Τουρκία: Η συγνώμη που δεν λέχθηκε ποτέ...

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που κράτη ξαναγράφουν έστω και ένα μέρος της Ιστορίας τους. Μέσα από προσωπικές εξομολογήσεις ή εκφράσεις τύπου mea culpa των ηγετών τους.
Στην προσπάθεια αυτή ίσως πρέπει να ενταχθούν και οι δηλώσεις της 23ης Μαΐου του τούρκου πρωθυπουργού, ότι «εκδιώχθηκαν από τη χώρα μας αυτοί που είχαν διαφορετική εθνική ταυτότητα. Αυτό στην πραγματικότητα είναι αποτέλεσμα μιας φασιστικής προσέγγισης. Κάναμε κι εμείς τέτοια λάθη».
Ευπρόσδεκτες οι δηλώσεις αυτές του κουμπάρου μας κ. Ερντογάν. Είναι άγνωστο όμως κατά πόσον οι δηλώσεις αυτές απηχούν και τις πραγματικές προθέσεις της τουρκικής κυβέρνησης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε –και αφήνουμε κατά μέρος τις περί αντιθέτου δηλώσεις ουκ ολίγων επισήμων στο παρελθόν...- ότι τον περασμένο Νοέμβριο ο τούρκος υπουργός Άμυνας τόνιζε σε δηλώσεις του ότι τα δύο βασικά στοιχεία της ίδρυσης της τουρκικής δημοκρατίας ήταν η οικοδόμηση του έθνους και η οικονομία.
«Εάν σήμερα εξακολουθούσαν να υπάρχουν οι Έλληνες στην παραλία του Αιγαίου και οι Αρμένιοι σε πολλά σημεία της Τουρκίας θα είχαμε άραγε σήμερα το ίδιο έθνος - κράτος;», αναρωτήθηκε ο κ. Γκιονούλ, σε τελετή που έγινε στην τουρκική πρεσβεία στις Βρυξέλλες για την επέτειο του θανάτου του Κεμάλ.

Οι δηλώσεις αυτές προκάλεσαν αντίδραση ακόμη και στην Τουρκία, όπου η εφημερίδα «Ραντικάλ» κυκλοφόρησε με τίτλο «Ο Γκιονούλ μιλάει σαν ρατσιστής». Προσπάθησε μάλιστα εκ των υστέρων ο τούρκος υπουργός Άμυνας να προβεί σε διορθωτικές δηλώσεις, ήταν όμως αργά αφού οι εντυπώσεις είχαν δημιουργηθεί.
Για να αποκτήσουν τη δέουσα βαρύτητα οι δηλώσεις του κ. Ερντογάν πρέπει να συνοδευθούν και από συγκεκριμένες πράξεις, που κάθε άλλο παρά φαίνονται στον άμεσο, τουλάχιστον, χρονικό ορίζοντα. Οι περιουσίες των ελληνικών ιδρυμάτων εξακολουθούν να είναι «κατειλημμένες» από την τουρκική διοίκηση, η οποία συνεχίζει να μην αναγνωρίζει ιδιοκτησιακά δικαιώματα στο Πατριαρχείο, στο οποίο ανήκει πληθώρα ακινήτων, δεν του αναγνωρίζει οικουμενικότητα ούτε νομική υπόσταση. Παρ' όλα αυτά όταν τη συμφέρει το αποκαλεί «τουρκικό θεσμό»...
Διωγμοί, καταστροφές περιουσιών, εγκληματικές ενέργειες εναντίον της μειονότητας της Κωνσταντινούπολης, κατά τα τραγικά γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 1955, όταν το βράδυ της 6ης του ίδιου μήνα τουρκικός εξαγριωμένος όχλος λεηλάτησε, πυρπόλησε σπίτια, σχολεία, εκκλησίες, καταστήματα Ελλήνων, ενώ το 1964 μαζικές απελάσεις προστέθηκαν στον ατελείωτο κατάλογο των τουρκικών θηριωδιών. Μέρος της τραγωδίας και των βανδαλισμών του Σεπτεμβρίου αποκαλύπτει και πρόσφατη κινηματογραφική ταινία, γυρισμένη μάλιστα από Τούρκο.
Έφθασε πλέον η ώρα για συγκεκριμένες πράξεις. Αν θέλει ο κ. Ερντογάν να αποκτήσουν μια αξιοπιστία τα όσα λέει, να πιστέψουμε ότι έχει πρακτικό αντίκρισμα η συγγνώμη που ζήτησε, ας δώσει εντολή να λειτουργήσει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης και να ανοίξουν οι διαδικασίες για επιστροφή των ελληνικών περιουσιών. Διαφορετικά οι συγγνώμες είναι κούφια λόγια, για να παραπλανούν τους αφελείς και ευκολόπιστους.