία με εξαίρεση την Ίμβρο, την Τένεδο και τις Λαγούσες.

Την πολιτική αυτή κωδικοποίησε ο Ευάγγελος Αβέρωφ, που με διαταγή του καθόρισε ότι: «Η χώρα μας δεν δέχεται όπως τμήμα του εδάφους της, των χωρικών της υδάτων, του θαλάσσιου χώρου καθώς και των προσβάσεων από και προς το νησιωτικό μας σύμπλεγμα να υπάγεται στην επιχειρησιακή αρμοδιότητα Συμμαχικών Στρατηγείων που δεν θα εδρεύουν στο ελληνικό έδαφος και δεν θα διοικούνται από έλληνες αξιωματικούς...».

Τη διαταγή αυτή προσυπέγραψε αργότερα ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου ως υπουργός Άμυνας και καθιερώθηκε ως βασικό κεφάλαιο της εθνικής μας πολιτικής.

Η πολιτική αυτή απέτρεψε την υλοποίηση της Συμφωνίας Rodgers και ματαίωσε όλες τις προσπάθειες ΝΑΤΟ και Αμερικανών να επιβάλουν μια παρερμηνεία της συμφωνίας και να εγκατασταθούν τα ΝΑΤΟϊκά στρατηγεία στη χώρα μας χωρίς να έχουν προηγουμένως καθοριστεί τα όρια επιχειρησιακής ευθύνης, πράγμα που θα οδηγούσε σε πολιτικές συζητήσεις για το καθεστώς του Αιγαίου, κάτι που επιδίωκαν οι Τούρκοι.

Την πολιτική αυτή εφάρμοσαν πιστά όλοι οι μεγάλοι έλληνες πολιτικοί, όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Γεώργιος Ράλλης, ο Ευάγγελος Αβέρωφ και ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Όλοι αυτοί οι επιφανείς άντρες αντιστάθηκαν στις πιέσεις των Αμερικανών που με τον μανδύα του ΝΑΤΟ μας πίεζαν να εφαρμόσουμε τη Συμφωνία Rodgers, όπως την παρερμηνεύουν οι Τούρκοι και ο ίδιος ο στρατηγός.

Πέρασαν πάνω από 10 χρόνια και χωρίς να υπάρξει ιδιαίτερη πίεση η αντιπροσωπεία μας στη Σύνοδο της DPC του Δεκεμβρίου 1992 συμφώνησε σε μια πρόταση του ΝΑΤΟ που είχε επεξεργαστεί μια ομάδα εργασίας (το Mini Group) και προέβλεπε την κατάργηση των ορίων επιχειρησιακής ευθύνης στη Νότια Περιοχή της Συμμαχίας.

Η πρόταση, γραμμένη σε περίτεχνη «γλώσσα», δεν αποκάλυπτε το νόημά της σε πρώτη ανάγνωση. Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ W. Claes ανέλαβε τη «μετάφραση»!

Σε επιστολή του προς τον έλληνα υπουργό Εξωτερικών ξεκαθάρισε τα πράγματα! «Αναγνωρίζουμε», έγραφε, «ότι ζητάμε περισσότερα από την Ελλάδα απʼ ό,τι από την Τουρκία, γιατί εκτός από την αποδοχή της μη υπάρξεως ορίων επιχειρησιακής ευθύνης, που δεν είναι η λύση που προτιμάτε, θα αποδεχθείτε και την πρακτική εφαρμογή της».

Οι Τούρκοι ήταν ενθουσιασμένοι από την αναπάντεχη αυτή «προσφορά» των Ελλήνων. Είχαν επιτύχει ό,τι επιδίωκαν από χρόνια χωρίς να δώσουν τίποτα!

Εισέβαλαν «αδαπάνως» στο Αιγαίο! Ο τούρκος εκπρόσωπος στο ΝΑΤΟ δήλωσε:

«Επιθυμώ να εκφράσω την ικανοποίησή μου στο Mini Group και το Διεθνές Επιτελείο για τις άοκνες προσπάθειές των και τη συμβολή των στην επίλυση των προβλημάτων προ και μετά το 1992... Η απόφαση για τη νέα δομή διοίκησης στη Νότια Περιοχή είναι ένα σημαντικό βήμα. Είναι μια ευκαιρία να λύσουμε τώρα τις εκκρεμότητες που σχετίζονται με τον έλεγχο και τη διοίκηση στο Αιγαίο πάνω σε μια νέα βάση...». Και ο εκπρόσωπος συνέχισε:
«... Η πρώτη αρχή που καθιέρωσε η

DPC είναι ότι δεν θα υπάρχουν όρια στο επίπεδο των Υποστρατηγείων (σ.σ.: του 28 ΑΤΑ). Το δόγμα των περιοχών ευθύνης εγκαταλείπεται οριστικά. ΑΥΤΗ Η ΑΡΧΗ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ...».

Στην Αθήνα επικράτησε πανικός στις τάξεις της αντιπολίτευσης. Τρεις βουλευτές της υπέβαλαν ερώτηση στη Βουλή των Ελλήνων.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου με βαρυσήμαντο άρθρο του σε αθηναϊκή εφημερίδα καυτηρίασε την αδικαιολόγητη υποχώρησή μας.

Το θέμα όμως ξεχάστηκε μετά από λίγο καιρό. Η ζημιά όμως στην εθνική μας υπόθεση έμεινε και είναι ανεπανόρθωτη. Σήμερα αντιμετωπίζουμε τις συνέπειές της. Κάποτε πρέπει να γραφτεί η ιστορία αυτής της αναδίπλωσης στο κρίσιμο αυτό εθνικό θέμα. Να γίνει έρευνα στα αρχεία των υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας. Να έλθουν στο φως της δημοσιότητας οι εισηγήσεις των διπλωματικών και στρατιωτικών συμβούλων και η απόφαση του ΚΥΣΕΑ (αν ποτέ υπήρξε!).

Με βάση την απόφαση της DPC, το ΝΑΤΟϊκό επιτελείο επεξεργάστηκε νέα δομή διοίκησης των Αεροπορικών Δυνάμεων νότου της Συμμαχίας: Διοικητής τοποθετήθηκε Αμερικανός Πτέραρχος, επιτελάρχης Τούρκος Αξιωματικός.

Προβλέφθηκε η οργάνωση δύο Κέντρων Αεροπορικών Επιχειρήσεων (Coordinated Air Operations Center) CAOC: Από ένα στη Λάρισα και στο Εσκισεχίρ της Τουρκίας.

Αξίζει να επισημανθεί ότι τα δύο CAOC δεν έχουν προκαθορισμένες περιοχές επιχειρήσεων / ασκήσεων. Αυτες θα ορίζονται από τον comairsoutn ανάλογα με τις απαιτήσεις των ασκήσεων / επιχειρήσεων...

Αυτό σημαίνει ότι είναι δυνατόν επιχειρήσεις στο Αιγαίο ή και στον χερσαίο ελληνικό χώρο να ανατεθούν στο τουρκικό CAOC.

Η οργάνωση αυτή δεν λειτούργησε γιατί οι Αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων των χωρών του ΝΑΤΟ την τροποποίησαν ώστε να Προβλέπεται η «περιστροφή» των διοικητών CAOC (και υποδιοικητών).

Εικάζεται ότι από το τέλος του 2009 διοικητής του CAOC Λάρισας θα είναι Tούρκος πτέραρχος! Παρότι οι σχετικές διαβουλεύσεις δεν περατώθηκαν, η εικόνα της Νότιας Περιοχής από πλευράς διοικήσεων θα είναι η ακόλουθη:

Comairsoutn: Αμερικανός Πτέραρχος.

Επιτελάρχης: Τούρκος Πτέραρχος.

Υποδιοικητής: Έλληνας Πτέραρχος (;)

Διοικητής CAOC Λάρισας: Τούρκος Πτέραρχος (!)

Διοικητής CAOC Εσκισεχίρ (το απέσυραν από τη νέα δομή ΝΑΤΟ οι Τούρκοι).

Αν υλοποιηθεί η παραπάνω οργάνωση, προκύπτει ότι για δύο χρόνια ο ελληνικός χώρος, συμπεριλαμβανομένου και του Αιγαίου, θα ευρίσκεται υπό την προστασία (ΝΑΤΟϊκών) αεροπορικών δυνάμεων κάτω από τις διαταγές Τούρκου Πτεράρχου!

Ο Τούρκος Αξιωματικός, που όπως αναφέρθηκε θα εδρεύει στη Λάρισα, θα χρησιμοποιεί για έλεγχο των δυνάμεών του ελληνικές ευκολίες... (!)

Μερικοί δικοί μας για να δικαιολογήσουν την κατάσταση αυτή χρησιμοποιούν ως επιχείρημα ότι με τη νέα οργάνωση κερδίζουμε «πόντους» με την έννοια ότι η περιοχή ευθύνης του ελληνικού CAOC εκτείνεται και στις βαλκανικές χώρες του βορρά.

Το επιχείρημα είναι λάθος! Και στην περίοδο του Συμφώνου της Βαρσοβίας είχαμε την ίδια περιοχή ευθύνης. Άλλωστε σήμερα οι γείτονές μας στον βορρά είναι σύμμαχοι (ή θα γίνουν).

Αυτό όμως είναι το πρωτεύον ζήτημα; Οι δοσοληψίες γύρω από τεχνικά (στρατιωτικά) θέματα που ανακύπτουν από την «περιστροφή» των διοικητών; Μήπως πρέπει να επικεντρωθούμε και να εξετάσουμε τη νέα οργάνωση από πολιτικής και εθνικής σκοπιάς; Ασφαλώς οι στρατηγοί της Άγκυρας δεν θα δέχονταν τη νέα οργάνωση του ΝΑΤΟ αν αυτή δεν εξυπηρετούσε τα σχέδιά τους για αφελληνισμό του Αιγαίου...

Τον Δεκέμβριο του 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου εκφώνησε λόγο στη Σύνοδο της DPC στις Βρυξέλλες και κατηγόρησε χωρίς περιστροφές την Τουρκία ότι επιβουλεύεται ελληνικά εδάφη, με την υποστήριξη «συμμάχων» και τη χρησιμοποίηση όπλων που της διαθέτουν άλλα μέλη για την προστασία των συνόρων των χωρών της Ατλαντικής Συμμαχίας.

Τι μεσολάβησε από τότε;

Έγιναν οι Τούρκοι καλοί γείτονες και σύμμαχοι;

*
Αποκήρυξαν το casus belli;

Απομάκρυναν τον μεγάλο αποβατικό τους στόλο από τα παράλια της Μικράς Ασίας;

Σταμάτησαν τις προκλητικές παραβιάσεις του εθνικού μας χώρου;

Τηρούν τους διεθνείς κανόνες εναερίου κυκλοφορίας;

Σταμάτησαν να δοκιμάζουν αποβατικά σχέδια με στόχο τα νησιά μας;

Έδειξαν ετοιμότητα να αποσύρουν από την Κύπρο τα κατοχικά στρατεύματα και τους εποίκους;

Τίποτα από τα παραπάνω δεν συνέβη. Αντίθετα οι γείτονές μας, εκμεταλλευόμενοι και την ήπια πολιτική μας, έχουν αποθρασυνθεί και δημιουργούν κάθε τόσο κρίσεις στο Αιγαίο που συντηρούν κλίμα αστάθειας και κινδύνους ανάφλεξης.

Οι Τούρκοι όλο αυτό το διάστημα έχουν γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το Καταστατικό του Βορειοατλαντικού Συμφώνου που επιτάσσει ότι οι χώρες μέλη:

«Δηλώνουν την επιθυμία τους να ζήσουν ειρηνικά με όλους τους λαούς και όλες τις κυβερνήσεις. Επιβεβαιώνουν την πίστη τους στις αρχές των Ηνωμένων Εθνών και αναλαμβάνουν την υποχρέωση να διασφαλίσουν την ειρήνη και τη διεθνή ασφάλεια... Τα μέρη συμφωνούν να επιλύουν διεθνείς διαφορές με ειρηνικά μέσα με σκοπό αποφυγή διατάραξης της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας. Συμφωνούν επίσης να απόσχουν από την απειλή ή χρήση βίας με οποιονδήποτε τρόπο δεν είναι σύμφωνος με τους σκοπούς των Ηνωμένων Εθνών».

Το αυταρχικό τουρκικό καθεστώς παραβιάζει συστηματικά όλες τις αρχές του Καταστατικού του Βορειοατλαντικού Συμφώνου. Με αποκορύφωμα την εισβολή στην Κύπρο, τον σφαγιασμό και την εξαφάνιση χιλιάδων Ελλήνων και Ελληνοκυπρίων, τη διατήρηση κατοχικού στρατού σε ένα κράτος μέλος της ΕΕ, ως και την εγκατάσταση χιλιάδων εποίκων στη Μεγαλόνησο.

Υπό τις συνθήκες αυτές η παρουσία Τούρκου Διοικητή Αεροπορικών Δυνάμεων ΝΑΤΟ στη Λάρισα αποτελεί εμπαιγμό.

Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να υποστεί τέτοια ταπείνωση.

πηγή:ΠAPON